ตอนที่8 เปิดเทอมวันแรก
1185 คำ
มหาลัย AC
ชีวิตในรั้วมหาลัยได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของพาฝันและพลอย ทำให้พวกเธอทั้งสองขับรถออกมาจากคอนโดก่อนเวลาเล็กน้อยเพราะกลัวรถติดและตอนนี้พวกเธอทั้งสองได้มาถึงมหาลัยเป็นที่เรียบร้อย
ทั้งสองเดินมาถึงยังแถวนักศึกษาปีที่1 ที่ต่างพากันพูดคุยสนุกสนานแบ่งแถวแยกไปตามคณะ
“ตื่นเต้นมั้ยยัยฝัน” พลอยที่มือเย็นเฉียบจับเข้าไปที่มือของพาฝัน..เพื่อนรักซึ่งมือของเธอก็เย็นไม่ต่างไปกับมือของตนเอง
“อื้อ~ เราตื่นเต้นมากเลยแต่เสียดายที่พวกเราไม่ได้เรียนด้วยกัน” ร่างบางพยักหน้ารัวๆยอมรับว่าตอนนี้รู้สึกประหม่าและตื่นเต้นเป็นอย่างมากอีกทั้งยังแอบเสียดายที่พวกเธอไม่ได้เรียนด้วยกันเหมือนดั่งตอนชั้นมัธยม
“ตอนกลางวันหรือตอนเย็นถ้าว่างตรงกันก็รีบนัดกินข้าวด้วยกันเลยนะ อย่าลืมฉันเชียวล่ะ!!” พลอยไม่ลืมที่จะบอกกล่าวเน้นย้ำกับเพื่อนสนิทเอาไว้ เธอกลัวพาฝันจะลืมเธอถ้าไปเจอกับเพื่อนคนใหม่
“เราไม่มีวันลืมพลอยเด็ดขาด เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเรา” พาฝันพูดหนักแน่น ใครจะไปลืมเพื่อนสนิทคนนี้ได้ลงคอ พลอยเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งพี่น้องที่ยอมรับในตัวเธอ ในตอนที่เธอยังคงมีรูปร่างอ้วน
“เหมือนกันแต่ต่อไปทั้งฉันและฝันเองก็คงต้องมีเพื่อนเพิ่มเข้ามานะและอย่าลืมพาเพื่อนใหม่มาแนะนำให้ฉันรู้จักด้วย” เมื่อคุยกันเสร็จพาฝันกับพลอยต่างก็ได้แยกย้ายกันไปเข้าแถวตามคณะของตน
-พาฝัน-
ในขณะที่เธอกำลังนั่งเบื่อๆอยู่นั้นก็ได้มีหญิงสาวใบหน้าสะสวยคนหนึ่งเดินเข้าพูดคุยกับเธอ
“หวัดดีเธอชื่อไรเหรอ เราชื่อคะนิ้งนะ” เธอคนนั้นยิ้มจนแก้มแทบปริพร้อมกับเริ่มแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ เธอคนนี้สวยมากสวยเหมือนตุ๊กตาแถมหุ่นก็ยังดีมากๆอีกด้วย
“เราชื่อพาฝัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะนิ้ง” ร่างเล็กพยักหน้ารับนิ่งๆและไม่ลืมที่จะเอ่ยแนะนำตัวเองกับเพื่อนคนใหม่
“พวกเรามาเป็นเพื่อนกันนะ ฉันยังไม่มีเพื่อนเลยสักคน” ใบหน้าสวยหวานของเพื่อนใหม่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอบอกว่ายังไม่มีเพื่อนแม้แต่เพียงสักคนและมันจะเป็นไปได้อย่างไร คนหน้าตาสวยๆแบบเธอก็ต้องมีคนอยากเข้าหาอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
“ทำไมเธอถึงยังไม่มีเพื่อนเลยล่ะ” ถามเธอกลับไปก็ยังแอบงงไปกับคำพูดของเพื่อนใหม่คนนี้
“ฉันเป็นพวกประเภทต้องเลือกเพื่อนด้วยตัวเองแหละ” คะนิ้งมองจ้องสบตากับพาฝัน เธอถูกชะตากับเพื่อนคนนี้อย่างบอกไม่ถูกจึงทำให้ต้องรีบเดินเข้ามาเพื่อทำความรู้จัก
“แล้วทำไมถึงได้มาเลือกเรา!” พาฝันชี้มือเข้าหาตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเธอนั้นจะมีใครที่อยากจะเข้ามาทำความรู้จัก อ้อลืมไปในตอนนี้เธอนั้นผอมและยังสวยแล้วสินะจึงทำให้เริ่มมีคนอยากเข้าหา
“ไม่รู้สิ~ ฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอ พวกเรามาเป็นเพื่อนกันนะ!” คะนิ้งทำสีหน้าครุ่นคิดส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย เธอรู้แค่ว่ารู้สึกดีและถูกชะตากับเพื่อนคนนี้จนทำให้อยากได้เธอมาเป็นเพื่อนใหม่
“ได้เลยเราเองก็ยังไม่มีเพื่อนเลยสักคน” ร่างบางยิ้มกว้างในเมื่อเพื่อนใหม่คนนี้อยากเป็นเพื่อนกับเธอ พาฝันก็พร้อมที่จะเป็นเพื่อนตามความต้องการของเธอ
“เรามีเพื่อนสนิทมาจากโรงเรียนด้วย1คนชื่อยูจิน” คะนิ้งเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองให้พาฝันได้รับรู้ว่าเธอเข้ามาเรียนที่นี่พร้อมๆกันกับเพื่อนสนิทอีกหนึ่งคนแต่เธอคนนั้นสอบเข้าที่คณะอื่น
“เราก็มีเพื่อนสนิทที่สอบเข้าที่นี่ได้เหมือนกันชื่อพลอย เรียนบริหาร” พาฝันเริ่มเล่าเกี่ยวกับเพื่อนของเธอบ้างซึ่งนั่นก็คือพลอย
“เฮ้ยจริงดิ! ยูจินก็เรียนบริหาร ฉันอยากให้2คนนั้นรู้จักกันจังพวกเราจะได้รวมกลุ่มกัน เธอว่าดีมั้ย?” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อรู้ว่าทั้งยูจินเพื่อนของเธอและพลอยเพื่อนของพาฝันต่างก็เรียนที่คณะบริหารเหมือนกัน
“เราเห็นด้วยเลยเอาไว้กลางวัน พวกเราเรียกเพื่อนมากินข้าวด้วยกันนะคะนิ้ง”
ตอนกลางวัน
“พลอยทางนี้~” ทันทีที่พลอยเดินเข้ามาฉันก็รีบยกมือเรียกชื่อเธอออกไปทันทีและมีใครบางคนเดินเข้ามาพร้อมกันกับพลอยเพื่อนสนิทของฉันอีกด้วย
“นั่นยูจินเพื่อนฉันเอง! สงสัยว่าเพื่อนเธอกับเพื่อนฉันจะรู้จักกันเรียบร้อยแล้วแหละเดินมาด้วยกันซะขนาดนั้น” คะนิ้งมองไปเห็นยูจินที่เดินเข้ามาพร้อมๆกันกับพลอยจึงได้เอ่ยบอกฉันว่าเธอคนนั้นก็คือเพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง
“ไงยัยฝัน~ หวัดดีฉันชื่อพลอยนะเป็นเพื่อนสนิทของยัยฝัน” พลอยเดินเข้ามาและไม่รอช้าที่เอ่ยคำทักทายไปยังคะนิ้งที่กำลังนั่งยิ้มมองพลอยสลับกับยูจินอยู่
“หวัดดีนะพลอย ฉันชื่อคะนิ้ง พลอยกับยูจินรู้จักกันแล้วเหรอ?” คะนิ้งยิ้มหวานรีบแนะนำตัวเองกับพลอยทันทีพร้อมกับถามไปถึงยูจินว่าทั้งสองรู้จักกันแล้วใช่มั้ย
“ใช่แล้ว พวกเรารู้จักกันแล้ว หวัดดีฝัน เรายูจินนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ยูจินยิ้มแห้งแล้วรีบก้มโค้งแนะนำตัวเองให้พาฝันได้รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเธอ
“หวัดดียูจิน ชื่อเธอน่ารักมากเลยหน้าตาก็สวยมากๆเลยด้วย” พาฝันมองดูใบหน้าสวยหวานที่มัดผมรวบๆบนใบหน้าไร้ซึ่งเครื่องสำอาง ดูแล้วคงเป็นคนที่ไม่ค่อยจะรักสวยรักงามแต่ดูยังไงเธอก็ยังสวยน่ามองอยู่ดี
“ฝันก็ชมเราเกินไปเราเนี่ยนะสวย ฝันนั่นแหละที่สวย..สวยมาก” ยูจินอ้าปากค้างเมื่อโดนพาฝันเอ่ยชม สวยอะไรกันหน้าตาก็ไม่ได้แต่งก็แค่ทาแป้งเด็ก มัดผมรวบๆแล้วออกจากบ้านเลยเนี่ยนะ พาฝันเองนั่นแหละที่สวยหุ่นก็ดีแถมสีผมที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ดูเปรี้ยวสดใสเอามากๆ
“เอาเป็นว่าพวกเราสวยกันทุกคนเลยดีมั้ย ฮ่าๆ” พลอยที่มองเพื่อนทั้งสองผลัดกันชมเชยอีกฝ่ายก็พูดแทรกขึ้นแล้วทั้งหมดก็พากันหัวเราะออกมา
- ผู้เขียน
