บทที่ 12 หึง หวง ห่วง(04)

875 คำ

“สามปีแล้วนะคะ เอยว่ามันคงไม่ใช่ เพราะเขาไม่ได้รักเอยต่างหาก” ยิ่งนึกถึงมันก็ยิ่งเจ็บหัวใจจนน้ำตาที่ไหลออกน้อยลงกลับมาล้นทะลักดวงตาราวกับเขื่อนแตกอีกหน “แต่พี่ดูเพื่อนพี่ออกว่ามันรักเอย” เขากับปรมัตถ์เป็นเพื่อนกันมาหลายสิบปี เขาจึงคิดว่าเขามองออกอย่างแน่นอนพลางสงสัยว่าการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาสามปี ทำไมไม่ทำให้ปรมัตถ์เปิดใจ ซึ่งชายหนุ่มคิดว่ามันต้องมีเหตุผล และเขาก็ต้องรู้ให้ได้ “แต่เอยจะไม่ไหวแล้วค่ะ เอยเหนื่อย” เธอบอกน้ำเสียงพร่าและสะอื้น เนื่องจากเหนื่อยกายมันยังไม่เท่าเหนื่อยหัวใจและเธอก็ใกล้จะแบกความเกลียดที่ปรมัตถ์มีต่อเธอไม่ไหวอีกแล้ว “พี่จะหาทางช่วยเราเอง” เขาบอกอย่างจริงจัง ไม่ใช่เพราะสงสารน้องสาวและอยากจะให้มีความสุขเท่านั้น แต่เขาก็อยากให้เพื่อนมีความสุขเช่นกัน เนื่องจากรู้ว่าปรมัตถ์เป็นคนดี “แต่พี่อยากจะรู้ว่าวันนั้นที่เอยบอกว่าไม่ยอมหย่า เพราะอยากจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม