จอมคอยดูและสั่งแม่บ้านจัดห้องตามที่เธอต้องการ เพื่อความสะดวกของทับทิบกับแฝดสาม
“ปี้วาๆ ฟังปี้วาไปเที่ยวหยอ” ทิวเขาหัวเราะคิกคัก เพราะพี่สาวฟันหลอ เย้าแหย่ว่าฟันของพี่ทิวาไปเที่ยว
“ทิวเขา!!” ปากไวเท่ากำปั้น ทุบไปที่ไหล่ของน้องชายไม่แรงนัก เพราะใจหนึ่งก็กลัวน้องเจ็บ
“ไม่เจ็บ ปี้วาเป็งหยอยี่” ความแรงของกำปั้นไม่ระคายทิวเขา ยังคงเย้าแหย่พี่ทิวาเป็นหลอลี่
“คุณย่า ทิวเขาล้อหนูฟันหลอค่ะ” ไม่อยากทำร้ายน้อง จึงฟ้องย่าจอมให้จัดการ
“ทิวเขาไม่ล้อพี่ทิวาสิคะ ฟันน้ำนมหลุดเป็นเรื่องปกติค่ะ ฟันน้ำนมหลุดก็เพื่อให้ฟันแท้ขึ้นมาแทน ถ้าทิวเขาอายุเท่าพี่ทิวาฟันน้ำนมก็ต้องหลุดเหมือนกัน ถ้าถึงตอนที่ทิวเขาฟันหลอ ก็ไม่อยากให้ใครมาล้อเหมือนกัน ใจเขาใจเรา เข้าใจที่ย่าพูดไหมคะ”
“เข้าใจแย้วฮับ”
“เข้าใจแล้วต้องทำยังไงคะ”
“โต๊ดปี้วาฮับ”
“เก่งมากค่ะ ทิวเขาไปขอโทษพี่ทิวานะคะ” จอมชมเชยหลานชายที่เข้าใจและรู้ว่าต้อ
