“ขายความลับได้เงินตั้งหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นสามพันหนึ่งร้อยบาทแหนะ ทำไมหนูคิดไม่ได้ ไม่งั้นหนูเป็นเศรษฐีแล้ว” ทิวานับรายได้จากการขายความลับของน้องชายเสร็จ และพบว่ารายได้ดีมากๆ
“เพราะทิวาไม่เจ้าเล่ห์เหมือนทิวเขาไงครับ” ปลีบอกลูกสาว
“ทิวมีหมอง ทิวหยาดเยอะ” เพราะตนมีสมองและฉลาดมากต่างหาก
“ทิวเขาเป็นมิจ มิจฉาชีพ” นาเนียส่งมุขให้หลานชาย
“แฮ่!!” ทิวเขารับมุข
“อานาเนียกับทิวเขาเล่นตลก แต่ทีหลังอย่าเล่นอีกจะดีกว่า” ทิวาไม่ได้รู้สึกขำมุขตลกนี้เลย
“ทิวเขาต้องเลิกเป็นมิจแล้วแหละ” นาเนียว่า
“อดแฮ่เยย”
“ทิวยวยเยอะแย้ว ทิวแบ่งให้ปี้วา” ทิวเขายื่นแบงค์ร้อยที่มีเพียงใบเดียวให้พี่สาว
“ตั้งหนึ่งร้อย แล้วพี่ทิวาจะใช้หมดไหมคะ” กะเพราว่าประชดหลานชายที่ฉายแววความขี้งกออกมาให้เห็น ที่ให้แบงค์ร้อยก็คงเพราะเป็นแบงค์เดียวที่ไม่เข้าพวก
“ปี้วาต้องใช้ประหยัดๆ นะ”
“ค่าขนมทิวเขายังไม่พอเลย” ไปสเปซมาร์ททิวเขา
