“พี่ไหมเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ” น้ำว้าผวาคว้ามือพี่สาวคนงามแทบไม่ทัน เหมือนไหมออกจากโรงพยาบาลช่วงเช้า จากนั้นก็โบกแท็กซี่มุ่งหน้ามาแอลไวน์กรุ๊ปทันที
หญิงสาวตั้งใจทำตามปรารถนาเพื่อปลดพันธะสุดท้ายซึ่งพันผูกเธอไว้กับคนเคยรัก
“อย่างอแงสิว้า ถึงพี่ลาออกเราก็ยังคุยกันได้เหมือนเดิม”
“หนูรู้นะพี่…” นัยน์ตารุ่นน้องทอดมองอึกอัก หล่อนเม้มริมฝีปากกระจับคล้ายละล้าละลังเต็มทน เหมือนไหมเดาออกทันควันเรื่องที่ว่าคงไม่พ้นท่านประธานหนุ่ม น้ำว้าน่าจะพอรู้ความลับระหว่างทั้งคู่ มิเช่นนั้นที่เกาะหล่อนคงไม่เอ่ยปากเตือนเป็นนัย
“พี่รู้ว้าอยากพูดอะไร แต่ทุกการตัดสินใจเชื่อพี่เถอะพี่คิดมาอย่างดี” เหมือนไหมปั้นหน้าปกติ เธอแสร้งเรียบเฉยเสมือนปัญหาซึ่งเคยเผชิญเพียงเศษฝุ่น แม้ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเผาเต่าก็ไม่ต้องแยแสอีก อย่างไรลิ้มลองรสปวดร้าวถือว่าเป็นประสบการณ์ชั้นดี
เหมือนไหมควรขอบคุณภควัตด้วยซ้ำที่ชายหนุ่มสอนบทเรี
