ทิวเขานั่งอยู่ที่บันไดขั้นสุดท้าย ยกสองมือขึ้นมาเท้าคาง โดยมีเจ้าลูกหมูป่าทั้งหกตัวอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะยิ้มกว้างดีใจเมื่อเห็นรถของคนที่รอคอย
“ยุงหมัก” ทันทีที่ลุงหมากเปิดประตูลงจากรถ ทิวเขาก็วิ่งเข้าไปหา
“ทิวเขารอลุงอยู่เหรอครับ” หมากเดินเข้ามาอุ้มหลานชาย หอมแก้มนุ่มๆ ฟอดใหญ่
“ยุงหมักไปนาง หาเมียหยอฮับ” เสียงตัดพ้อที่ลุงหมากหายไปนาน สงสัยว่าจะไปหาเมีย ทั้งที่ก็รู้ว่าไปทำงาน
“ไม่ได้ไปหาเมียครับ โรงงานแปรรูปเนื้อสัตว์ที่ลำปางมีปัญหา ลุงเลยต้องไปจัดการครับ” ปัจจุบันธุรกิจแปรรูปเนื้อสัตว์ได้มีการขยายโรงงานไปยังภูมิภาคต่างๆ มากกว่าสองร้อยสาขาทั่วประเทศ
“น้องจิ๋วกลับบ้างแย้วฮับ”
“คุณย่าโทรไปบอกลุงก็รีบมาดูน้องจิ๋วของทิวเขาเลย”
“ฮับ ยุงหมักว่างไหมฮับ”
“สำหรับทิวเขาลุงว่างเสมอครับ”
“ยุงหมักโม้” ทิวเขาว่าลุงหมากขี้โม้
“เอ้า ลุงโม้อะไรครับ”
“ยุงหมักหาเมียเยอะ ว่างทิวน้อย” ลุงหมากไปหาเมี
