สนามบิน
ฉันมายืนรอพี่คุณที่สนามบินพร้อมยัยชาเเล้วก็เจย์ เเต่ดูเหมือนว่าพลังงานที่ฉันใช้ลากยัยชาให้มาด้วยจะใช้เยอะไปไหน รู้สึกตัวเองพลังเหลือน้อยเต็มทีเเล้วตอนนี้
เเต่ฉันก็เข้าใจนั่นเเหละว่าพี่คุณเขาขี้ประชดเเค่ไหน เเละฉันก็เข้าใจเพื่อนตัวเองดีด้วย
เเต่เเค่ครั้งนี้ฉันอยากให้มารับเขาพร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนเมื่อก่อน
เราโตมาพร้อมกันสามคนนี่...
"มีอะไรหรือเปล่าชา"
"ฉันเเค่ไม่อยากเจอหน้าเขา คนชอบใช้อารมณ์"
ฉันมองเพื่อนตัวเองที่กอดอกเเล้วมองไปที่ทางออกของสนามบิน ก่อนจะถอนหายใจออกมา
"ทำไมเล่า เเค่เเปปเดียวเองนะ"ฉันบอก
"เเค่เสี้ยววินาทีก็ไม่อยากเจอ"คนตรงหน้ายืนกรานเสียงหนักเเน่น
"เเต่นั่นพี่ชายฉัน..เเหะๆ"ฉันว่าเเล้วหัวเราะเเห้งๆใส่
"ขอโทษที เเต่ฉันมองเขาแบบพี่ชายเเกไม่ได้ว่ะ"
ฉันพยักหน้ารับ เพราะระยะทางบางทีมันก็อาจจะทำให้มีบางอย่างมันคลาดเคลื่อนไปได้ฉันรู้
มันยังคงมีอีกหลายอย่างที
