บทที่เจ็ด

2132 คำ

“คุยกับเจ้าสาวเสร็จแล้วเหรอคะ” คนตัวเล็กเปิดบทสนทนาทันควัน ท่าทีเฉกเช่นคนรักเมื่อครู่เล่นเอาเหมือนไหมนิ่งสงัดประหนึ่งถูกแช่แข็ง รอยยิ้มอ่อนโยนเผยง่ายดายมอบให้ผู้ครอบครองหัวใจ… ผู้หญิงเช่นเธอไม่เคยเอื้อมถึง ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายยิ่งรวดร้าวเท่าทวีเมื่อคนตรงข้ามเฉยชา หนำซ้ำปรากฏสีหน้าเบื่อหน่ายเต็มทน ภควัตพ่นลมหายใจเซื่องเซ็ง คว้าไวน์ข้างเคียงยกกระดกครั้งเดียวก็หมดแก้ว “ถ้าไหมอยากเจอผมเพื่อพูดเรื่องงี่เง่าก็กลับไปเถอะ วันนี้ไม่มีอารมณ์ทะเลาะด้วย” ร่างสง่าหมุนกายหันหลังจนเหมือนไหมผวาคว้ากอดเขาแทบไม่ทัน “คุณภาค…” พยายามเปล่งเสียงเรียกคนใจร้ายทั้งอ่อนแอเต็มที น้ำตาไหลหยดเปื้อนเชิ้ตขาวคราแรกอยากพบเพื่อจบความสัมพันธ์ทว่าพอเจอเขาก้าวหนีทุกครั้ง... ใจก็อยากยื้อต่ออยู่ร่ำไป ทำไมเธอถึงงี่เง่านักเหมือนไหม ไม่เห็นเก่งอย่างคิดจินตนาการเอาเสียเลย! “ไหนคุณบอกว่าอยากอยู่กับไหม” เธอทวนความจำครั้นวันวาน ฉับพลันมือนุ่มถูกร่างสง่าแกะจำต้องปล่อยสัมผัสเกาะกุม “ใช่ผมพูด” ภควัตหันมาสบตา “แต่ผมไม่เคยบอกว่าจะไม่แต่งงานกับใคร” “…” ถ้อยคำราบเรียบประหนึ่งรถคันใหญ่พุ่งบดขยี้กลางใจแหลกเหลว สมองพลันว่างเปล่า นัยน์ตาเหม่อลอยหากไม่เลือนเศษรักร้าย ๆ ซึ่งเขาเคยเผลอมอบให้เพราะเสน่หา ทว่าบัดนี้จะร้องไห้ก็ยังไม่กล้า… เหมือนไหมขลาดเขลาลงเสียดื้อ ๆ นัยน์ตาหวานล้นหยาดน้ำตา ริมฝีปากซึ่งเขาเคยโปรดปรานนักหนาขบเม้มกลั้นสะอื้นจนปริแตก “น้องอรเหมาะสมกับผมทุกอย่าง ถึงผมจะแต่งงานก็ยังเลี้ยงดูไหมได้เหมือนเดิม” มือเย็นเฉียบเกลี่ยเมล็ดความเศร้าพ้นวงหน้างาม สัมผัสเขาบัดนี้ไม่อบอุ่นเหมือนเคย “คุณจะให้ไหมเป็นเมียน้อย ถึงแม้ไหมจะมาก่อนงั้นเหรอคะ” “ไหมเข้าใจแบบนั้นก็ได้ผมไม่ติด แต่ผมกับน้องอรเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก” ภควัตกำลังปกป้องผู้หญิงอีกคนทางอ้อมทำให้เหมือนไหมรู้สึกโง่เขลาเบาปัญญา ที่ผ่านมาเธอยอมทนเขาตลอด คอยอยู่บริเวณมุมมืด เพียงหวังว่าแสงจากหัวใจอาจส่องสว่างหาเขาสักวันหนึ่ง แม้ปลายทางที่ปรารถนาริบหรี่ก็ตาม แต่เดาว่าภควัตคงพอเห็นค่ากันบ้างเพิ่งรู้ก็วันนี้ว่าสุดท้ายเปล่าประโยชน์สิ้นดี! “คุณคิดถึงแต่มุมตัวเอง งั้นไหมขอถามอย่างหนึ่งได้มั้ย” “…” “ที่ผ่านมาเคยรักไหมบ้างหรือเปล่า” “รักของไหมคืออะไร ถ้ารักเหมารวมเซ็กซ์งั้นผมคงรักผู้หญิงอีกหลายคนก่อนหน้าไหม” “คุณภาค…” เหมือนไหมจุกจนพูดไม่ออกสักคำ เรือนร่างสั่นเทาเพราะแววตาเย็นชา “ไหมก็รู้ผมโคตรเกลียดความยุ่งยาก แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมดูแลผู้หญิงแบบนี้ เราอยู่ด้วยกันนานก็เพราะไหมพูดง่ายไม่เคยดื้อกับผม” “…” “แต่ถ้าไหมรู้สึกว่าไม่แฟร์จะไปก็ได้นะ ผมไม่เอาเปรียบคู่นอนอยู่แล้ว” หยาดน้ำตาหล่นกระทบวงหน้าตัดสลับแผ่นหลังกำยำ เธอกลืนถ้อยคำไว้ยังโพรงอกไม่แม้แต่เปล่งเสียงร่ำไห้ เพราะไม่ปรารถนาให้คนใจร้ายรู้ว่าตนรวดร้าวเพียงใด สายตาราบเรียบ คำพูดหยามเหยียดไม่รักษาน้ำใจคือเฉลยของทุกอย่าง คำตอบของปลายทางซึ่งเคยปรารถนา ชัดเจนพอหรือยังเหมือนไหม… หญิงสาวเพ่งพิศกระทั่งร่างสง่าลับตา เสียงบานประตูดังสนั่นสลักบนความทรงจำ ครั้งหนึ่งเคยถูกเขาทิ้งอย่างไม่ไยดี หยาดน้ำตา คำว่ารักของเธอยื้อคนไม่มีใจไว้ไม่ไหว ภควัตใจร้าย…เขาใจร้ายเกินคน! หญิงสาวยืนนิ่งราวถูกตอกตรึงไว้ตรงนั้น เหมือนไหมยืนอยู่พักใหญ่กระทั่งมั่นใจว่าชายหนุ่มคงไม่ออกมาหากันอีก สองมือปิดวงหน้าแดงก่ำ นัยน์ตาเหม่อลอยอย่างเลือนรางดั่งโลกทั้งใบใกล้ดับสลาย ถึงเวลาควรพอเสียที ริมฝีปากบางร้องไห้โฮเช่นคนไร้สติ พาร่างอันอ่อนแอก้าวเข้าห้องน้ำ ใจดวงน้อยสุดร้าวราน หยาดน้ำตารินไหลเปี่ยมนัยน์ตาคู่งาม เธอได้แต่ทรุดกายนั่งเหม่อมองนอกหน้าต่างห้องน้ำ เพนต์เฮาส์แห่งนี้คือรังรักระหว่างสองเรา ไออุ่นเขาคละคลุ้งทั่วทุกบริเวณ เสียงครางแผ่วผ่าว คำหวานออดอ้อนเอาใจ ทุกอย่างเป็นแค่กับดักจากคนหลอกลวง หลอกล่อให้หญิงสาวเพ้อฝัน ทว่าสุดท้ายชายหนุ่มไม่คิดจริงจัง เขาไม่อยากแต่งงานกับเธอ หากเลือกเก็บผู้หญิงง่าย ๆ ไว้ในที่ลับ เมื่อแสงสว่างสาดส่องเข้ามาภควัตก็พร้อมเลือนหายราวไร้ตัวตน “ทำไมคุณภาคใจร้ายกับไหมได้ขนาดนี้” มือสั่นระริกกำหมัดแน่น แบบการ์ดแสนหวานติดตาจนลืมไม่ลง เหมือนไหมไม่เคยเกลียดตัวเองจนกระทั่งวันนี้… ทำไมถึงทำตัวไร้ค่าไม่ต่างกับผู้หญิงง่าย ๆ ซึ่งสุดท้ายต้องสยบแทบเท้าเขาอยู่ดี “ฮะ…ฮึก!” คำว่าของตายเป็นเช่นไรเหมือนไหมเพิ่งเข้าใจก็วันนี้ ตัวเธอแค่กาแฟสำเร็จรูปทั้งง่ายและถูกสำหรับลูกชายเจ้าสัวใหญ่! สองมือเผลอปัดตะกร้าผ้าข้างกาย อาภรณ์ราคาแพงเกลื่อนเต็มพื้น แววตาเศร้าโศกเผลอเห็นบางสิ่งใจก็กระตุกวูบทันที เดรสสั้นซีทรูแดงเพลิงวางอยู่ไม่ไกล มันไม่ใช่ของเธอ ภควัตมีผู้หญิงอื่นนอกจากคนเมื่อครู่ หนำซ้ำเมื่อคืนยังพากันมาเสพสำราญ ถ้าถามว่าเหมือนไหมรู้อย่างไร คงเพราะการแต่งตัวของอรลดาดูดีกว่านี้หลายล้านเท่า เจ้าหล่อนน่าทะนุถนอมไม่ต่างกับตุ๊กตากระเบื้อง รสนิยมแบบนี้ไม่ใช่! คนตัวเล็กหยิบหลักฐานดังกล่าวเพ่งพิศใกล้ ๆ ยิ่งปวดใจเพราะกลิ่นน้ำหอมผู้ชายที่รักติดทั่วตารางนิ้วบนเนื้อผ้าบางหวิว เหมือนไหมพรั่งพรูลมหายใจอึดอัด… หมดสิ้นแล้วความรัก… หลังจากนี้ควรเลิกเพ้อหาผู้ชายเห็นแก่ตัว! คนตัวเล็กกำหมัดแน่นคว้าอ่างล้างหน้าพยุงตัวเองลุกขึ้นยืน ปลายเท้าก้าวผ่านแนวประตูห้องน้ำเหลือบมองบานประตูคุ้นเคยอีกครั้ง …ลาขาดรักแรก ต่อไปนี้ภควัตไม่อาจเฉียดใกล้หัวใจเธอเป็นครั้งที่สอง เหมือนไหมสาบาน! หญิงสาวลงมาข้างล่างโบกรถกลับบ้านด้วยใบหน้าเฉยชา คราแรกณดลปรี่อาสาทำหน้าที่คนขับรถแต่คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงแข็ง ท่าทีเธอสงบนิ่งจนน่ากลัว ดวงตาแดงก่ำบ่งบอกว่าผ่านมรสุมน้ำตาหนักหน่วง แต่ไม่เปล่งเสียงร้องไห้ต่อสักแอะ ไม่แสดงด้านอ่อนแอให้มือขวาหนุ่มหรือใครเวทนา ณดลมองกระทั่งร่างบอบบางขึ้นแท็กซี่จากลาก็รีบส่งข้อความรายงานนาย เห็นทีความสัมพันธ์ระหว่างภควัตกับเหมือนไหมดูแล้วไม่แคล้วเส้นขนานตลอดกาล! สองอาทิตย์ถัดมา… “บอกกูทีนี่คือหน้าของคนกำลังแต่งงาน” เสียงทุ้มกึ่งแซวกึ่งขำดังขึ้นพลันปรากฏเจ้าของร่างกำยำ เพลย์บอยเจ้าของเลานจ์สลัดมาดเจ้าชู้สวมชุดไทยประยุกต์เรียบหรู วันนี้นรัณกรทำหน้าที่เพื่อนเจ้าบ่าว งานมงคลของเพื่อนสนิทหมั้นเช้าแต่งเย็นถือฤกษ์ดีงามซึ่งผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจัดหา “เสือก” ภควัตยักไหล่ตอกกลับ วงหน้าหล่อเหลาครั้นโบกเครื่องสำอางราคาแพงก็ไม่อาจปิดบังขอบตาดำคล้ำ มันหมองลงตั้งแต่เนิ่นนาน… ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นเลือนหายกระมัง เรียวปากหยักแสยะยิ้มพลางคิดถึงใบหน้าสาวเจ้า “โห ให้พรกูแต่เช้า หยอกนิดหยอกหน่อยเองซีเรียสไปได้” “กูเชิญมึงมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวไม่ได้มาสอดรู้เรื่องกู” “แหม ไม่อยากรู้ยังไงไหววะ เห็นน้องที่กูให้เอนมึงเขาเล่าว่ามึงไล่เขาออกนอกห้องแทบไม่ทัน” “กูเหม็นกลิ่นน้ำหอม” ภควัตเบือนหน้าหนีแววตาจับผิด หญิงสาวคนนั้นคงบอกเพื่อนตัวดีแล้วสินะ เขาจูบเจ้าหล่อนบนโต๊ะอาหารเพียงนิดเดียวเพราะเหม็นฉุนก็เผลอมือปัดแก้วไวน์เปื้อนเดรสตัวสวย หล่อนจึงถือวิสาสะเปลือยกายโชว์เรือนร่างขาวอวบ แต่พอเข้าใกล้ชิดอีกรอบเท่านั้นแหละ นักธุรกิจหนุ่มตะเบ็งเสียงไล่แทบไม่ทัน! เขาโทร. เรียกณดลวานซื้อชุดแบรนด์หรูเป็นสินน้ำใจทั้งยังไม่ลืมจ่ายเงินค่าเสียเวลาจนอีกฝ่ายยอมกลับไม่เร้าหรือให้รำคาญสายตา “ข้ออ้างหรือลืมใครไม่ลงวะ” “หุบปาก พูดมากจริงนะมึง” ปลายนิ้วชี้หน้าเพื่อนพลางกัดฟันกรอด หมู่นี้ภควัตไม่สบอารมณ์กับทุกสรรพสิ่งรอบกาย เขาหงุดหงิดกับเรื่องง่าย ๆ จนน่าบัดซบ “เออกูไม่แกล้งละ ไปยังอะถึงฤกษ์ละ” งานมงคลวันนี้จัดขึ้น ณ โรงแรมหรูของตระกูลฝ่ายชาย ท่านเจ้าสัวภูวเดชทุ่มไม่อั้นเพื่อลูกสะใภ้อย่างอรลดา เหล่านักธุรกิจ นักการเมือง บุคคลมีชื่อเสียงรวมทั้งพนักงานเครือแอลไวน์กรุ๊ปต่างตบเท้าเข้าร่วมแสดงความยินดี ห้องแกรนด์บอลรูมขนาดใหญ่ประดับประดาดอกไม้นับพันชนิด ข้างหน้ามีอุโมงค์กุหลาบขาวแซมชมพูไว้ถ่ายรูปตามที่เจ้าสาวชื่นชอบ ภควัตก้าวเหยียบพรมทองอร่ามด้วยแววตาว่างเปล่า วูบหนึ่งเผลอมองหาใครบางคนเข้ากระทั่งพบเธอ เหมือนไหมยืนไม่ไกลเกินเอื้อมถึงนัก บรรยากาศวันนี้เล่นเอาเขาหวนถึงวันวานหวานล้ำ… วิวาห์ในฝันของผู้หญิงคนนั้นยังสลักลึกความทรงจำไม่เคยจางหาย สองร่างกอดเกี่ยวกันตรงโซฟา หลังตระเวนเดินทางเจรจาธุรกิจต่างประเทศอย่างยาวนาน กลับมาไทยเมื่อไรภควัตมักทุ่มเวลาทั้งหมดกับผู้หญิงคนนี้ เขามีความสุขเวลาลอบมองใบหน้างดงามตอนเผลอ ติดจะเพลินตาด้วยซ้ำยามเธอใส่เสื้อยืดตัวโคร่งและเอ่ยปากชวนกินจังก์ฟู้ดง่าย ๆ ไม่ใช่ดินเนอร์หรูหรา ใครจะคาดคิดล่ะรสชาติธรรมดาพวกนั้นอัศจรรย์อย่างน่าเหลือเชื่อ ‘ทำไมถึงไม่หยุดดู ชอบเหรอเรื่องนี้เห็นเปิดวนสิบ ๆ รอบ’ ซีรีส์แดนกิมจิบนหน้าจอโทรทัศน์ฉายชัดฉากจบคือบรรยากาศงานวิวาห์แสนอลังการของพระนาง เรื่องดังกล่าวคือเลขาหน้าหวานพบรักท่านประธานไฮโซ ‘อย่างไหมน่ะเหรอ’ เธอกลั้นหัวเราะขำขัน ‘ผู้หญิงส่วนมากคงอยากได้ตอนจบหวาน ๆ เป็นงานแต่งในฝันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ หรือไหมไม่คิดแบบนั้น’ ภควัตหยันเชิงถาม ‘ไม่รู้สิ’ นัยน์ตาใสแป๋วเบิกกว้าง เอียงคอยียวนแต่ยังน่ารัก ‘สำหรับไหมขอแค่ง่าย ๆ แต่อบอุ่น คนที่ไหมรักอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแค่นี้ก็พิเศษที่สุดแล้ว’ ‘หึ…’ เรียวปากหยักกลั้วหัวเราะในลำคอ ‘ขำอะไร!’ ‘เปล๊า ไหมใสซื่อน่าเอ็นดูสำหรับผม’ ภควัตขยี้เรือนผมน้ำตาลกลบเกลื่อน แท้จริงตนเองขันกับท่าทีเพ้อฝันประหนึ่งสาวน้อยหัดรัก ไม่อยากปากเสียดับฝันว่าวิวาห์หวานนั่นคงไม่มีทางเป็นจริง…หรือถ้าเกิดขึ้นเจ้าบ่าวของเหมือนไหมก็ไม่ใช่เขาอยู่ดี! “คุณภาค!” สุ้มเสียงกดต่ำผลักชายหนุ่มกลับมาห้วงปัจจุบัน “ได้เวลาแล้วครับ” ณดลว่ากระทั่งตาคู่คมทอดมองอรลดา ร่างบางสวมชุดไทยงดงามไม่ต่างกับนางในวรรณคดี หากความงามพริ้มเหล่านี้ไม่อาจทำให้ใจแกร่งเต้นแรงสักนิดเดียว ปลายเท้าก้าวจูงเจ้าสาวซึ่งเฝ้ารออยู่เบื้องหน้า เสียงปรบมือกึกก้องแสดงว่ายินดีปรีดา อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าฤกษ์หมั้นหมายกำลังเริ่มต้นขึ้น… อรลดาแย้มยิ้มหวานหยด น้องน้อยในวัยเด็กผู้หญิงที่ภควัตผูกใจมาโดยตลอด เวลานี้หล่อนกำลังเปลี่ยนสถานะเป็นภรรยาตามกฎหมาย ทั้งคู่ย่อกายนั่งบริเวณพรมขาว ญาติผู้ใหญ่เบื้องหลังคลี่ยิ้มภาคภูมิใจ วินาทีถัดมาเจ้าบ่าวหยิบแหวนเพชรน้ำงามสวมให้เจ้าสาวท่ามกลางสายตาแขกเหรื่อและนักข่าว แสงแฟลชถล่มทลายปะทะหน้าคนบนเวทีราวประกาศศักดายิ่งใหญ่ เพราะพิธีหมั้นระหว่างลูกเจ้าสัวกับทายาทนายตำรวจชื่อดังตระการตาสมคำร่ำลือ ทุกสายตาจับจ้องมองพวกเขาไม่เว้นแม้กระทั่งเธอ…เหมือนไหมเผยยิ้มขมปร่าพลางปรบมือยินดีกับทั้งสองด้วยใจจริง ครั้นสายใยรักขาดสะบั้นไม่เหลือซาก ถึงปากบอกว่าเข้มแข็งแต่ยังต้องการเวลาเพื่อเยียวยาจิตใจ ทว่ามองในแง่ดีบางทีหมดเคราะห์รักเมื่อไรหญิงสาวอาจได้เริ่มต้นใหม่ …กับใครอีกคนซึ่งไม่ใช่ผู้ชายเห็นแก่ตัว!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more