บทที่เก้า
1735 คำ
บรรยากาศหน้าห้องฉุกเฉินผู้คนค่อนข้างพลุกพล่าน เหมือนไหมถูกนำตัวมาส่งโรงพยาบาล ซึ่งใกล้ที่สุด เหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นรวดเร็วจนเจ้าบ่าวหนุ่มตั้งตัวไม่ทัน งานวิวาห์ยามราตรีนั้นพังไม่เป็นท่า เพราะเจ้าสาวที่ใครต่างเสน่หาถูกมือที่สามลักพาตัว
เข็มนาฬิกาก้าวเดินเชื่องช้าทำเอาใจแกร่งเหมือนถูกคว้านจากอก ภควัตประสานมือบริเวณหน้าตักวงหน้าหล่อเหลาเจือแววเครียดขึง ทั้งพะวงคนข้างในทั้งห่วงใยเจ้าสาวตัวจริง
“คุณภาค” เสียงณดลดังกระทบโสตประสาททำให้ชายหนุ่มผู้เลื่อนลอยหลุดภวังค์
“ท่านศาสตราไม่พอใจมากนะครับ ผมคิดว่าคุณควรกลับไปรอที่งานจนกว่าจะเจอตัวคุณอร” คำเตือนด้วยความปรารถนาดีไม่แทรกซึมเข้าแกนสมองสักนิด นายตำรวจชราคงเดือดดาลยกใหญ่เพราะห่วงหน้าตาทางสังคม การที่บุตรสาวหายไปในพิธีวิวาห์ไม่ต่างกับฉีกหน้าผู้เป็นพ่อยับเยิน
ยิ่งหล่อนเป็นถึงลูกหลานผู้ดีเก่ายิ่งถูกครหาหนักกว่าเดิมหลายสิบเท่า แม้โลกปัจจุบันก้าวหน้าจนความเชื่อบางสิ่งหายไปก็ตามที แต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้เมื่อคนบางกลุ่มยังตัดสินผู้หญิงคนหนึ่งจากค่าสินสอด พิธียิ่งใหญ่ซึ่งพวกหล่อนได้รับถือเป็นการเชิดหน้าชูตาวงศ์ตระกูล
“ไหมเข้าไปนานยัง”
“คุณภาค…”
“กูถาม!” เสียงทุ้มกดต่ำ เขาไม่แยแสความพอใจนายตำรวจบัดซบอีก ให้วางท่าเฉยกลับยังไงไหวในเมื่อคนข้างในคือเมียตัวเอง
“เกือบชั่วโมงแล้วครับ” เสียงมือขวาหนุ่มเบาเสียจนบางหวิว
“คุณภาคกลับเถอะครับ เมื่อกี้เจ้าสัวก็โทร. มาบอกว่านักข่าวขอสัมภาษณ์คุณถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมเกรงว่า…”
“กูไม่กลับ”
“…”
“มึงบอกผู้ชายคนนั้นซะว่าอย่าบังคับกู!” ท่าทางผุดลุกฟาดมือปะทะกำแพงชัดว่าเลือดในกายร้อนผ่าวไร้มาดนักธุรกิจแสนเยือกเย็น เวลานี้ต่อให้คนที่สั่งมีอำนาจขนาดไหนภควัตก็ไม่คิดฟัง ใบหน้าเขม็งเครียดจัดปานนั้นใครก็เข้าหน้าไม่ติด!
เกือบครึ่งช่วงโมงเลยผ่านสำหรับภควัตถือว่ายาวนานสุดหัวใจ ใบหน้าก้มต่ำผงกหัวขึ้นมองแพทย์เจ้าของไข้เร่งฝีเท้าถึงตัวอีกฝ่ายรวดเร็ว
“หมอครับ เมียผม…”
“คุณผู้หญิงปลอดภัยครับ” ฟังคำตอบดังกล่าวค่อยหายใจสะดวกขึ้นหน่อย
“แต่หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ…” ประโยคถัดมาเล่นเอาใจแกร่งวูบโหวงพลางมุ่นคิ้วไม่เข้าใจ ถ้าบอกว่าเหมือนไหมปลอดภัย…
แล้วคำว่าเสียใจ หมายความว่าอย่างไรกัน ?
“เรายื้อเด็กไว้ไม่ได้ครับ เนื่องจากอายุครรภ์คนไข้ยังน้อย”
“…” ภควัตชาวาบทั่วเรือนกายสง่าราวฟ้าผ่าลงกลางอก เมื่อกี้เพิ่งสุขทำไมอยู่ ๆ ความทุกข์กลับเพรียกหา เด็กที่หมอว่าจะเป็นลูกใครได้นอกจากเขา
“หมอขอตัวนะครับ ตอนนี้ยังไม่อนุญาตให้เข้าเยี่ยมต้องย้ายเธอไปห้องพิเศษก่อน” แผ่นหลังนายแพทย์หนุ่มไกลลับสายตา ทว่าคนเห็นแก่ตัวตอนนี้อยู่ที่เดิมไม่ไหวติง
ลูกที่เขาไม่เคยรับรู้ถึงการมีอยู่…พอรู้ก็เสียไปซะแล้ว
ดวงตาคมกริบมองผ่านห้องฉุกเฉิน ความรู้สึกหลากหลายพรวดแทงใจกระทั่งยืนไม่อยู่ ร่างสง่าปล่อยกายบนพื้นเย็นชืดราวหมดแรง เขาอยากให้ทุกสิ่งเป็นแค่ฝัน ลืมตาพรุ่งนี้ก็เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่บนโลกแท้จริงคงไม่สามารถเป็นเช่นนั้นได้
เมื่อเขาสูญเสียลูกไปอย่างไม่มีวันหวนกลับต้นเหตุทั้งหมดมาจากตนเอง!
“ผมว่านายกลับก่อนเถอะครับ”
“มึงว่าไหมอยากให้กูปลอบมั้ยวะ” สุ้มเสียงพึมพำเลือนลอยจนณดลสงสาร อยู่กับภควัตเนิ่นนานไม่เคยเห็นเจ้านายสติหลุดนี่ครั้งแรก
“…”
“หึ…น่าจะไม่” นัยน์ตาแดงก้มต่ำเสมือนยอมรับชะตากรรมไม่ได้
“…”
“ไหมน่าจะเกลียดกูจนแทบไม่อยากอยู่ร่วมโลก”
เมื่อก่อนเคยได้ยินว่าความรักมักเปราะบางที่สุดยามเราเอาความรู้สึกลงเล่น นักธุรกิจหนุ่มเพียงแสยะยิ้มขันมั่นใจว่าตนไม่มีทางถึงจุดนั้นเด็ดขาด
เขาเข้าใกล้เหมือนไหมเพราะความสนุก หนำซ้ำเธอยังเย้ายวนน่าค้นหามันก็แค่นั้น ทว่าบัดนี้กลับสวนทางกัน ภควัตตายน้ำตื้นเพราะผู้หญิงง่ายดายที่คิดว่าต่อให้ตายก็ไม่มีวันรัก
แต่วันนี้เขากลัวจับใจ…
กลัวไม่อาจเข้าใกล้คำว่า ‘รัก’ จากใจดวงน้อยอีก
“กูอยากเจอเขา…”
“…”
“แค่สักครั้งก็ยังดี” ก้นบึ้งในใจแกร่งพรั่งพรูผ่านหยาดน้ำคลอสองข้างหน่วย ภควัตซึ่งใครเข้าใจว่าเข้มแข็งนักหนาหมดสภาพไม่เหลือมาดวันวาน
เจรจาธุรกิจหมื่นล้านนับครั้งไม่ถ้วนไม่เคยพลาดเป้าแต่เรื่องสำคัญเช่นนี้กลับเขลา ไฮโซหนุ่มสุดชาญฉลาดพ่ายแพ้ง่ายดายเพียงเพราะหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง!
เรียวปากหยักแสยะยิ้มขมปร่าเย้ยชีวิต…นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเกลียดตนเองสุดใจ!
แพขนตาพริ้มเบิกกว้างรับแสงอรุณ แรงเคลื่อนไหวทำให้ร่างบางบนโซฟาลุกพรวดปรี่เท้าหาพี่สาวทันควัน
“พี่ไหม…” ความกังวลเกาะกุมใบหน้างดงามทุกสัดส่วน ดุจแพรกวาดสายตาสำรวจเนื้อตัวคนบาดเจ็บจำต้องพ่นลมหายใจหงุดหงิด ผิวขาวเปื้อนแผลครูดท้องถนนทำเอาหล่อนอดจินตนาการถึงความเจ็บปวดเสียไม่ได้ พอเห็นพี่สาวเจ็บมากใจยิ่งอยากขย้ำผู้กระทำไม่เหลือซาก
“แพร ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เข้ามาใช่มั้ย”
“อืม พอหมอบอกไม่อนุญาตให้ใครเยี่ยมนอกจากญาติ เจ้านายพี่ก็อาละวาดจนแพรเองยังตกใจ…”
“…”
“เขาดูห่วงพี่มากนะ” น้องสาวบอกตามภาพที่เห็นก่อนพบเจอผู้เป็นพี่
“ระหว่างพี่กับเขา”
“พี่ไม่อยากได้ยินเรื่องนี้อีก” นัยน์ตาคู่งามวูบไหวชั่วครู่ มือนุ่มเผลอสัมผัสหน้าท้องน้อย โชคดีเมื่อวานเหตุการณ์ชุลมุนไม่อาจพรากสติเหมือนไหม คนตัวเล็กมีโอกาสคุยกับแพทย์เจ้าของไข้ก็ทั้งจุกทั้งหน่วง กระบอกตาร้อนผ่าวยามรู้ชะตากรรมซึ่งตนเผชิญ
ต้นเหตุทั้งหมดเริ่มต้นเพราะผู้ชายที่เคยรัก เขาเห็นแก่ได้คิดถึงเพียงตัวเองจนผลักหายนะมาให้เธอ!
“เดี๋ยวตำรวจขอเข้ามาสอบปากคำพี่นะ พี่ไหวใช่มั้ย”
“พี่โอเคไม่ต้องห่วง บอกพวกเขาเข้ามาได้เลย” เธอระบายยิ้มบางเบาพอเห็นสาวน้อยหน้าตาขมวดมุ่นก็เอ็นดูจนต้องคว้ามือเจ้าหล่อนกุมแน่นขึ้น
“เฮ้อ พี่ไหมนะพี่ไหม แพรโคตรอยากตีพี่เลยว่ะ” ดุจแพรเหลือบสายตามองบน หล่อนไม่รู้ความสนิทสนมของพี่สาวกับเจ้านายหนุ่มหรอก แต่เห็นท่าทางใกล้คลั่งปานนั้นก็พอเดาออกคงเกินเลยคำว่าพนักงานคนหนึ่งไปไกลทีเดียว
“แต่แพรดีใจนะที่พี่เลือกแบบนี้” หล่อนพูดได้เต็มปากถ้อยคำดังกล่าวกลั่นมาจากใจจริง สองพี่น้องประสานมือกันท่ามกลางบรรยากาศเย็นเฉียบทว่าไออุ่นพลันแพร่กระจายเพราะกำลังใจของครอบครัวคือสิ่งสำคัญ
นัยน์ตาสีอ่อนเจือมั่นคงยิ่งกว่าครั้งไหน จบปัญหาทุกอย่างแบบนี้คือทางออกที่ดีสำหรับทุกคน…จากนี้เธอขอมีชีวิตใหม่เพื่อรักตัวเอง
เข็มนาฬิกาเดินทางยังช่วงบ่ายของวันเสียงเคาะประตูเรียกตาคู่หวานให้หันมอง ตำรวจเจ้าของคดีเข้ามาสอบปากคำตามหน้าที่ เพราะเหมือนไหมเป็นคนเดียวที่เห็นอรลดาถูกลักพาตัว
หญิงสาวให้ข้อมูลเท่าจำได้ รูปพรรณสัณฐานคนร้ายอาจไม่ละเอียดมากนักเพราะอีกฝ่ายพลางตัวเสียมิดชิด วันนั้นหลังมีปากเสียงกับเจ้าบ่าวเหมือนไหมจ้ำอ้าวพ้นแนวประตูห้องน้ำก็เห็นอรลดาถูกใครบางคนกระชากหล่อนจนแทบปลิวติดมือ
ดวงตาลุกลี้ลุกลนพยายามกวาดตาให้คนอื่นช่วยเหลือแต่ก็ไม่พานพบ ถ้าจะให้ตะโกนก็เกรงว่าอาจทำสาวเจ้าเป็นอันตราย
“ไหมเห็นคนร้ายพาคุณอรไปทางบันไดหนีไฟ แอบตามลงไปก็เพราะคิดว่าตรงลานจอดรถอาจพอช่วยเหลือได้บ้างแต่ไม่คิดว่าเขามากันหลายคน เพราะเท่าที่ไหมเห็นข้างบนก็เจอเขาคนเดียว แต่แปลกมากค่ะ…” เหมือนไหมทวนความทรงจำก่อนให้เล่าตำรวจหนุ่มฟังต่อ
“ไหมคิดว่าคนร้ายน่าจะรู้จักคุณอรมาก่อน”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นครับ”
“เพราะท่าทางทั้งคู่ถึงดูเหมือนบังคับก็จริงแต่ก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นค่ะ”
“…” ตำรวจหนุ่มพยักหน้ารับพลางก้มจดคำให้การบนสมุดอย่างตั้งใจ คดีนี้ถือว่าสำคัญต่อหน้าที่การงานเขามาก ครั้งนี้ผู้สูญหายคือลูกนายไม่ใช่ตาสีตาสาที่ไหน ชายหนุ่มจำต้องลากตัวคนร้ายมาลงโทษให้ได้เพื่อผลประโยชน์ส่วนตน
“งั้นหลังจากนี้ผมขอกันตัวคุณไว้เป็นพยานได้มั้ยครับ”
“ได้ถ้าหาตัวคุณอรเจอแล้วอยากเอาผิดคนร้ายฉันก็ยินดีช่วย”
“ขอบคุณนะครับ คุณทำให้ผมทำงานง่ายขึ้นมาก” เรียวปากหยักโค้งขึ้นโปรยเสน่ห์ตามประสาชายเจ้าชู้
“ถ้าคุณอยากร่วมเอาผิดมันอีกคนผมก็ยินดีช่วยนะครับ รับรองต้องโดนโทษหนักแน่ ๆ” ตำรวจหนุ่มพยายามชักชวนสาวเจ้าตามคำสั่งนาย ศาสตราเกรี้ยวโกรธอยากบดขยี้อีกฝ่ายกระทั่งไม่เหลือซากในที่สุด ถ้าพรากชีวิตคนร้ายได้บางทีเฒ่าเจ้าเล่ห์อาจยอมทำ ท่าทางนายดูแค้นคนที่ลักพาตัวลูกสาวมากราวอยากให้เลือนหายจากโลก
“ฉันขอตัดสินใจก่อนนะคะ” เหมือนไหมพรูลมหายใจพลางระบายยิ้มหวาน ภายนอกคนอื่นอาจคิดว่าชายผู้นั้นกระทำเธอแต่แท้จริงเขาไม่ตั้งใจ
ทั้งสองคุยกันต่อเกือบยี่สิบนาที ก่อนนายตำรวจหนุ่มเอ่ยปากลาด้วยเกรงว่าคนป่วยอาจเหนื่อยเกินไป ทว่าดวงตากะลิ้มกะเหลี่ยนั่นไม่อาจทำให้เหมือนไหมประทับใจ
สายตาเจ้าชู้แบบนั้น เธอเคยพบพานมาก่อนนับครั้งไม่ถ้วน มันสามารถเปิดบาดแผลวันวานปริแตกขึ้นมาอีกครา
เหมือนไหมเกลียดชังนัยน์ตาเสน่หาเพราะทำเอาตนคิดถึงผู้ชายคนนั้น… ชายที่เคยอยู่เพียงในฝันแต่เป็นไปไม่ได้บนเส้นทางของชีวิตจริง!
- ผู้เขียน
