หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ระหว่างภาคย์กับสมาชิกวง Forget Me Not ก็ดูเหมือนจะจบลงไปทั้งอย่างนั้นภาคย์กลับมาใช้ชีวิตอย่างอิสระอีกครั้งโดยที่มีแป้งหอมกับเจ้าก้อนแป้งเพิ่มเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและหัวใจที่ทำให้ภาคย์มีความสุขและรอยยิ้มในทุกๆวันโดยที่เขาหลงลืมสิ่งหนึ่งไปเสียสนิทใจว่าเขาควรจะทำอะไรเมื่อบิดามารดาเดินทางกลับมาจากต่างประเทศจนกระทั่งการปรากฏตัวโดยไม่คาดฝันของใครบางคนที่ทำให้ภาคย์ฉุกคิดได้ว่าเขาลืมทำเรื่องสำคัญบางอย่างไป
“ลุงภาคย์ครับ” เสียงเล็กที่ตะโกนร้องเรียกภาคย์มาแต่ไกลทำให้มือที่กำลังยื่นผลไม้ส่งไปถึงปากของแป้งหอมพลันหยุดชะงักในขณะที่แป้งหอมหันขวับไปมองเจ้าของเสียงเรียกนั้นด้วยความแปลกใจจนกระทั่ง...
หมับ
อ้อมแขนของเด็กเล็กที่วิ่งเข้ามาโอบรอบเอวแกร่งของภาคย์เอาไว้แน่นก่อนจะซุกใบหน้าที่เรียกได้ว่าน่ารักน่าเอ็นดูอย่างถึงที่สุดลงบนหน้าท้องแกร่งของเขาและส่ายดุกดิกไปมาอย่างออดอ
