แต่พอเห็นอาการสะอื้นฮักของมารดาแบบนั้น นาราก็พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ไปไม่เป็น แต่จะใจเย็นรอเห็นบ้านถูกยึดไปขายทอดตลาดก็ไม่ได้อีกเช่นกัน
“แม่ ตอนนี้ ‘เรา’ มีเงินอยู่เท่าไหร่คะ” เธอรู้ว่ามารดามีเงินเก็บ ก็เป็นถึงเจ้าแม่เงินกู้ เอาจริงๆ ก็อยู่ในขั้นพอมีพอกิน แต่จะเปรียบเทียบกับเศรษฐีที่มีกิจการส่วนตัวนับว่าห่างไกลเทียบกันไม่ได้
คุณนายทองอยู่หันขวับ เลิกคิ้ว น้ำตาคลอหน่วยเมื่อตะกี้หายไปตอนไหนไม่รู้ แล้วชี้นิ้วมาที่นาราสลับกับชี้หาตัวเอง เหมือนจะบอกว่า
‘เรางั้นเหรอ ช่างกล้า...’
คุณนายทองอยู่จ้องลูกสาวเขม็ง “แกมีเงินด้วยเหรอ นารา แกยังเป็นหนี้ฉันอยู่เลย ดอกเดือนนี้แกก็ยังไม่จ่าย แต่ฉันเห็นอยู่นะไปรษณีย์มาส่งของให้แกไม่เว้นแต่ละวัน”
เอาเถอะ เธอไม่ถือสา วาจาชอบเหน็บแนม ถากถางลูกสาวแบบนี้แหละคุณนายทองอยู่ตัวเป็นๆ ถึงจะถูกแกงต่อหน้าผู้คน จนเวลานี้แก้มนวลแดงซ่านไปหมดแล้ว
“เอ่อ หนูหมายถึง คุณนายแ
