สามสิบนาทีต่อมา...
แดนเทพก็ออกมาจากห้องด้วยชุดลำลองเสื้อยืดสีขาวและกลางเกงเขายาวแบบชิวๆ จนวทนิกามองแบบแปลกใจว่าเขาไม่ไปทำงานงั้นเหรอ
“นี่คุณแต่งตัวแบบนี้ออกมา คุณไม่ไปทำงานเหรอคะ” วทนิกาเอ่ยถามไปแบบสงสัยอยู่หลังเคาน์เตอร์ห้องครัว
“นี่พึ่งจะเจ็ดโมงครึ่งเองนะคุณ...ผมไปทำงานตั้งเก้าโมง จะให้ผมรีบแต่งตัวไปไหน...แล้วนี่อาหารเช้าเสร็จหรือยัง....” แดนเทพตอบไป เพราะที่จริงเขาต้องออกกำลังกายนานกว่านี้ แต่เพราะเธอทำให้เขาสะดุดเขาเลยหยุดไว้แค่นั้นเพื่อจะมาพูดคุยกับเธอให้ชัดเจนหน่อยกับการอยู่ร่วมกัน เพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเลือกที่จะอยู่กับผู้หญิงด้วย
“เสร็จแล้วสิคะ มานั่งเลยค่ะ...ฉันกำลังจัดจานเสร็จพอดีเลย.....” วทนิกาพูดไปแล้วก็ยิ้มออกมา แล้วเธอก็หันหลังไปมองอาหารที่เธอทำด้วยสีหน้ายิ้มแห้งๆ
แดนเทพก็เดินเข้ามานั่งแล้วเขาก็มองเธอจากด้านหลังแล้วส่ายหน้าไปมาทันที เพราะชุดนอนที่เธอใส่มันไม่เจริ
