“อื้อ แล้วเธอล่ะ ก๊อบปี้พี่หมอบัวเขาตั้งแต่หัวจดเท้า แต่ที่ก๊อบปี้เขาไม่ได้ก็คงเป็นนิสัย พี่หมอบัวเขาเหมือนนางฟ้า ส่วนเธอมัน...” นาราพูดแล้วยิ้มกว้างแจ่มใส “นางชะนี อยากได้สายฝอรวยๆ ก็ขอให้พยายามอ่อยต่อไปนะจ๊ะ เขมิกาคนสวย หวังว่าสักวันเธอจะได้ดี”
ส่วนอีกฝ่ายคิ้วกระตุกเมื่อถูกแทงใจดำอย่างจัง เขมิกาตั้งใจแต่งตัวให้คล้ายหมอบัว เพราะคิดว่าจาคอบมีรสนิยมชอบผู้หญิงหวานๆ ซ่อนเปรี้ยว สไตล์หมอบัว
“แล้วเธอล่ะนารา ฉันเห็นนะ ค่ำๆ มืดๆ นัวเนียอยู่กับคุณชาร์ลส์ ไม่เรียกอ่อยเขาเรียกว่าอะไรยะ”
นารานึกขึ้นได้ว่าคงเป็นคืนนั้น แต่จะแก้ตัวให้คนมีอคติฟังคงเสียน้ำลายเปล่า สำหรับเธอถ้าจะอ่อยไม่ต้องเลียนแบบใคร ถ้าอยาก ‘อ่อย’ ใครสักคนก็ต้องมีลูกเล่น มีชั้นเชิงไม่ให้เป้าหมายรู้ตัวมากนัก ค่อยๆ แทรก ค่อยๆ กระแซะไปทีละน้อยให้ตายใจ รู้สึกอีกทีก็มีแต่เธออยู่ในความคิดและความทรงจำเต็มไปหมดแล้ว
“ฉันไม่ได้อ่อยเขาจริงๆ นะ
