ฝันร้ายพ่ายรัก(นายน์)คนเลว

ตอนที่15 ยุ่งอะไรด้วย

พาฝันรีบพูดแทนยูจินทันทีเพราะวันนี้เป็นเธอเองที่บังคับให้ยูจินใส่กระโปรงสวยๆเหมือนกับผู้หญิงสาวทั่วๆไปโดยที่มีคะนิ้งเป็นคนจัดแจงแต่งหน้าเพิ่มความมั่นใจให้เธอ

“อย่างนี้นี่เอง” นายน์กลั้วหัวเราะในลำคออย่างนึกขบขันไปกับความคิดของเด็กสาว

“ดื่มอะไรดีครับสาวๆ” กัปตันถามไปยังกลุ่มหญิงสาวด้วยแววตาเป็นประกาย สายตาคมเหลือบมองไปที่ยูจินยอมรับว่า..เพียงแค่มองก็ทำให้ใจสั่นไหว วันนี้ยัยเด็กทอมนี่แต่งตัวสวยมากแล้วยิ่งแต่งหน้าเพิ่มสีสันให้ใบหน้ายิ่งทำให้เธอสวยเข้าไปใหญ่จนลืมไปเลยว่าเธอเป็นทอม

“อะไรก็ได้ค่ะที่ไม่แรงนัก คือพวกเพื่อนหนูไม่เคยดื่มกันมาก่อน” คะนิ้งอาสาเป็นคนตอบแทนเพื่อนๆซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเหล้าชนิดไหนที่ไม่แรงและเหมาะกับพวกเธอ

“วันนี้แต่งตัวสวยจัง เธอดูเหมาะสมกับพี่มากกว่าแฟนทอมของเธออีกนะ แล้วถามจริงเถอะ..ชอบผู้หญิงจริงๆเหรอ” นายน์ที่ยืนอยู่ใกล้พาฝันรีบขยับกายเข้าไปนั่งข้างเธอ วันนี้เธอคนนี้ดูสวยเป็นพิเศษแล้วยิ่งใส่ชุดเกาะอกสีดำด้วยแล้วเขานี่อยากจะดึงฉีกกระชากให้ขาด เพียงแค่คิดก็ทำให้เลือดลมในกายของเขาร้อนรุ่มว้าวุ่นไปหมด

“แล้วจะมายุ่งอะไรด้วย!!” พาฝันเบะปากกรอกตามองบนด้วยความเบื่อหน่ายเต็มทน เธอตะคอกเสียงแข็งใส่ชายหนุ่มที่เอาแต่ถามประโยคซ้ำๆคำเดิมๆ

“พูดกับรุ่นพี่ให้ดีๆหน่อย” นายน์หรี่ตามองแล้วบอกเธอเสียงเข้ม

“ก็พี่ถามไม่รู้เรื่อง ถอยไปคะจะไปห้องน้ำ” พาฝันลุกขึ้นยืนแต่ก็เจอนายน์ขวางเอาไว้ไม่ยอมให้ลุกหนี

“เดี๋ยวพี่พาไป” ชายหนุ่มอาสาที่จะพาเธอไปยังห้องน้ำเพราะกลัวว่าเธอจะคิดหนี เขาประคองร่างกายของเธอเอาไว้อย่างถือวิสาสะ

“ไม่เป็นไรค่ะ” พาฝันส่ายหน้าแกะมือของเขาให้หลุดออก เธอไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนใกล้ชิดมากจนเกินไป ไม่ใช่สิต้องบอกว่าทั้งชีวิตเธอก็คงจะมีพี่นายน์นี่แหละคนแรกและคนเดียวที่พูดจาไม่รู้เรื่องชอบเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอ

“เอากระเป๋าฝากไว้กับพี่ก่อน” พาฝันเดินแยกออกไปเข้าห้องน้ำโดยที่ต้องทิ้งกระเป๋าสะพายเอาไว้กับเขา

“สรุปเป็นทอมหรือเป็นสาวกันแน่?” นายน์ถามยูจินอีกครั้งด้วยท่าทางกวนประสาท

“เป็นแฟนของเฟิร์นค่ะ” ยูจินจึงตอบโต้กลับไปทันควันไม่ใช่แค่พาฝันคนเดียวที่เบื่อ เธอเองก็เบื่อพี่นายน์คนนี้มากเหมือนกันนั่นแหละ

30นาทีต่อมา

“ไอ้คิมหันต์มึงช่วยไปส่งน้องพลอยกับยัยทอมนี่ได้มั้ยวะ” นายน์ยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาเมื่อเห็นว่าตอนนี้สาวๆทั้งหลายเมาจนไม่มีสติกันสักคน เขาจึงได้เอ่ยร้องขอให้คิมหันต์ไปส่งน้องพลอยกับยัยทอมยูจิน

“แล้วคะนิ้งน้องกูล่ะ? เดี๋ยวกูไปส่งน้องกูเอง”

“เดี๋ยวกูพาน้องมึงกลับห้องเอง ไม่เอาน่า..ไว้ใจกูด้วยครับ” นักรบรีบรับอาสาเข้าไปประคองร่างบอบบางของคะนิ้งเอาไว้แล้วหันไปสบตาดุๆของไอ้คิมหันต์ที่กำลังจ้องมองมายังตัวเขาด้วยสายตาที่คงจะไม่ค่อยไว้ใจเขาสักเท่าไหร่

“ไอ้คิมหันต์มันจะไหวเหรอวะตั้งสองคนแล้วเมาเหมือนหมาด้วยกันทั้งคู่” กัปตันพูดสวนขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองเมามายไม่ได้สติ ลำพังแค่ไอ้คิมหันต์คนเดียวจะรับมือไหวเหรอ

“งั้นมึงช่วยพากลับคนนึง น้องพลอยแล้วกันมาอุ้มเธอไปสิ” นายน์รีบกวักมือเรียกกัปตันให้เข้าไปประคองร่างของน้องพลอย

“หยุดอยู่ตรงนั้น! เดี๋ยวกูจัดการพายัยนี่กลับเอง ส่วนมึงไอ้กัปตันช่วยจัดการพาน้องยูจินกลับห้องของเธอที” คิมหันต์รีบเบรกกัปตันเอาไว้ทันทีเพราะเขาเองถูกใจในตัวของพลอยจนไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนเข้าใกล้เธอเป็นอันขาด ไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนสนิทอย่างไอ้กัปตันเขาก็ไม่ยอม

“แล้วกูจะรู้มั้ยว่าห้องของยัยทอมนี่อยู่ไหน” กัปตันมองบนอย่างคิดหนัก ไม่ได้ว่าอะไรไอ้คิมหันต์มันหรอกนะที่ห้ามยุ่งกับพลอย แบบว่าเป็นเพื่อนกันมานานจนมองตาก็รู้ใจพอจะมองออกอยู่เหมือนกันว่ามันคงสนใจในตัวน้องพลอยคนนี้เข้าให้แล้ว

“ก็กูจะบอกอยู่นี่ไง” คิมหันต์หรี่ตามองเพื่อนสนิท

“แล้วทำไมมึงไม่ให้กูพาน้องพลอยกลับไปวะ มึงรู้ที่อยู่ของเธอหรือไง” กัปตันยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วทำทีเป็นแกล้งๆถามคิมหันต์ออกไป

“ไม่รู้และไม่ได้คิดที่จะพากลับบ้านเธอด้วย มึงรู้ไว้แค่นี้แหละ” คิมหันต์ตอบตามตรงเขาไม่ได้จะพาเธอคนนี้กลับไปบ้านเธอสักหน่อยจึงไม่จำเป็นต้องรู้ที่อยู่ของเธอ

“เหี้ยครับไอ้คิมหันต์จะจัดการคนเมาเหรอไง” นักรบยิ้มเยาะพร้อมกับส่งสายตาชำเลืองมองคิมหันต์ที่กำลังมองร่างกายของพลอยอย่างจาบจ้วง

“ก็น่าสนุกดีนะว่ามั้ยไอ้นายน์” คิมหันต์หัวเราะลั่นหันไปขอความเห็นจากไอ้นายน์

“คงงั้นเดี๋ยวเอาไว้ค่อยบอกว่าสนุกหรือไม่สนุก” นายน์ยักไหล่พร้อมกับอุ้มร่างบางของพาฝันในท่าเจ้าสาว

“งั้นแยกย้ายเลยแล้วกัน” ทั้งหมดต่างก็แยกย้ายกันตรงนั้นโดยที่พวกเขารับหน้าที่พาพวกเธอไปกันคนละคน นายน์ไปกับพาฝัน คิมหันต์ไปกับพลอย นักรบไปกับคะนิ้ง กัปตันไปกับยูจิน