หลายเดือนต่อมา
ในที่สุดวันสอบไฟนอลก็ผ่านพ้นไป ถึงเวลาที้จะได้พักผ่อนสายตาเเละสมองที่เเบกรับมาตลอดหลายเดือน
เเต่ดูเหมือนว่าวันหยุดเเรกที่ฉันได้รับกำลังจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพราะหมอนี่ยังไม่ตื่น พอสอบเสร็จก็นั่งดูหนังจนตาบวม
หมอนี่เกินเยียวยาเเล้วจริงๆ!
"ตื่นได้เเล้ว" ฉันดึงเเขนเขาเบาๆ
"สิบนาที"เขาว่าเสียงอู้อี้เเล้วก็นอนก้มหน้าซุกหมอนอีกตามเดิม
"เหอะ"
ฉันจัดการกระโดดขึ้นคร่อมเขาเเล้วนั่งทับก้นเจ้าตัวเอาไว้
"ฉันรอนายมาครึ่งชั่วโมงเเล้วนะ"
ถ้ารอต่อมากกว่านี้เกรงว่าจะเลยไปยันสองทุ่มเเล้ววันนี้ทั้งวันคงไม่ต้องทำอะไรกันพอดี ปิดเทอมไม่กี่วันจะนอนเปื่อยเป็นผักอย่างงี้ได้ยังไง
"บ่ายโมงเเล้ว!"
ไม่มีเสียงตอบรับเป็นคำพูด มีเเค่เสียงหายใจเบาๆตอบกลับมาเเค่นั้น
"ตื่น!!!"
"ยัยหนูเเคระ.."
"ถ้างั้นให้เเค่เเปปเดียวนะ"
"อื้ม.."
ฉันยอมลุกจากตัวเขาเพื่อไปเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดธรรมดา เพราะไอ้คำว่าเ
