วทนิกาได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกสะอึกขึ้นมาทันที ก่อนจะแลสายตามองเขาแบบนิ่งๆ เพราะมันก็จริง เขาจะมาหวั่นไหวอะไรกับเธอล่ะ
“ก็ดีค่ะที่คุณไม่หวั่นไหวกับฉัน เพราะแค่ห้าปีเราสองคนก็ต่างแยกย้ายแล้วล่ะค่ะ” วทนิกาพูดไป
“ทำไมหึ คุณอยากให้มันครบห้าปีจนใจแทบขาดเลยใช่ไหม...หรือคุณอยากจะให้ไอ้นพเก้าหรือนายปริญอะไรนั่นมาเป็นผัวของคุณต่อจากผมล่ะหึ” แดนเทพพูดด้วยเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ
“ก็ไม่แน่หรอกค่ะ...อีกหน่อยพวกเขาใครคนใดคนหนึ่งอาจกลายมาเป็นผัวในอนาคตของฉันก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะคะ...ตอนนี้ฉันก็แค่รอให้ครบห้าปีเท่านั้นเอง...” วทนิกาพูดตอบเขาไปแบบกวนๆ เพราะเขาพูดประชดเธอมาแบบนั้น เธอก็จะประชดเขากลับไปแบบนี้แหละ
“แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ผมก็คงจะใช้งานคุณไปไม่ใช่น้อยๆแล้วล่ะ...ดีไม่ดี มันอาจจะไม่ฟิตเหมือนตอนนี้ก็ได้...” แดนเทพพูดออกไปแล้วยิ้มมุมปากใส่เธอ เพราะคิดจะมีผู้ชายคนใหม่ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ
“ไม่เป็นไร
