สุดท้ายภีมก็ไม่ได้มารับฉัน ถามว่าฉันรอเขารึเปล่า คำตอบคือฉันรอแต่ตลอดสามวันที่ผ่านมาเขาไม่ได้ติดต่อฉันมาเลย เราคงไปต่อกันไม่ได้จริงๆ
พยายามบอกตัวเองให้เลิกหวัง ฉันเป็นคนรักเขาก่อน คงต้องเจ็บก่อนเป็นธรรมดา เขาคงไม่มีความรักให้ฉันมากพอเลยถอดใจ หรือเป็นเพราะฉันเรียกร้องมากเกินไป ลืมคิดไปรึเปล่าว่าตัวเองสำคัญขนาดให้เขายอมทุกอย่าง
สุดท้ายก็ค้นพบว่าฉันยังไม่สำคัญมากพอ หลังจากนี้จะทำใจ และไม่สนใจเขาอีก ตอนนี้ฉันควรกลับมาโฟกัสเรื่องเรียนได้แล้ว ใกล้จะขึ้นปีสามการเรียนก็ยิ่งนากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนี้คงมีอะไรทำเยอะแยะจนไม่มีเวลามาคิดเรื่องอื่นก็ได้
"เล่ามาให้หมด"
พอกลับมาถึงหอนิชาก็มาหาทันที ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย แต่ก็ยอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้นิชาฟัง
"เหลือเชื่อที่พวกแกมารักกัน"
ฉันหันมองหน้านิชา อยากค้านเรื่องที่เธอพูดเพราะอาจไม่จริงก็ได้ ที่จริงภีมไม่เคยบอกว่ารักฉัน เขาแค่ขอฉันคบเท่านั้น ท
