“ยัยแพท ตื่นแล้วเหรอ....แกจะไม่ให้เขารับผิดชอบได้ยังไง เขารังแกแกนะ” วทนิกาเข้าไปหาเพื่อนสาวแล้วพูดไปแบบเป็นห่วง
“แต่ฉันไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาแล้วเนย...ฉันถือว่าฉันให้ทานหมามันกินไป...ไล่เขาไปซะ...ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเขา” พัชราพูดบอกไปแล้วก็ทำหน้าเศร้าๆออกมา
“นี่เธอเปรียบฉันเหมือนหมาอีกแล้วนะ ยังไม่หลาบไม่จำใช่ไหมหึ คิดว่าฉันเอาเธอเพราะพิสสวาทหรือไง...เธอมันก็แค่ตัวสำรองที่ฉันเอาแก้ขัดเท่านั้นแหละ...” นพเก้าพูดออกไปแบบโมโหที่พัชราพูดแบบนั้นออกมา
“พรึบ...ไอ้นพ...แกลุกมานี่เลย...มากับฉัน...” แดนเทพได้ยินแบบนั้นก็เข้าไปจับคอเสื้อนพเก้าแล้วเขาก็ดึงตัวนพเก้าลุกขึ้นแล้วลากคอออกไปจากห้องพักของพัชราทันที
พัชราก็มองแล้วนอนน้ำตาไหลอย่างอดสูกับสิ่งที่เธอเจอ จนวทนิกาเห็นเพื่อนสาวน้ำตาไหลออกมาก็รู้สึกเสียใจมากที่เป็นต้นเหตุให้เพื่อนสาวต้องเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้
“ฉันขอโทษนะแพท...ฉันไม่คิดว่าคุณนพเ
