แต่ทว่าหากมองเข้าไปในนัยน์ตาคมก็จะทราบว่ามันไหวระริกอย่างเจ็บปวดและสับสน
โดยที่คนทั้งคู่ไม่รู้เลยว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งได้ยืนฟังอยู่ตั้งแต่ต้นและกำลังเจ็บปวด เธอก็รอคำตอบจากคนถูกถามเช่นกัน เธออยากจะรู้ว่าเขาจะกล้ายกเธอให้ใครหรือไม่
ก่อนที่จะเหยียดยิ้ม เพราะคิดได้ว่าการเงียบของเขาก็คือการอนุญาต เพราะหากปฏิเสธ เขาจะเงียบอยู่แบบนี้ทำไม
กว่าปรมัตถ์จะตอบออกมาก็ร่วมห้านาที แต่ทว่าใครอีกคนที่แอบฟังก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นและเข้าใจผิดไปเสียแล้ว
“กูไม่ใช่คนที่จะตัดสินใจเรื่องนี้ เอยไม่ใช่สิ่งของที่กูจะยกให้ใคร มึงต้องไปพูดกับเอยเอง”
จะตอบว่าให้มันก็ทำไม่ได้เพราะหัวใจมันต่อต้าน และจะให้ตอบว่าไม่ เขาจะมีเหตุผลอะไรอีกในตอนนี้ เรื่องลูกหรือ ก็คงไม่ได้ ในเมื่อเขาก็ยังขอหย่ากับอุรัสยาเลย
“แปลว่ามึงเปิดทางให้กูแล้ว ขอบใจมากเพื่อน”
น้ำเสียงของพริษฐ์ฉุนมาก แต่ก็พยายามควบคุมสติไว้เต
