เงินก้อนแรก
1308 คำ
มนต์มีนานั่งรถปานทิพย์มาที่โมเดลลิงของเธอก่อนเพราะที่นี่อยู่ใกล้บ้านของหญิงสาวมากกว่าอาคารที่เพิ่งไปเซ็นสัญญามา เธอเดินตามเจ้าของโมเดลลิงเข้าไปนั่งข้างในห้องทำงานซึ่งตอนนี้ผู้ช่วยของพี่ปานทิพย์ไม่ได้อยู่ในห้อง
“พี่เห็นสัญญาแล้วพี่ว่ามันก็ค่อนข้างโอเคนะ เรื่องนี้จะมีคนรู้แค่พี่มีนแล้วก็ออยเท่านั้น ถ้ามีคนถามถึงมีนพี่จะบอกว่ามีนไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดดีไหม คนอื่นจะได้ไม่สงสัย”
“ได้ค่ะ หนูก็จะบอกออยให้บอกคนอื่นไปแบบนั้นเหมือนกัน”
“ถ้าไปอยู่ที่นู่นอาจจะติดต่อกันลำบากแต่ถ้ามีนมีเรื่องด่วนก็อย่าลืมขอใช้โทรศัพท์ของเจ้านายโทรมาหาพี่ได้ทุกเมื่อ” เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ส่งเด็กไปทานแบบนี้ปานทิพย์เลยค่อนข้างจะห่วง
“ค่ะพี่ปาน”
ขณะที่มนต์มีนากำลังนั่งคุยอยู่กับปานทิพย์เสียงแจ้งจากแอพพลิเคชันธนาคารก็ดังขึ้นยอดเงินที่โอนเข้ามาให้หญิงสาวคือห้าแสน บาทถ้วน มนต์มีนาไม่เคยมีเงินแบบนี้มากมายในบัญชีแบบนี้มาก่อน หญิงสาวมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“พี่ปานคะเขาโอนมาให้หนูจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยความตื่นเต้น
“เมื่อกี้เขาก็บอกแล้วว่าเขาจะโอนเงินงวดแรกให้ก่อนครึ่งหนึ่งของพี่เองก็ได้มาแล้วแสนห้าจบงานก็คงได้แสนห้าตามสัญญา”
“พี่ปานจะหักเปอร์เซ็นต์จากหนูอีกก็ได้นะคะ”
“ได้ยังไงล่ะมีนสัญญาก็ต้องเป็นสัญญาและที่เขาให้พี่มามันก็มากจนพี่คิดไม่ถึงจริงๆ มีนพอใช้หนี้ไหม”
“พอค่ะ เจ๊ในตลาดหนี้รวมดอกเบี้ยสามแสนค่ะ ส่วนธนาคารอีกไม่ถึงหกแสน หนูเหลือเงินใช้อีกประมาณแสนกว่าๆ คิดว่าน่าจะพอค่าเทอม”
“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะเปิดเทอมมามีนจะได้รีบเรียนให้จบ”
“ค่ะพี่มีนขอตัวกลับก่อนนะคะนัดออยไว้”
“วันนี้ออยมีงานที่ห้างไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ค่ะ แต่ออยบอกว่าทำงานเสร็จแล้วจะมาหามีนที่บ้านค่ะช่วงนี้น้องชายเขาพาเพื่อนมาที่บ้านบ่อยๆ ก็เลยมานอนที่บ้านมีน”
“บ้านของมีนก็น่าจะแบ่งให้คนอื่นเช่าได้นะ ถ้าเปิดเทอมอยากมีรายได้ก็ลองแบ่งให้เพื่อนเช่าดูสิแต่ก็เลือกที่ไว้ใจหน่อยนะ”
“มีนก็เคยคิดแบบนั้นค่ะ แต่ได้เงินก้อนนี้มาแล้วหนูก็คงไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ คิดว่าจะชวนออยมาอยู่เฉยๆ ค่ะมีเพื่อนอยู่จะได้ไม่เหงาเท่าไหร่”
“ก็ดีเหมือนกันนะ ออยเป็นคนนิสัยดีน่าจะอยู่กับมีนได้”
เมื่อคุยกับปานทิพย์เสร็จมนต์มีนาก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน พอถึงปากซอยก็แวะร้านส้มตำซื้อข้าวเหนียวไก่ย่างส้มตำคอหมูย่างกับน้ำแข็งและน้ำอัดลมอีกสองขวดใหญ่เพื่อรอฉลองข่าวดีกับชาลิดา
“ซื้อของอะไรมาเยอะแยะเลย”
“ส้มตำค่ะลุงศักดิ์ว่าจะกินกับเพื่อนลุงศักดิ์ไปส่งมีนได้ไหม แต่วันนี้ต้องให้หนูจ่ายค่ารถนะ”
“ไปรวยมาจากไหนล่ะหนูมีนถึงได้ซื้อของเยอะขนาดนั้น”
“หนูได้งานประจำค่ะลุงศักดิ์คงจะไม่อยู่ที่นี่สักพักใหญ่ยังไงฝากลุงศักดิ์ขับมอเตอร์ไซค์ไปดูที่บ้านให้หน่อยนะคะ”
“ได้เลยลุงจะหมั่นไปดูแลให้ จะให้ลุงเข้าไปรดน้ำต้นไม้ให้ด้วยไหมล่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะลุงหนูเกรงใจ ต้นไม้บ้านหนูมันก็อดทนเหมือนหนูได้ค่ะคงไม่ตายง่ายๆ หรอก” มนต์มีนาพูดแล้วขึ้นคร่อมหลังจักรยานยนต์ที่เคยใช้บริการมาตั้งแต่เด็ก
เมื่อลงจากรถมนต์มีนาก็จ่ายค่าโดยสารให้กับลุงสมศักดิ์ ก่อนจะเดินเข้าบ้านหญิงสาวเตรียมอาหารวางบนโต๊ะ เพื่อรอชาลิดากลับมาจากทำงาน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเธอก็รีบกดรับเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือคนที่นัดกันไว้
“ว่าไงออยทำงานเสร็จแล้วเหรอ”
“ใช่ทำงานเสร็จแล้วมีนอยากกินอะไรไหม ที่ห้างมีบูธอาหารมาขายเยอะแยะเลย”
“ออยล่ะอยากกินอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้ก็กำลังเดินดูอยู่”
“มีนซื้อข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างและคอหมูย่างมาแล้ว กลับมากินด้วยกันก็ได้”
“งั้นออยซื้อขนมเข้าไปนะ มีขนมหวานหวานเจ้าดังจากเมืองเพชรด้วยแบ่งกันกินไม่อ้วนเท่าไหร่หรอก”
“ออยที่นั่นมีอาหารเหนือไหม”
“มีสิมีนอยากได้อะไร”
“ซื้อไส้อั่วแคบหมูน้ำพริกหนุ่มมาไว้กินกันตอนเช้าดีมั้ย ส่วนข้าวเหนียวแล้วเดี๋ยวเราไปซื้อหน้าปากซอยเอา”
“ได้ๆ เดี๋ยวออยซื้อให้ มีอะไรเพิ่มอีกไหม”
“ไม่มีแล้ว”
“ออยนั่งรถเมล์มาลงหน้าปากซอยแล้วเรียกวินเข้ามาเลยนะ”
“มีนรอไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง ออยว่าจะนั่งวินมอเตอร์ไซด์จากห้างไปเลยจะได้เร็วกว่า”
“ถ้างั้นก็ได้ตามใจ”
เพราะห้างสรรพสินค้าที่ชาลิดาไปทำงานอยู่ไม่ไกลจากบ้านของมนต์มีนาไม่เท่าไหร่ถ้านั่งวินจักรยานยนต์มาถึงบ้านก็น่าจะไวกว่านั่งรถเมล์และมาต่อวินจักรยานยนต์ที่หน้าปากซอยแน่ๆ
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอย่างที่บอกชาลิดาก็เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับหิ้วของพะรุงพะรังเต็มมือไปหมด
“โอ้โหซื้อของมาเยอะเลย ซื้อเกินที่บอกใช่ไหม”
“เห็นอะไรมันก็น่ากินไปหมด”
“ออยมาเหนื่อยๆ นั่งก่อนเดี๋ยวมีนเอาของเข้าตู้เย็นเอง”
ชาลิดานั่งลงบนโซฟาที่ตอนนี้ด้านหน้ามีอาหารที่เจ้าของบ้านเตรียมไว้เต็มไปหมด
ของมนต์มีนาเลือกของที่จำเป็นต้องเก็บในตู้เย็นมาเก็บไว้ส่วนที่เหลือก็ใส่ไว้ในตู้กับข้าวก่อนจะเดินถือกระติกน้ำแข็งและขวดน้ำอัดลมมาวาง
“ทำไมวันนี้ซื้อของกินมาเยอะแยะเลย ไปรวยมาจากไหนล่ะ” เห็นอาหารเยอะกว่าทุกครั้งก็อดถามไม่ได้
“นานๆ กินทีไม่เป็นไรหรอก ออยล่ะเป็นไงบ้างวันนี้เหนื่อยไหมก็เหนื่อยปกติแหละ พี่ที่ทำงานด้วยกันเขาชวนเราไปช่วยไลฟ์ขายของด้วยนะ”
“แล้วค่าจ้างเป็นยังไงดีไหม”
“เขาให้ครั้งละห้าร้อยแล้วก็แบ่งเปอร์เซ็นต์ที่ขายให้ด้วย มีนว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีนะส่วนใหญ่เขาจะไลฟ์กันตอนดึกๆ ออยจะกลับยังไง”
“พี่เขามีตึกอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ คืนนี้เขาก็จะไลฟ์ เหมือนกันเขาให้ชื่อเพจเรามาแล้ว เขาเริ่มไลฟ์สามทุ่มเราดูด้วยกันนะจะได้เอาไว้เป็นแนวทาง”
“ถ้าต้องไปไลฟ์ดึกขนาดนั้นออยจะกลับบ้านยังไง”
“พี่เขาบอกว่าจะมีที่พักให้น่ะ แต่เราก็ขอดูก่อนไม่รู้ว่าจะไหวไหมเพราะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน”
“มีนว่ามันไม่น่าจะยากนะ เพราะเวลาเราไปทำงานเป็นพริตตี้เราก็เสนอสินค้าอยู่บ่อยๆ”
“ออยก็คิดแบบนั้นเลยรับปากพี่เขามา จะเริ่มไลฟ์คืนวันมะรืนระหว่างนี้เราก็ดูคนอื่นไปก่อนว่าเขาพูดกันยังไงบ้าง”
“ได้เลยเราช่วยกันดูนะจะได้ช่วยกันฝึก”
- ผู้เขียน
