ยี่สิบนาทีต่อมา ณ บริษัท MRB อินเตอร์ไพร์ส กรุ๊ป
แดนเทพก็ขับรถเลี้ยวเข้าไปในบริษัททำให้วทนิกาทำหน้าตกใจมา เพราะที่คุยกันไว้มันไม่ได้เป็นแบบนี้นิ เธอเลยรีบพูดไป
“ไหนคุณบอกว่าจะให้ฉันลงที่หน้าบริษัทไงคะ คุณขับเข้ามาแบบนี้แล้วฉันจะไปลงที่ไหนคะ” วทนิกาถามไปแบบงงๆ
“ก็ลงไปที่ลานจอดรถนั่นแหละ เมื่อกี้ผมลืมให้คุณลง...คุณก็ไปลงพร้อมผมนั่นแหละ...” แดนเทพตอบไปแบบกวนๆ ทั้งที่เขาก็ตั้งใจพาเธอนั่งเข้ามาในนี้แล้ว เพราะแดดแรงขนาดนั้นเขาไปปล่อยเธอลงเดินเข้ามา มันก็ดูใจร้ายกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอเกินไป
“แล้วถ้ามีคนเห็นจะทำยังไงคะ...คุณบอกให้ฉันระวังไม่ให้คนในบริษัทเห็นเราไงคะ แล้วนี่อะไร คุณดันพาฉันนั่งรถมาด้วยเนี่ยนะ” วทนิกาพูดไปแบบอดไม่ได้ เพราะเธอไม่เข้าใจเขา
“ใครเห็นก็บอกไปว่าเราบังเอิญเจอกันก็ได้ ไม่งั้นก็บอกว่าเราไปคุยงานกันมาแล้วผมพาคุณมาที่บริษัทก็ยังได้ ป่ะ...ลงจากรถได้แล้ว แล้วก็ตามผมมา...
