เสียแรงที่รัก

บทที่สาม

@ภูเก็ต

รีสอร์ตระดับห้าดาวเป็นที่พักของเหล่าพนักงานตลอดสี่วันสามคืน แอลไวน์กรุ๊ปเลือกสรรสวรรค์บนดินอำนวยความสะดวกสบาย เพื่อตอบแทนผลกำไรไตรมาสสุดท้ายของปีที่ทะลุเป้าอย่างสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นท่านประธานหรือคณะผู้บริหารต่างตบเท้ามาร่วมทริปสุดพิเศษครั้งนี้

เหมือนไหมดีใจที่ตนเองเป็นหนึ่งในนั้นเพราะนอกเหนือจากฉลองเรื่องงานอีกไม่กี่วันข้างหน้าจะเป็นวันเกิดภควัต เธอตั้งใจทำของขวัญที่มีแค่ชิ้นเดียวบนโลกให้เขาตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อน

หลังมีปากเสียงกันวันนั้นพอเช้าตรู่อีกวันทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิม คนตัวเล็กคิดหาโอกาสเพื่อถามเจ้านายหนุ่มเกี่ยวกับผู้หญิงในข่าว แต่เขากลับไม่อยู่ให้เธอซักไซ้ ทิ้งไว้เพียงแค่อาหารเช้าง่าย ๆ และไออุ่นซ่านสยิวเพราะจำต้องเดินทางไปดูงานต่างประเทศ ด้านเหมือนไหมก็มัววุ่นวายเกี่ยวกับการป่วยของมารดาเหตุนั้นจึงทำให้ทั้งคู่ห่างกันโดยปริยาย

“ชุดพี่ไหมสวยจัง เตรียมบิกีนีมาลงทะเลพรุ่งนี้ด้วยหรือเปล่าพี่” น้ำว้าโพล่งแซวพี่สาวคนสนิท หล่อนชะโงกหน้าท่าทางคล้ายลิงทโมน สาวน้อยคนนี้ช่างสดใสใครเผลออยู่ใกล้เป็นอันต้องยิ้มตามทุกคน

“แหม พี่ไม่ใช่ว้านะ ขอวันพีซพอ” เหมือนไหมยกมือป้องปากหัวเราะคิกคักตอบกลับน้ำว้า นัยน์ตาซุกซนแกล้งสำรวจหุ่นสุดเซี๊ยะของเจ้าหล่อน

“ถ่ายรูปมั้ยพี่ ว้าถ่ายให้ได้นะวิวตรงนี้โคตรดี เผื่อพี่ไหมอยากโพสต์ลงเพจกระตุ้นยอดไลก์” ทิวทัศน์บริเวณหาดทรายยามสนธยากับหญิงแสนงดงามช่างน่าเพลินตา เหมือนไหมสวมเดรสผ้าพลิ้วราบเรียบ ทว่าผิวขาวนวลตัดแสงอาทิตย์ใกล้ตกดินยิ่งทำให้เธอเปล่งประกาย

“เพจพี่ก็มีแต่ผู้หญิงแบบเรา ๆ นี่แหละ กระตุ้นยอดไลก์ได้ที่ไหนกัน”

“แหมพี่ไหม ผู้ชายก็ตามเพจพี่เยอะเหอะ หนุ่ม ๆ ในบริษัทเรางี้พอพี่เดินผ่านน้ำลายหกเป็นแถบ ๆ ถ่ายลงเพจเลยพี่มาเที่ยวทั้งทีต้องมีชุดสวย ๆ สองสามเซตนะ”

“ก็ได้ เราอะมาช่วยพี่กดไลก์ด้วย” เหมือนไหมอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนยืนหันหน้าหาวิวทะเล ปล่อยให้น้ำว้ากดชัตเตอร์โทรศัพท์ในมือกว่าหลายสิบภาพ

แชะ! แชะ!

สองสาวเก็บเกี่ยวความทรงจำจนหนำใจก่อนพากันเบี่ยงปลายเท้ามุ่งตรงยังทิศทางของห้องอาหารซึ่งเป็นสถานที่จัดงานฉลองตลอดราตรีนี้ อาหารทะเลแบบค็อกเทลวางสวยงามบนจานกระเบื้องหรูหรา กุหลาบส้มแซมชมพูวางคู่เคียงเกลียวเทียนสลัว กระถางดอกไม้เล็กใหญ่กระจายวางทั่วตารางนิ้วของห้องจัดเลี้ยง

ตรงกลางคือเวทีขนาดย่อมซึ่งมีวงดนตรีขับกล่อมเพลงคลาสสิกแสนเพราะพริ้ง ทว่าโต๊ะหน้าสุดคือเหล่าผู้บริหาร ดวงตาหวานจึงแอบลอบหาชายเดียวในหัวใจ ป่านนี้เขาอยู่ที่ไหนเพราะยังไม่เจอตั้งแต่ย่างเหยียบที่นี่

แต่แล้วทุกความสงสัยพลันชะงักลงปรากฏร่างสง่าควงคู่มากับบางคนซึ่งเธอไม่คุ้นเท่าไรนัก เจ้าหล่อนแนบชิดภควัตป้องปากพูดคุยท่ามกลางเสียงกระซิบของเหล่าพนักงาน

“พี่ไหมนั่นไง คุณอรตัวจริงสวยมากอะพี่” น้ำว้าได้จังหวะรีบโพล่งรายงานเหมือนไหมตามประสาคนช่างสอดรู้ ดวงตากลมทั้งสองข้างเบิกกว้างตื่นใจเพราะหล่อนไม่คิดว่าอรลดาจะงดงามถึงเพียงนี้

ผิดกับเหมือนไหม เธอไม่ได้ใคร่รู้เลยสักนิด ใบหน้าหวานซีดเซียวจนแทบไม่เหลือสี ร่างอรชรแทบหมดแรงลงตรงนี้ ภาพภควัตควงคู่กับคนที่เหมาะสมทำเอาเธอตระหนักรู้ในทันทีว่าตนและเขาสวนทางกันราวฟ้ากับดิน

นัยน์ตาสีน้ำตาลกะพริบถี่ ๆ เพื่อขับไล่อารมณ์อ่อนไหวซึ่งเสียดแทงทั่วร่างกายรวมทั้งหัวใจ เหมือนไหมคีบอาหารตักเข้าปากทว่าไม่รู้รสชาติ

“พี่ไหมเป็นอะไร อาหารไม่อร่อยเหรอ”

“เปล่า ๆ พี่แค่รู้สึกว่าเดินทางมาเหนื่อย” เหมือนไหมส่ายหน้าปฏิเสธน้ำว้า เธอแกล้งมอบรอยยิ้มบาง ๆ เพื่อให้หล่อนเบาใจ

“งั้นเราไปจิบไวน์ตรงนู้นกันดีกว่ามั้ยพี่ อยากลองมานานละของแพง ๆ ได้ยินว่าท่านประธานทุ่มไม่อั้นเลยนะพี่”

“งั้นว้าไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่ตามไป” ไม่ใช่ว่าทนเห็นเขาอยู่กับคนอื่นแล้วตนเองสุขใจ แต่เธออยากอยู่ตรงนี้เพื่อเสพทุกข์ให้สุดเหวี่ยงต่างหาก ยืนให้เห็นมองให้รู้รสชาติของความปวดร้าวมีหน้าตาเป็นเช่นไร เผื่อวันหนึ่งฉลาดขึ้นมาจะได้เลิกรักคนใจร้ายสักที

ปลายเท้าท่านประธานพร้อมคู่ควงผ่านหน้าเหมือนไหมไปราวสายลม ร่างบอบบางคล้ายถูกตอกตรึงบนพื้นไร้เรี่ยวแรงแม้กระทั่งเดินหลีกหนีภาพบาดตา

ริมฝีปากกระจับกัดแน่นจนห้อเลือด เสี้ยวนาทีเผลอสบตาคู่คมที่เคยมองแล้วรู้สึกอุ่นใจทุกครั้ง แต่เวลานี้ช่างเหน็บหนาวเกินทนไหว ภควัตปฏิบัติราวเหมือนไหมเป็นเพียงธาตุอากาศไร้ตัวตนเสียเต็มประดา

ในสายตาเขาเธอไม่มีค่าอะไร...

เหมือนไหมทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เธอเพียงละเลียดชิมอาหารท่ามกลางบทเพลงแสนโรแมนติก คู่รักต่าง ๆ ของบริษัทต่างพากันเต้นรำกลางฟลอร์ ภควัตและอรลดาก็เช่นกัน วงหน้างดงามแนบซบแผงอกท่านประธานหนุ่ม ปล่อยให้เขาเป็นผู้นำพาในทุกก้าวการเคลื่อนไหว

“พี่ไหมมม” น้ำตาคลอเบ้าใกล้รินไหลอยู่รอมร่อ ติดตรงเสียงเรียกของน้ำว้าขัดจังหวะเสียก่อน

“มีคนอยากเต้นรำด้วย” หล่อนแกล้งดันรุ่นพี่นักบัญชีหนุ่มผู้เป็นที่หมายปองของสาว ๆ ทั้งบริษัทอย่าง ‘ปองกุล’ หรือ พี่ป้อง มาตรงหน้าเหมือนไหมเพราะเห็นพี่สาวนิ่งงันผิดปกติ

ปองกุลแอบชอบเหมือนไหมตั้งแต่แรกเห็น เขาพยายามเข้าหาเออีสาวแต่คนตัวเล็กตั้งกำแพงไว้สูงละลิ่ว ทุกครั้งที่พยายามจีบเธอมักบ่ายเบี่ยงด้วยท่าทีสุภาพจนความมั่นใจทั้งหมดเหลือศูนย์ กระทั่งพยายามสังเกตก็หลายคราจึงกระจ่างชัดว่าหญิงสาวน่าจะซ่อนใครไว้ในใจ…

ครั้นยังไม่เปิดเผยปองกุลยังคิดว่าตนอาจมีโอกาสพิชิตใจสาวงาม!

“เต้นรำกับพี่สักเพลงนะไหม” เหมือนไหมละล้าละลังจะตอบรับก็ไม่กล้าจะปฏิเสธก็เกรงหักหาญน้ำใจ แถมมีวูบหนึ่งเธออยากลองพิสูจน์ด้วยซ้ำว่าถ้าตนไปกับคนอื่นบ้าง ภควัตจะร้อนรนหรือเปล่า เขาจะรู้สึกรู้สาสักนิดไหม สุดท้ายจึงตัดสินใจวางฝ่ามือนุ่มปล่อยให้ปองกุลกอบกุมนำพาไปกับเสียงเพลง

คู่ท่านประธานกับไฮโซสาวอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม เหมือนไหมฝืนกักเก็บความขื่นขมไว้สุดขั้วหัวใจ เรียวปากกระจับปั้นยิ้มสุขสันต์เอียงกายด้วยจริตมารยาเล็กน้อย ความปวดร้าวถูกซ่อนไว้ยังซอกลึกที่สุด แปรเปลี่ยนเป็นสนุกสุดเหวี่ยงแทน

“ขอโทษนะถ้าชวนคุยอะไรเครียด ๆ พี่แค่เป็นห่วง ได้ยินว่าหมู่นี้ไหมเข้าออกโรงพยาบาลบ่อย ๆ เป็นอะไรหรือเปล่า” ปองกุลเปิดบทสนทนาด้วยสีหน้าเป็นกังวล นักบัญชีหนุ่มพยายามจ้องลึกนัยน์แววตาเพียรหวังว่าความจริงใจของเขาจะพอเอื้อมถึงใจเธอ

“แม่ไหมไม่สบายนิดหน่อยค่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว” เรียวปากกระจับเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ไม่บอกเล่าปัญหาต่าง ๆ ให้ปองกุลฟังทั้งหมด เพียงเอ่ยตอบตามมารยาทเว้นระยะห่างเช่นเพื่อนร่วมงานทั่วไป

“ถ้าไหมโอเคพี่ก็เบาใจ มีไรปรึกษาพี่ได้นะอย่าเก็บไว้คนเดียว” แต่ไม่รู้ทำไมปองกุลสบตาผู้หญิงคนนี้ทีไรความเป็นห่วงแน่นพล่านอยู่กลางอก คงเพราะบางครั้งเธอช่างสดใสแต่บางคราคล้ายแบกโลกทั้งใบเอาไว้เสียอย่างนั้น ดวงตาคู่หวานแม้ทรงเสน่ห์เพียงใดแต่วูบหนึ่งกลับเจือโศกเศร้าราวอมทุกข์อยู่มากมาย

“ค่ะ ขอบคุณพี่ป้องมากนะคะที่หวังดีกับไหมตลอด” เหมือนไหมพยักหน้ารับคำ ปองกุลเป็นรุ่นพี่ในบริษัททั้งคู่พบเจอกันอยู่บ่อยครั้ง เวลาเธอมีปัญหาอะไรยาก ๆ ชายหนุ่มมักเป็นคนแรกที่ขันอาสาช่วยเหลือ

“ยิ้มเยอะ ๆ นะไหม เวลาไหมยิ้มโลกสดใสที่สุดแล้ว”

“ไหมจะพยายามนะ” แย้มยิ้มไม่ทันไรหากกลับต้องชะงักลงคล้ายโลกทั้งใบหยุดหมุน อัตราการเต้นของหัวใจดิ่งลงต่ำเรื่อย ๆ เสี้ยวสายตาเหลือบเห็นบางอย่างซึ่งทิ่มแทงจนก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายร้าวระบม มือนิ่มสั่นระริกอันมาจากภาพบาดตาใกล้ ๆ นาทีที่ริมฝีปากเจือสีหวานประทับจูบใบหน้าคมคร้าม เหมือนไหมกลั้นอาการไหวสั่นไว้แทบไม่อยู่

“ไหมปวดหัว ขอตัวก่อนนะคะพี่ป้อง” ฉับพลับคนตัวเล็กผละห่างปองกุล เธอจ้ำอ้าวหลีกหนีสุดชีวิตมือทั้งสองข้างปาดน้ำตาลวก ๆ เพราะไม่อาจให้ใครเห็นภาพตนเองอ่อนแอ

หัวใจดวงน้อยถูกบดขยี้ด้วยชายคนเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า เขาย่ำยีความรู้สึกเธอซ้ำ ๆ ไม่แยแสว่าคนที่แอบลอบมีความสัมพันธ์เป็นตายร้ายดีอย่างไร…

เพราะแค่คนในความลับใช่ไหมภควัตถึงคิดว่าจะปฏิบัติแบบไหนก็ย่อมได้ ปลายทางแห่งรักซึ่งเคยมีแสงสว่างรำไรเลือนหายไปตั้งแต่เมื่อไรเธอไม่เคยรู้ตัว

สุดท้ายหญิงสาวควรตื่นเพื่อลืมตามองความจริงเสียที เธอเป็นได้แค่คู่นอนแค่ที่ระบายความใคร่ยามเขาเปลี่ยวเหงา ไม่เคยมีตัวตนในชีวิตจริง!

เข็มนาฬิกาล่วงเลยใกล้เที่ยงคืน เหมือนไหมซึ่งพาตนเองนั่งระบายความเศร้าริมชายหาดก็มุ่งหน้ากลับห้องลำพัง ลมเย็นเฉียบสาดกระทบผิวกายไม่อาจทำให้เหน็บหนาวมากกว่าใจที่โดดเดี่ยว สมองคิดสะระตะก็ได้รับคำตอบแสนกระจ่างว่าควรคุยกับภควัตให้รู้เรื่อง เพราะหากเขามองเห็นคนในอนาคตและคิดว่าใครคนนั้นไม่มีวันใช่เธอ การทนอยู่กับรักที่ไม่มีวันเป็นจริงช่างเจ็บปวดเกินกว่าหญิงสาวจะรับมือ

ติ๊ด!

เห็นข้อความที่ถูกส่งมาจากท่านประธานหนุ่มก็ได้แต่เหยียดยิ้มสมเพชตนเอง

‘991’ เลขห้องโชว์หราบนช่องแชตแอปพลิเคชันสีเขียว ปลายนิ้วสั่นเทาสไลด์ขึ้นข้างบนก็ยิ่งเจ็บเข้าไปอีก เธอคงซาดิสม์กระมั่ง ถึงชอบตอกย้ำตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า บทสนทนาระหว่างกันไม่มีอะไรมากกว่าการนัดหมายเพื่อมีเซ็กซ์เผ็ดร้อนไร้สักประโยคบ่งบอกถึงสถานะคนรัก

เหมือนไหมหัวเราะในลำคอก่อนพลิกหน้าจอโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเครื่องแป้งใกล้มือ เธอยืนจ้องตนเองในกระจกอยู่ครู่หนึ่ง ตัดสินใจปาดน้ำตาลวก ๆ หยิบตลับแป้งขึ้นทาเพื่อบดบังความรู้สึกแท้จริง หมุนสำรวจร่างกายครั้งสุดท้ายระบายลมหายใจหนักหน่วงพร้อมกำหมัดแน่น

อย่างไรคืนนี้ถึงรักแรกต้องจบลง เพราะผู้ชายในฝันไม่เคยอยากมีตัวตนในชีวิตจริงก็ยินดี

เศษเสี้ยวความสัมพันธ์จอมปลอมควรปิดฉากลงเสียที หลังจากนี้เหมือนไหมพร้อมล็อกกุญแจหัวใจให้แน่นหนา เธอจะไม่ปล่อยให้คนใจร้ายเข้าใกล้มันได้อีก!