"แกเป็นอะไรทำไมถึง..."
พลอยใสเอ่ยพร้อมกับก้าวเท้าเดินตามเพื่อนอย่างไม่ลดละ
"หยุดถามเถอะไม่มีอะไรทั้งนั้น"
เกวลินตอบเสียงเรียบ พยายามลบความวุ่นวายในใจ
"แต่คุณครามเขา..."
"ฉันบอกว่าไม่มีอะไร หยุดพูดถึงเขาสักที ฉันไม่อยากได้ยินชื่อเขาอีก"
เกวลินเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย ดวงตาหลบต่ำ พยายามหนีจากความรู้สึกของตัวเอง
"แกชอบเขาใช่ไหมเกว"
เสียงพลอยใสเบาลง แต่ยังคงจ้องหน้าเพื่อนนิ่ง
"ฉันบอกว่าอย่าพูดถึงเขาอีกไงแก"
"งั้นตอบฉันมาก่อน ใช่หรือไม่ใช่"
"เปล่า ฉันจะไปชอบคุณอย่างเขาได้ไงกัน"
เสียงของเกวลินแผ่วลงในประโยคท้าย เธอหลบสายตาเพื่อนอย่างอึดอัด
"พูดความจริงมาเถอะ"
"อืม"
เสียงตอบรับสั้นๆที่แผ่วเบา แต่ก็ชัดเจนพอจะทำให้พลอยใสรู้ว่า เพื่อนของเธอกำลังเจ็บเพราะรักเขาให้แล้ว
"เอาดีๆแก"
"ก็อืมไงแก"
เกวลินขมวดคิ้วลงเล็กน้อยพร้อมพยักหน้าเบาๆ แต่สายตากับหลบสายตาของพลอยใส
"โอเค ไม่ชอบก็ไม่ชอบ"
พ
