สัญญา
1315 คำ
มนต์มีนาได้รับโทรศัพท์จากพี่ปานทิพย์แจ้งเรื่องงานที่เธอส่งใบสมัครไว้ตั้งแต่เย็นวันอาทิตย์ พี่ปานทิพย์นัดให้หญิงสาวไปเจอเช้าวันจันทร์เพื่อจะคุยรายละเอียดเรื่องสัญญาต่างๆ และมนต์มีนาจะตัดสินใจอีกครั้งได้อีกครั้งหลังจากอ่านสัญญาทั้งหมดอย่างเข้าใจแล้วพี่ปานทิพย์บอกอีกว่าให้เธอมาคนเดียวและสถานที่นัดครั้งนี้ไม่ใช่ที่โมเดลลิงแต่เป็นอาคารสำนักงาน
หญิงสาวอยากบอกเรื่องนี้กับชาลิดาเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่สามารถบอกกับใครได้ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวด้วยชุดสบายๆ กางเกงยีนรองเท้าผ้าใบกับเสื้อยืดสีขาวจากนั้นก็ใส่เสื้อแขนยาวทับ ก่อนจะเดินออกไปยังปากซอยและนั่งรถเมล์ไปยังสำนักงานที่พี่ปานทิพย์ส่งโลเคชันมาให้
หญิงสาวมาถึงก่อนเวลาเล็กน้อย เธอเข้านั่งรอด้านล่างของอาคารแห่งหนึ่ง
ไม่นานนักพี่ปานทิพย์ก็เดินตามเข้ามา
“มีนมาถึงนานหรือยัง”
“เกือบสิบนาทีแล้วค่ะ ทำไมเราต้องมาที่นี่ด้วยคะพี่ปาน”
“เขาให้เรามาเจอตัวแทนของเขาก่อน จะได้อ่านสัญญากัน ไปกันเถอะเขาน่าจะรออยู่แล้ว”
ปานทิพย์กดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้น 23 ซึ่งเธอนัดกับตัวแทนของผู้ว่าจ้างไว้ที่นี่
“เชิญด้านไหนเลยครับ” พนักงานต้อนรับที่อยู่หน้าลิฟต์บอกให้หญิงสาวสองคนเดินเข้าไปยังห้องประชุมขนาดเล็กข้างในนั้นมีผู้ชายสวมสูทคนหนึ่งนั่งอยู่
“สวัสดีครับผมชื่อสุทัศน์ จะมาจัดการเรื่องสัญญาต่างๆ”
“สวัสดีค่ะฉันชื่อปานทิพย์และนี่มนต์มีนาหรือมีนเธอเป็นผู้หญิงที่เจ้านายคุณเลือก” ปานทิพย์แนะนำตัวและมนต์มีนาให้กับชายหนุ่มได้รู้จัก
“บอสให้ผมเอาสัญญามาให้คุณสองคนอ่านก่อน สัญญาของคุณปานทิพย์กับคุณมนต์มีนาจะมีรายละเอียดต่างกัน นี่ครับผมให้เวลาคุณสองคนอ่านเต็มที่เลย ถ้าไม่เข้าใจหรือติดปัญหาตรงไหนก็บอกผมได้เลยนะ”
มนต์มีนารับสัญญาของตนเองมาอ่าน สัญญาข้อแรกระบุว่ามนต์มีนาต้องไปทำงานที่เกาะแห่งหนึ่งทางภาคใต้ระหว่างที่ทำงานหนึ่งเดือนซึ่งบนก่อนนั้นจะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ แต่ถ้าจำเป็นจริงๆก็สามารถขอใช้โทรศัพท์ของผู้ว่าจ้างได้ข้อนี้สำหรับมนต์มีนาไม่มีปัญหาอะไรเลยเพราะเธอไม่มีใครต้องติดต่ออยู่แล้ว
ข้อสองหญิงสาวต้องไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลว่าไม่เป็นโรคติดต่อร้ายแรงหรือโรคที่ต้องหาหมอประจำและไม่สะดวกกับการไปอยู่เกาะ
ข้อสามมนต์มีนาต้องทำการฉีดยาคุมกำเนิดโดยผู้ว่าจ้างจะเป็นผู้พาไปฉีดเอง ข้อนี่เธอก็ไม่มีปัญหาเพราะถึงเขาไม่พาไปฉีดเธอก็คงต้องหาวิธีป้องกันไม่ให้ตนเองท้องอยู่แล้ว
ข้อสี่เรื่องนี้จะถูกปิดเป็นความลับและไม่สามารถบอกใครได้ว่าเธอเดินทางไปที่นั่น นอกจากมนต์มีนาและโมเดลลิงแล้วจะไม่มีคนอื่นรู้ว่าหญิงสาวไปทำงานที่ไหน แต่หลังจากเธอกลับจากเกาะแล้วก็สามารถบอกคนใกล้ชิดได้แต่ไม่สามารถบอกถึงรายละเอียดของเกาะและผู้ว่าจ้างรวมถึงไม่สามารถบอกชื่อของผู้ว่าจ้างกับใครได้
สี่มนต์มีนาต้องทำตามคำสั่งของผู้ว่าจ้างแต่คำสั่งนั้นต้องไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต
มนต์มีนาสามารถเลือกวันพักผ่อนของตัวเองได้สามวันซึ่งจะพักติดกันทั้งสามวันถึงจะแยกกันพักหลังจากทำงานแล้วก็ได้ แต่ต้องแจ้งนายจ้างก่อนทุกครั้ง
เสื้อผ้าเครื่องใช้ต่างๆ ทางผู้ว่าจ้างจะให้ลูกน้องพามนต์มีนาไปซื้อก่อนจะเดินทางไปเกาะโดยฝ่ายเขาจะเป็นคนจัดการค่าใช้จ่ายทั้งหมด
เงินค่าจ้างจะถูกใจงวดแรกก่อนห้าแสนบาทและหลังจากทำงานเสร็จแล้วผู้ว่าจ้างก็จะจ่ายให้อีกห้าแสนบาท
หลังกลับจากมาจากเกาะแล้วมนต์มีนาต้องเข้ารับการตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลเพื่อให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้ท้องลูกของนายจ้าง
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนเกาะจะเป็นความลับและถ้าลูกจ้างเจอนายจ้างในสถานที่อื่นก็ไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปทักหรือแสดงตนว่าเคยรู้จักกันมาก่อน
สัญญาคนสุดท้ายผู้ว่าจ้างจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางรวมถึงปัญหาสุขภาพที่เกิดขึ้นระหว่างที่ทำงานให้กับนายจ้าง
มนต์มีนาอ่านสัญญาซ้ำหลายครั้งซึ่งแต่ละข้อก็ไม่ได้เป็นปัญหาเท่าไหร่หญิงสาวหันไปมองพี่ปานทิพย์ซึ่งกำลังอ่านสัญญาของตนเองอยู่เช่นกัน
“พี่ปานว่ายังไงคะ”
“พี่ว่าสัญญามันก็รัดกุมดีนะทุกอย่างมันเป็นความลับก็จะไม่มีใครรู้ว่ามีนไปทำงานแบบนั้น”
“แต่มีนมีปัญหาข้อหนึ่งค่ะ”
“อะไรครับ” ตัวแทนของยานอฟถาม
“ข้อที่บอกว่าห้ามบอกใครว่าจะไปไหนคือมีนมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งถ้าจู่ๆ มีนหายไปเขาก็ต้องสงสัยแน่ๆ ว่ามีนหายไป”
“คุณมั่นใจไหมว่าถ้าคุณบอกเรื่องนี้กับเพื่อนของคุณไปแล้วเขาจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น”
“มั่นใจค่ะ”
“ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูคนอื่นพวกเราจะยกเลิกสัญญาและจะถูกปรับคุณโอเคไหมล่ะ”
“ได้ค่ะไม่มีปัญหา” มนต์มีนามั่นใจว่าเพื่อนของเธอไม่มีทางเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นอย่างแน่นอน
เราให้คุณบอกเพื่อนคุณได้หนึ่งคน
“ถ้างั้นมีนตกลงเซ็นสัญญาก็ได้ค่ะ” มนต์มีนาเซ็นชื่อของตัวเองลงไปในสัญญาทั้งสองฉบับซึ่งหญิงสาวตรวจดูแล้วว่ามีเนื้อหาเหมือนกันทุกประการ
เมื่อหญิงสาวจรดปากกาครบทั้งสองแผ่นแล้วคนที่ดูภาพจากกล้องวงจรปิดก็ยิ้มกว้างและรอคอยว่าเมื่อไหร่จะถึงวันที่เขาได้เจอกับผู้หญิงคนนี้สักที
“เรียบร้อยแล้วครับ บอสมีอะไรจะถามเธออีกไหม”
กาซิมถามเจ้านายที่นั่งมองกล้องวงจรปิดที่อยู่เขาได้ยินทุกบทสนทนาผ่านทางโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะโดยที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่รู้เลยว่าเขานั้นมองทุกกิริยาของเธอ
“ให้คนของเราถามเธอเรื่องอาหารว่าเธอชอบทานอะไรหรือไม่ชอบทานอะไรจะได้ให้พ่อครัวจัดการให้ถูก แล้วก็ถามด้วยว่าชอบดูหนังประเภทไหนอ่านหนังสืออะไรฉันอยากให้เธอใช้ชีวิตอยู่บนเกาะโดยไม่เบื่อเท่าไหร่”
“ได้ครับเดี๋ยวผมจะจัดการให้”
ยานอฟมองผู้หญิงในจออีกครั้งจากนั้นก็พับแล็ปท็อปลงก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน
เมื่อมนต์มีนาและปานทิพย์เซ็นสัญญาเสร็จแล้วก็เก็บสัญญาไว้ที่ตัวเองหนึ่งส่วนอีกหนึ่งชุดคุณสุทัศน์เป็นคนเก็บไว้
“พรุ่งนี้เราจะให้รถไปรับคุณที่บ้านนะคุณมีน”
“คุณรู้จักบ้านของมีนเหรอคะ” หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจเพราะเธอยังไม่เคยให้ที่อยู่กับพวกเขาเลยอีกทั้งใบสมัครก็ไม่ได้ระบุที่อยู่
“คุณคิดว่าที่เราเรียกคุณมาทำสัญญาเราจะไม่สืบประวัติของคุณเหรอ”
หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจเพราะเงินมากมายขนาดนั้นนายจ้างของเธอคง จะสืบประวัติเธอมาอย่างดีแล้ว แต่มันก็ดีเหมือนกันเพราะเธอจะได้ไม่ต้องอธิบายอะไร ในเมื่อเขาก็รู้ความเป็นไปของเธอทุกอย่างแล้ว
- ผู้เขียน
