จากนั้นไม่นานเครื่องบินก็ทะยานขึ้นสู้ท้องฟ้า แล้วมุ่งตรงไปยังสิงคโปรทันที แอร์ก็เอาเครื่องดื่มแล้ของว่างมาเสิร์ฟให้วทนิกาและแดนเทพตามหน้าที่ ซึ่งแดนเทพก็ไม่ได้ทานอะไร แต่วทนิกาที่ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยก็กินไปแบบอิ่มหนำเลย
“กินให้มันน้อยๆหน่อยนะคุณ เดี๋ยวอิ่มแล้วคุณจะทำงานให้ผมไม่ไหวเอา” แดนเทพเห็นเธอกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยแบบนั้นก็อดไม่ได้ เพราะเธอกินไปหลานจานแล้ว เขากลัวว่าเธอจะอิ่มจนสนุกกับเขาต่อไม่ได้
“ตั้งแต่เช้าข้าวยังไม่ตกถึงท้องฉันเลยนะคะ ก็เพราะฉันต้องรีบเก็บของอาบน้ำแต่งตัวมากับคุณ กินแค่นี้ก็บ่นไปได้...แล้วอยู่บนเครื่องบินแบบนี้คุณจะให้ฉันทำงานอีกเหรอคะ...ฉันทำไม่ได้หรอกนะคุณ จ้องหน้าจอนานๆแล้วฉันเวียนหัวอ่ะ..” วทนิกาตอบไปก็จิ้มสเต็กเข้าปากอย่างชอบใจเลย
“ผมไม่ได้จะให้คุณเขียนงาน แต่ผมจะให้คุณทำงานกับเจ้านี่ต่างหาก....เพราะฉะนั้นอย่ากินจุก เดี๋ยวอมให้ผมลึกๆแล้วคุณจะอ้วกเอา....”
