"เกว"
เสียงคุ้นเคยที่เธอได้ยินจนขึ้นใจดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เกวลินต้องหันขวับกลับมาแทบจะในทันที
"คุณคราม! คุณมาที่นี่ทำไมคะ!
"ฉันมาหาเธอ"
เขาตอบสั้นๆด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตามองเธอราวกับในร้านมีเพียงแค่เธอคนเดียว
"แต่ฉันกำลังทำงาน อย่ามาวุ่นวายที่นี่เลยค่ะ"
เกวลินพูดพร้อมทั้งเดินไปจับแขนแกร่งของคราม ให้หมุนตัวออกไปที่นอกร้าน แต่ครามกลับยืนนิ่งแทบไม่ขยับ
"ฉันไม่ได้มาวุ่นวาย ฉันแค่มาหาเธอเท่านั้น"
"กลับไปค่ะ กลับไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก"
"ไม่ ฉันไม่กลับ"
สายตาของเขาจ้องมองหน้าเกวลินนิ่ง เขาไม่แม้แต่จะขยับเท้า และก็ไม่สนใจเสียงห้ามของเธอด้วย
"ใครหรอคะคุณเกวลิน"
เสียงของผู้จัดการร้านดังแทรกเข้ามา ขณะกำลังยิ้มให้ชายแปลกหน้าผู้หล่อเหลา จนแทบไม่อยากละสายตา
"เขา.."
เกวลินกำลังอ้าปากอธิบายแต่ไม่ทัน
"ผมเป็นสามีของเธอครับ"
ครามพูดแทรกทันทีด้วยสีหน้านิ่งเฉย ดวงตาจ้องมองผู้จัดการร้าน
