เพื่อนรักวิศวะร้าย

“ พอแล้วศรัณ มึงเมามากแล้วนะเว้ย แค่ผู้หญิงคนเดียว มึงจะอะไรนักหนาวะ” เสียงหวานของนาเดียเอ่ยห้ามศรัณ พร้อมกับมือเล็กที่พยายามแย่งแก้วในมือของเพื่อน “เชี้ยเดีย !! มึงไม่ต้องห้าม กูจะดื่ม” ศรัณดึงแก้วในมือกลับไป ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดแล้วในทันที “มึงเมามากแล้วนะไอ้ศรัณ มึงแดกเข้าไปแฟนมึงก็ไม่กลับมาหรอก มึงอย่าโง่นักเลยกะอิแค่ผู้หญิงคนเดียว“ ”แต่มึงรู้ไหมว่ากูรักเคธี่มาก แล้วแม่งมาทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ ไอ้เชี้ยเอ้ย !! “ ศรัณก้มหน้าลง มือสองข้างกุมหัวตัวเองไว้ ฉันมองดูแล้วก็อดที่จะสงสารมันไม่ได้ หลังจากที่มันเห็นพี่เคธี่รุ่นพี่ปี 3 เดินควงหนุ่มรุ่นพี่ปี 4 อยู่ภายในผับไม่พอ แถมยังออกมานัวเนียกันอยู่ที่ด้านนอกผับต่ออีก ศรัณมันเห็นกับตาและฉันเองก็เห็น แต่พอศรัณมันโทไปก็ไม่ยอมรับสาย และก็ยังปิดมือถือหนีมันไปอีก ฉันเห็นมันเดินตามหาจนทั่วผับ หลังจากที่หาเคธี่ไม่เจอ และติดต่อเธอไม่ได้ มันก็ดื่มซะจนเมา ฉันเห็นแล้วก็อดสงสารมันไม่ได้ ฉันจึงพามันกลับมาที่คอนโดของมันก่อน เพราะถ้าดื่มที่นั่นต่อมีหวัง ฉันต้องได้แบกมันกลับมาอีกแน่ ๆ และมันก็ยังไม่ยอมหยุดดื่ม มาถึงคอนโดมันก็นั่งดื่มต่อ จนตอนนี้มันเมามาก จนแทบจะคุยกันไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว “กูรู้ แต่มึงจะแดกแบบนี้ทั้งคืนเลยหรือไงวะ“ ศรัณมันรักเคธี่มาก ฉันก็รู้ฉันจึงพยายามเกลี้ยกล่อมมัน ให้มันพอแค่นั้นก่อน เพราะมันมีเรียนตอนเช้า และนี่ก็เป็นเวลาตีหนึ่งกว่า ๆ แล้ว ถ้ามันดื่มต่ออีกมีหวังพรุ่งนี้เช้าไปเรียนไม่ไหวแน่ ๆ และฉันเองก็มีเรียนเช้าด้วย ถ้าจะให้นั่งเฝ้ามันทั้งคืน ก็คงจะไม่ไหว “กูไม่แคร์แล้วว่ะ..“ มันพูดจบมันก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งจนหมด “มึงดื่มเป็นเพื่อนก็ก่อนสิวะ กูไม่เหลือใครแล้วนะเว้ยนอกจากมึงอ่ะ มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดของกูเลยว่ะไอ้เดีย” ไอ้ศรัณมันพูดเสียงเริ่มจะไม่ชัดเจน เพราะมันเมามาก แต่มันก็ยังคง ยกแก้วยัดเยียดเข้ามาในมือของฉัน เพื่อให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนมัน จนฉันต้องยอมถือแก้วไว้มันถึงพอใจ แล้วมันก็ยกแก้วขึ้นมาชนแก้วที่อยู่ในมือของฉัน แปร่ง !!!! ฉันยกแก้วขึ้นดื่ม ก่อนที่มันจะยกมือขึ้นมาดันตูดแก้ว เพื่อให้ฉันดื่มเข้าไปจนหมดแก้ว แล้วมันก็พูดพร่ามไปเรื่องของแฟนมัน และก็ยังลินเหล้าเพิ่มมาให้ฉันดื่มไปอีก จนฉันเองก็เริ่มรู้สึกตึง ๆ ขึ้นมา เพราะแก้วหลัง ๆ มามันเล่นให้ฉันดื่มเหล้าเพียว ๆ และก็ยังบังคับให้ดื่มจนหมดอีก “ศรัณพรุ่งนี้กูมีเรียนเช้านะเว้ย“ ”แล้วไงวะ กูก็มีเรียนเหมือนกัน ถ้ามึงไม่อยากอยู่ต่อมึงก็กลับไปเลย กูอยู่คนเดียวหรอก“ ไอ้ศรัณมันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ จนฉันเองก็สงสารมันเอามาก ๆ ฉันมองเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของมัน ในตอนที่มันก็ยังพร่ามเรื่องของแฟนมัน ให้ฉันฟังอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ที่เจอกันที่ผับจนถึงตอนนี้ “เออกูแดกเป็นเพื่อนมึงก็ได้วะ” ฉันพูดจบก็เทเหล้าลงแก้ว แล้วก็ยกขึ้นดื่มเพื่อเอาใจมา “ต้องงี้ดิวะเพื่อน” ไอ้ศรัณมันยกมือขึ้นมาตบลงที่ไหล่ของฉัน ก่อนที่มันจะวางมือไว้ที่ไหล่ของฉัน อย่างไม่เบามากนัก จนฉันรู้สึกหนักเพราะมันเมามาก ฉันคิดว่ามันหน้าจะคอนโทรลน้ำหนักมือของตัวเองไม่ได้ ฉันจึงไม่ได้ว่าอะไรมัน และฉันเองก็ชอบเวลาที่มันมาเกาะไหล หรือแม้แต่กอดคอฉันทุกครั้งที่ฉันกับมันเดินด้วยกัน แต่มันไม่รู้หรอกเพราะฉันเองก็ไม่เคยแสดงออก ว่าฉันชอบในสิ่งที่มันทำ เราสองคนดื่มกันไปอยู่พักหนึ่ง จนฉันเองก็รู้สึกเมาขึ้นมาเหมือนกัน จู่ ๆ ไอ้ศรัณมันก็มองหน้าฉัน “นาเดียมึงแม่งก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย” ไอ้ศรัณมันขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น แล้วมันก็จ้องหน้าฉัน จนหัวใจของฉันเต้นแรงขึ้น ตึกตัก ตึกตัก !! แทบจะไม่เป็นจังหวะ “น่ารักอะไรของมึง มึงเมามากแล้วไอ้ศรัณ กูว่ามึงไปนอนได้แล้ว มันดึกมากแล้วพรุ่งนี้กูมีเรียนตั้งแต่เช้าอีกนะมึง“ ฉันบอกไอ้ศรัณ และในตอนนี้ฉันรู้สึกชาปาก และก็ร้อนไปที่ใบหน้า รามไปจนถึงใบหู ฉันรับรู้ได้ถึงอาการเมาของฉัน หลังจากที่ดื่มกับมันไปจนเหล้าเกือบจะหมดขวด ”หมดขวดนี้ก่อนสิวะ แค่นี้เองมึงทำเพื่อกูไม่ได้หรอวะ“ มันพูดแบบนั้นพร้อมยกขวดเหล้าขึ้นมาให้ฉันดู ว่าเหล้าเหลืออีกแค่ไม่เท่าไรก็จะหมดแล้ว ด้วยความที่ฉันอยากให้มันหมดเร็ว ๆ เพราะจะได้รีบไปนอน ฉันจึงเทเหล้าที่เหลือกรอกปากตัวเองจนหมด “เฮ้ย..ไอ้เชี้ย !! ” ไอ้ศรัณอุทานขึ้น พร้อมทั้งมองหน้าฉันและตัวมันก็โอนเอนไปมา “อืม..นี่เหล้าหมดแล้ว ทีนี้มึงจะนอนได้ยัง” ฉันถามมันพร้อมทั้งยกขวดเหล้าเทให้มันดู “มึงนี่แม่งได้ใจกูจริง ๆ เลยว่ะ” มันพูดจบมันก็ขยับใบหน้าของมัน เข้ามาใกล้กับใบหน้าของฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเข้ามาใกล้มากกว่าครั้งที่แล้ว จนฉันต้องเอียงตัวขยับออกห่างมัน พร้อมทั้งใจเต้นรัว “มึงเมาไอ้เหี้ยรัณมานี่มึงลุกขึ้น เดี๋ยวกูพามึงไปนอนเอง สภาพนี้กูว่ามึงแม่งเดินเองไม่ไหวแน่” ฉันรีบลุกขึ้นหลบสายตามัน เพื่อจะพามันไปนอนบนที่นอน เพราะดูจากสภาพแล้ว มันหน้าจะไปเองไม่ไหว “มึงเขินกูหรอวะนาเดีย” “เขินเฮี้ยอะไรมึงวะ มึงลุกขึ้นเร็วกูก็จะได้รีบไปนอนเหมือนกัน” ”มึงไม่ได้เขินแล้วมึงรีบหนีกูทำไมวะ มึงมานี่ดิขอกูดูหน้ามึงชัด ๆ หน่อย” ศรัณพูดจบก็ดึงร่างบางของนาเดีย ลงไปนั่งบนตักของตัวเอง นาเดียที่เมาอยู่แล้วและยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ล้มลงไปนั่งบนตักของศรัณในทันที “มึงทำอะไรของมึงวะไอ้ศรัณ กูเจ็บนะเว้ย” “เออกูไม่ได้ตั้งใจ กูขอโทษ” ศรัณขอโทษขณะที่นาเดียก็รีบพยุงตัวเอง ลุกขึ้นมาจากตักหนาของเขา “กูยอมไปนอนดี ๆ แล้วก็ได้” เสียงพูดของศรัณ ฉันฟังแทบจะไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าเพราะมันเมาจนพูดไม่รู้เรื่อง หรือเพราะฉันเมาจนหูดับ หลังจากที่ไอ้ศรัณพูดจบมันก็พยุงตัวเองลุกขึ้น ตามฉันที่ลุกออกจากตักของมัน และมันก็ยืนโยกไปโยกมา จนฉันต้องเขาไปพยุงมัน และก็พามันเดินตรงไปที่เตียงอย่างทุลักทุเล พอถึงเตียงฉันก็ทิ้งตัวของมันลงไปยังที่นอนเลย เพราะฉันเองก็หนักมาก แต่แขนของมันกับดึงตัวของฉันลงตามไปด้วย จนฉันเองก็เซล้มลมไปที่เตียงนอนนุ่มของมันอย่างแรง จนฉันรู้สึกเจ็บและก็จุกที่ท้อง ”ไอ้ศรัณ“ ฉันพูดพร้อมทั้งลืมตาขึ้น ก่อนจะเห็นว่าใบหน้าของฉันชิดกับใบหน้าของมันมาก มากจนปลายจมูกของฉันติดกับปลายจมูกของมัน จนฉันรับรู้ได้ถึงลมหายใจของมัน ที่กระทบเข้ากับริมฝีปากของฉันเบา ๆ ดวงตาของมันก็กำลังจ้องมองมาที่ดวงตาของฉัน พร้อมทั้งแขนใหญ่ของไอ้ศรัณก็กอดที่เอวของฉันไว้ และมือของมันก็ลูบที่หลังของฉันเบา ๆ ”ไอ้ศรัณปล่อยกู“ ฉันตั้งสติได้ ฉันจึงใช้แขนดันตัวเอง ตั้งใจที่จะลุกออกจากที่นอน และก็จะไปนอนที่โซฟา เพราะฉันเองก็เมามาก ถ้าจะให้ฉันขับรถกลับตอนนี้ก็คงจะไม่ไหว แต่ไอ้ศรัณมันดันกอดฉันไว้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม และมันยังยกใบหน้าของมัน เข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นอีกด้วย ”นาเดียมึงนอนที่นี่แหละ กูอยากให้มึงนอนเป็นเพื่อนกู” “กูนอนนี่แหละ แต่กูขอไปนอนที่โซฟาแต่มึงปล่อยกูก่อน” “ไม่มึงนอนกับกูบนที่นอนนี่แหละ กูอยากให้มึงนอนด้วย นะนาเดียมึงนอนกับกูนะ” เสียงสั่นเทาของไอ้ศรัณที่เมามากพูดขึ้น พร้อมทั้งกอดรัดฉันไว้แน่น จนฉันแทบจะหายใจไม่ออก