ณ บ้านของแดนเทพ
“คุณดูสิคะ ฉันบอกตาแดนว่าหกโมงให้กลับบ้านจะได้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน แล้วนี่อะไรคะ จะทุ่มครึ่งแล้วลูกชายตัวดีของคุณยังไม่โผล่มาเลย...ไม่รู้ว่าลืมหรือว่าไปหาแม่นักเขียนนั่นกันแน่” รินดาพูดออกไปแบบอดไม่ได้
“ถ้าลูกเราจะอยู่กับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ลูกเราโตแล้วนะ คุณควรให้ลูกไปใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง ไม่ใช่จะให้มาอยู่กับเราตลอด” สิงห์ขรพูดไปแบบไม่สนใจ เพราะเขาอยากจะให้ลูกชายเอาเมียมีลูกมีหลานให้เขาจะแย่แล้ว
“นี่คุณไม่เดือดร้อนใจอะไรเลยใช่ไหมคะที่ลูกเราไปคบกับผู้หญิงคนนั้นน่ะ...” รินดาพูดไปอย่างหงุดหงิดใจ
“จะให้เดือดร้อนใจอะไรล่ะคุณ ตาแดนมันเลือกผู้หญิงอย่างกับอะไร กว่าจะจะเจอผู้หญิงที่ลูกเราชอบจริงๆจังๆมันไม่ได้หาได้ง่ายๆนะคุณ ผมอยากให้ลูกเราเอาเมียมีครอบครัวได้แล้ว..อีกหน่อยจะได้มีหลานให้เราไง...คุณก็ปลงเถอะ...แก่แล้วนะอย่าไปเจ้ายศเจ้าอย่างให้มากเลยน่า...” สิงห
