เจ้าชีวิต

INTRO

"วู้!!!!"

เสียงเพลงดังกระหึ่มเรียกให้ผีเสื้อราตรีนับร้อยภายในคลับสุดหรูออกมาโยกย้ายกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ขณะที่ภาพทั้งหมดกำลังถูกสะท้อนผ่านแววตาวูบแสงที่กำลังเหม่อมองไปที่ชั้นล่างของคลับอย่างไร้อารมณ์ ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในเสื้อยืดกางเกงยีนยกขวดน้ำสีอำพันในมือขึ้นกระดกดื่มทีเดียวจนหมดขวดก่อนจะปล่อยมันให้หล่นแตกกระจายลงที่พื้นภายในห้องวีไอพีของตัวเองอย่างไม่แยแส

เศษแก้วที่แตกละเอียดอยู่ที่พื้นนับร้อยในตอนนี้ไม่ต่างจากหัวใจของเขาที่ถูกบดขยี้ให้แหลกสลายจนเขาไม่รู้ว่ามันยังมีความรู้สึกอยู่ไหม...หรือว่าเขาตายไปแล้ว?

'ก็แค่ไปเรียนต่างประเทศ...มันเกี่ยวอะไรที่เราต้องเลิกกัน?'

'เจ้า...ฟังวาก่อนไม่ได้รึไง?'

'กูฟังมึงทุกครั้งวา แต่มึงไม่เคยมีเหตุผลเลยมึงคิดจะไปก็ไปไม่เคยเลย...มึงไม่คิดถึงกูเลยด้วยซ้ำ!'

สายตาดุดันมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่กำลังไม่พอใจอย่างที่ไม่เคยเป็น ปกติเขาไม่ใช่ผู้ชายเลือดร้อนเขาเก็บอารมณ์เก่ง...แต่มันอาจจะเก่งจนเกินไปและคงทำให้เธอทนกับความหลายมิติของเขาไม่ได้ นาวายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลลงมาของตัวเองพร้อมกับมองเจ้าสมุทรด้วยหัวใจที่กำลังเจ็บปวด...ถึงเธอจะเป็นฝ่ายบอกเลิกแต่เธอเองก็เจ็บมากไม่ต่างจากเขา

'ไม่ เจ้าไม่เคยฟังอะไรวาเลยด้วยซ้ำ!'

'...'

'เจ้าไม่เคยเปลี่ยนอะไรเพื่อวาเลย!'

'คนเรามันจำเป็นต้องเปลี่ยนด้วยรึไง ไหนเธอบอกรักที่เราเป็นเรา?'

'ถ้าวาสำคัญกับเจ้าจริงๆ เจ้าจะเปลี่ยน'

'แค่ความรักที่กูมีให้มึง...มันไม่พอ?'

'หึ...ความรักหรือความเคยชินกันแน่?'

'...'

'ฮึก คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกเจ้า'

'ไม่ใช่หรอก...'

ร่างบางที่กำลังร้องไห้อยู่ชะงักไปเมื่อเจ้าสมุทรเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันนิ่งเรียบแต่กลับเต็มไปด้วยความน่ากลัว นาวาก้าวถอยหลังทันทีก่อนที่ดวงตาของเธอจะเบิกกว้างเมื่อเจ้าสมุทรหยิบโทรศัพท์ที่กำลังโชว์รูปแชทของเธอกับใครอีกคน การสนทนาของคนสองคนที่กำลังคุยกันอย่างหวานแววทั้งๆที่พวกเขาต่างไม่ใช่แฟนกันมันจะแปลว่าอะไรได้อีก

'ยอมรับว่ากูอาจจะเฉยชากับมึงไปบ้าง...แต่กูก็ไม่เคยคิดที่จะนอกใจมึงเหมือนที่มึงกำลังทำกับกู!'

'จะ...เจ้ามันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดนะ!'

'ไอ้เหี้ยนี่คงอยากได้มึงมากจนมันมาขอกูถึงที่ ตอนแรกกูไม่เชื่อที่มันพูดแต่...แต่มันบอกกูว่ามันนอนกับมึงแล้วและมีรูปยืนยัน'

'อึ่ก...'

'อ่า...กูต้องใจเย็นขนาดไหนที่ยอมเป็นควายให้มึงหลอกทั้งๆ ที่รู้ว่ามึงกำลังนอกใจ มันไม่ใช่เพราะกูรักมึงรึไง?'

'...'

'แล้วบอกว่ากูไม่ใส่ใจ?'

'ใช่! เจ้าไม่เคยสนใจว่าวาจะทำอะไร วาหิวข้าวเจ้าก็บอกว่าไปหากินเอง วันเกิดวาเจ้าก็จำไม่ได้ ซึ่งวาก็ทนเพราะวาหวังว่าเจ้าจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อวาแต่เปล่าเลย แม้แต่วันครบรอบเราที่คบกันมาสามปี เจ้าก็ไม่เคยสนใจ!!'

'มึงก็เลยไปมีใหม่?'

'...'

'โอเควา กูผิดเองผิดที่เป็นคนเหี้ยๆ แบบนี้จนมึงทนกูไม่ได้และถ้ามึงอยากเลิกกูก็ไม่รั้งเพียงแต่...'

'...'

เจ้าสมุทรมองนาวาด้วยสายตาที่นาวาก็เดาไม่ออกเช่นกันว่าเขากำลังคิดอะไร แต่เธอรู้สึกได้ถึงว่าว่าเบื้องหน้าเขาจะนิ่งขนาดไหนแต่ภายในใจเขากำลังเจ็บ...เขากำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอทำ

'ไม่หรอกไม่แต่อะไร เพราะกูรู้อยู่แล้วว่ายังไงเราก็ต้องเลิกกัน'

'เจ้าสมุทร...'

'ขอโทษที่เป็นแฟนที่ไม่ดี กูขอให้มึงโชคดีกับแฟนใหม่ละกัน'

ฟึ้บ...

'เจ้า...'

'ไปอยู่กับคนที่เขาใส่ใจมึงเถอะ'

นาวามองเจ้าสมุทรที่นั่งลงบนโซฟาภายในห้องวีไอพีด้วยสายตาที่ทำอะไรไม่ถูก เธอคิดว่าเธอจะโดนอะไรที่มันมากกว่านี้...มากกว่าคำว่าโชคดีแต่นั้นกลับทำให้เธอรู้สึกผิดอย่างที่ไม่เคยเป็น นาวาปาดน้ำตาตัวเองออกช้าๆ และเดินไปยืนด้านหลังโซฟาขณะที่สายตาตัวเองก็จ้องมองเจ้าสมุทรไม่ละหนี

'ขอโทษ...แล้วก็ขอบคุณที่ดูแลวามาตลอด'

'...'

'วารักเจ้าสมุทรนะ'

นาวายืนอยู่ตรงนั้นอีกนับนาทีก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินออกมาจากห้องของเจ้าสมุทรและเดินออกไปจากชีวิตของเขาตามที่เธอต้องการ ใช่เธอต้องการแบบนั้นและเธอจะไม่กลับมาหาเจ้าสมุทรอีก...ไม่มีวัน

ก๊อกๆ แกร๊ง...

"ขะ ขอโทษค่ะนึกว่าไม่มีคน"

"..."

ดวงตาคมกริบที่กำลังหลับตาแน่นอยู่ลืมตาขึ้นมองไปที่ประตูที่ถูกเปิดเข้ามาด้วยสายตานิ่งเรียบ ใช่ว่าเจ้าสมุทรกำลังมองไปที่คนมาใหม่แต่เพราะสติตัวเองที่ถูกเหล้าพรากไปมันจึงทำให้เขาไม่รู้ว่าเธอมีหน้าตาเป็นยังไงและเธอเป็นใคร

"เดี๋ยว"

ฟึ้บ...

หญิงสาวที่อยู่ในชุดพนักงานหันหน้ากลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น เธอมองไปที่เจ้าสมุทรด้วยความสงสัยก่อนที่ความสงสัยของเธอจะคลายเมื่อเขาชี้ไปที่พื้น

"เก็บที"

"คะ? ...ค่ะ"

อันที่จริงเธอถูกสั่งให้มายกลังเบียร์แต่เพราะเพิ่งมาใหม่เธอจึงไม่รู้ว่าห้องเก็บนั้นอยู่ห้องไหนกันแน่เธอจึงเข้าผิดห้องและเจอเข้ากับเจ้าสมุทร...เธอรู้จักเขา รู้จักดีเลยละก็เขาเป็นถึงเจ้าของคลับที่เธอมาทำงานใครมันจะไม่รู้กัน

ฟึ้บ!

หญิงสาวนั่งยองๆลงเก็บเศษขวดแก้วที่แตกกระจายอยู่ที่พื้นทันทีและพยายามทำให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่ทำให้เจ้าสมุทรรำคาญตาในขณะที่เจ้าของห้องก็เริ่มกระดกเบียร์ขวดใหม่อีกครั้ง ซึ่งมันยิ่งทำให้บรรยากาศภายในห้องนี้อึดอัดเข้าไปอีก

"อึก อึก อึก"

"..."

ปึ่ก!!

"อ๊ะ!?"

"ฉันไว้ใจเธอที่สุดแท้ๆ"

"...ฉัน?"

ร่างบางชี้นิ้วใส่ตัวเองอย่างงงๆ ขณะที่สายตาก็มองไปที่เจ้าสมุทรที่ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรงแต่สายตาคมกริบนั้นกลับไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยหวานตรงหน้าเลย ดวงตากลมโตมองไปที่เจ้าสมุทรอย่างไม่เข้าใจก่อนที่เธอจะลุกขึ้น

พรึ่บ!!

"เฮ้ย!"

"กูให้มึงไปทั้งหมดขนาดนี้มึงยังไม่พอใจเหี้ยไรอีกวะ!!?"

"คุณ!?"

ดวงตากลมโตเบิกกว้างพร้อมกับมือของเธอที่ยกขึ้นดันหน้าอกคนตรงหน้าไว้เพื่อพยุงตัวตัวเองไม่ให้อิงไปซบอกเขามากไปกว่านี้หลังจากที่โดนกระชากลงมาหาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

"หรือมึงไม่พอวา หรือมึงยังไม่พอ!!"

"ฉะฉันไม่ใช่คนที่คุณพูดถึง!"

พรึ่บ!

"มะไม่ๆๆ อย่านะ!"

มือที่กำลังสั่นด้วยความกลัวของหญิงสาวยกขึ้นปัดไปมาเพื่อป้องกันตัวเมื่อเจ้าสมุทรพลิกให้เธอลงมานอนใต้ร่างของเขา เจ้าสมุทรรวบมือคนที่เขาคิดว่าเป็นคนรักของเจ้าตัวขึ้นเหนือหัวพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมาช้าๆ มือร้อนๆ อีกข้างเลื่อนขึ้นบีบที่ลำคอร่างบางไว้ทันทีก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงไปหาคนใต้ร่าง

"ทำตัวเองเอง...มึงทำให้กูบ้าเพราะมึงเอง!"

"ไม่ๆ ฉันไม่ใช่!"

"เงียบ!"

"อึ่ก!"

น้ำใสๆ ไหลลงจากหางตาทันทีที่เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่พร้อมกับมือของเขาที่บีบลำคอเธอจนหายใจแทบไม่ออก เจ้าสมุทรมองใบหน้าสวยตรงหน้าเนิ่นนานก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากบางตรงหน้า

"อื้ออ!!"

พรึบๆ ๆ!

ร่างบางพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดสุดแรงเกิดแต่นั้นกลับไม่เป็นผลเมื่อเจ้าสมุทรล็อกขาของเธอไว้ด้วยขาของเขาขณะที่ริมฝีปากเธอถูกจู่โจมด้วยสัมผัสที่หยาบโลน รสขมที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของร่างสูงส่งผ่านความขมร้อนให้หญิงสาวตรงหน้าด้วยสัมผัสที่เร่าร้อนมากขึ้น ลิ้นของเจ้าสมุทรเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กกว่าพร้อมกับดึงดูดความหวานจากโพรงปากอุ่นร้อนอย่างพอใจ

"อึ่ก อื้อออ!!"

พรึบ!

ยางมัดผมเส้นใหญ่ที่มัดผมเธอถูกเจ้าสมุทรดึงออกไปให้พ้นทางก่อนที่ผมยาวสลวยจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตาพยายามส่ายหน้าไปมาเมื่อมือร้อนของคนที่อยู่บนร่างของเธอเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกมันจึงทำให้เจ้าสมุทรต้องปล่อยมืออีกข้างที่จับมือเธอออกไปด้วย

"อื้อ อืมม!"

"อยู่เฉยๆ ให้เอาก็พอ!"

"ฉะ ฉันไม่ใช่!!"

พรึ่บ! ปัง!!

ร่างบางผลักคนตัวใหญ่กว่าออกสุดแรงเกิดก่อนจะดีดตัวออกจากโซฟาพร้อมกับวิ่งออกจากห้องหรูโดยไม่สนใจที่จะหันกลับไปมองคนที่เกือบจะข่มขืนเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว เธอไม่รู้ว่าเธอผลักเขาออกได้ยังไงแต่มันก็ดีมากแล้วที่เธอหนีออกมาได้

แกร๊ง!

ดวงตากลมโตมองมือตัวเองที่เพิ่งล็อกประตูห้องน้ำไปด้วยความตื่นตกใจ เธอทิ้งตัวนั่งลงที่โถชักโครกพร้อมกับยกมือขึ้นจับที่ริมฝีปากตัวเองขณะที่หัวใจบ้าๆ ของตัวเองกลับเต้นแรงเพียงเพราะสัมผัสจากเขา...และแม้ว่าเธอจะไม่ยอมและตกใจมากกับการกระทำอันน่ากลัวของคนในห้องแต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรงไม่หยุด หากเป็นคนอื่นเธอคงกลัวจนวิ่งหนีออกจากคลับแต่เพราะเป็นเขา...

เพราะเป็นเจ้าสมุทรมันจึงทำให้เธอไม่ได้วิ่งหนีออกไปจากคลับแต่กลับมาอยู่ในห้องน้ำแทน เธอกลัวเขาแต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขา...ผู้ชายที่เธอแอบรักมานานเกือบสามปี