บทที่ 16 ไม่เคยเกลียดได้ลง02

1274 คำ

เขาชี้ให้น้องสาวมองคนที่นอนอยู่ในห้องและยืนไม่ห่างน้องสาวนัก เพราะคิดว่าหากทราบว่าคนที่นอนอยู่ในห้องคือใคร อุรัสยาจะต้องล้มทั้งยืนแน่ “ใครกันคะ เอยจำไม่ได้เลย” อุรัสยามองเข้าไปแล้วก็ต้องร้องถาม แต่เมื่อลองพินิจให้ดี ๆ หัวใจดวงน้อยก็ต้องสั่นสะท้านราวกับแผ่นดินไหวจนเม้มริมฝีปากแน่น แต่เธอก็ปฏิเสธความคิดนั้นออกไป มันจะใช่ได้อย่างไร ไม่มีทางหรอก ก่อนจะต้องรีบหันไปหาพี่ชายอย่างไวเพราะต้องการคำตอบ ตอนนี้หัวใจของเธอบีบรัดไปหมดแล้ว “ลองดูป้ายชื่อสิเอย” ยามเห็นน้องหันมามองและร้องถาม เขาก็พยักพเยิดให้ดูสิ่งที่จะทำให้อุรัสยารู้ความจริง “พี่มัตถ์” คนตัวเล็กเรียกชื่อเสียงสั่น และแข้งขาของเธอมันก็ไร้เรี่ยวแรงฉับพลันจนอุรัสยาไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป เธอกำลังจะล้มลงไปกองกับพื้น นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ทำไมสามีของเธอถึงเป็นแบบนี้ แต่พริษฐ์ก็คว้าตัวมาประคองไว้ อุรัสยาร้องไห้โฮ น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม