"ลุกไปอาบน้ำ ฉันไม่อยากนอนกับคนสกปรก"
เสียงเย็นติดฮ้วนเล็กน้อยแทรกความเงียบงันขึ้นมา พร้อมกับแรงสะกิดของเท้าที่แตะเข้ากับน่องนุ่มไม่เบามากนัก แต่กลับต้องเป็นคนขมวดคิ้วซะเอง เพราะคนด้านข้างไม่มีปฏิกิริยาตอบรับเลย แถมยังพลิกตัวกลับมาซุกหน้าเข้าหาอกอุ่นอีกต่างหาก
ครามพ่นลมหายใจออกแรงๆ ยกมือหนาขึ้นจับหน้าผากมนให้ลงจากอกตัวเอง อีกมือที่ถูกร่างนุ่มนิ่มพลิกมาทับ พยายามผลักไหลของเธอให้ขยับไปนอนที่เดิม
"อื้อ...หนูคิดถึงแม่ ให้หนูนอนด้วยนะคะแม่..."
เสียงละเมออู้อี้ ทำให้ครามต้องพ่นลมหายใจหงุดหงิดออกมาอีกครั้ง เธอคิดว่าเขาเป็นแม่กอดแน่นซะจนหายใจไม่ออก ดึงยังไงก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังยกขาขึ้นมาพาดเอวเขาไปอีก ทำตัวเหมือนเด็กอมมือพาดแขนพาดขากอดผู้ปกครองไปได้
แต่ถึงจะต่อว่าเธอเพียงใด เขาก็ยอมหยุดผลักแล้วนอนนิ่ง ให้เจ้าหล่อนคิดว่าตัวเองเป็นแม่ไป ครามข่มตาหลับทั้งที่ไม่ชินเลยสักนิด กับการต้องมานอนให้คนอื่
