ด้านรินดาพอเห็นรถของลูกชายขับออกไปก็มองแบบจดจ้องเลย เพราะไม่รู้ว่าวทนิกานั้นเอารถของลูกชายออกไปไหน...ลูกชายของเธอก็ตามใจแม่นี่เกินไปจริงๆ ให้อยู่บ้านด้วยยังไม่พอ ยังให้ใช้รถใช้อะไรตามใจไปซะทุกอย่าง
“อ่าว คุณเนยออกไปแล้วเหรอคะ ป้าว่าจะให้เด็กเอาไอศกรีมไปให้พอดีเลย” นอมที่ถือบัวลอยมาให้นายหญิงของตัวเองเอ่ยพูดไป เมื่อเห็นรถของแดนเทพขับออกไปแล้ว
“ไม่ต้องเอาไปให้แล้วล่ะ แม่นั่นขับรถลูกชายฉันออกไปนู้นแล้ว...แล้วฉันให้เอาขนุนลอยแก้วไปให้ แม่นั่นมันไม่กินหรือไง” รินดาเอ่ยถามไปแบบดุๆ
“คุณเนยบอกว่าเหม็นน่ะค่ะ เธอเลยขอเปลี่ยนเป็นไอศกรีมแทน...สงสัยเธอจะไม่ชอบทานขนุนน่ะค่ะ...” แม่บ้านตอบไปตามตรง
“หึ สำออยน่ะสิ ของดีๆมีให้กินไม่ยอมกิน...ฉันทำของฉันออกมาซะหอมอร่อยขนาดนี้ มาว่าขนุนลอยแก้วของฉันเหม็นได้ยังไง แม่นี่มันไร้รสนิยมสิ้นดีเลย...เฮ้อ...” รินดาพูดไปเพราะเธออุตส่าห์ใจดีกับแม่นี่แล้ว แต่ไม่รับไ
