เผลอใจรักท่านรองฯ

ตอนที่ 1 พิชญ์ชาพร "มึงๆ โต๊ะนั้นหล่อเน้อะ" พิชญ์ชาพรพูดพร้อมสะกิดให้เพื่อนหันไปมองผู้ชายที่เธอกำลังมองอยู่ ก่อนที่คิณณ์หรือคณาธิปเพื่อนชายใจหญิงของพิชญ์ชาพรจะหันไปมองตาม "เออ ก็หล่อดี แต่เขาคงไม่เอามึงหรอกอีชะนี" พิชญ์ชาพรตวัดสายตากลับมามองเพื่อนอย่างฉุนๆ เมื่อโดนดับฝัน "จะเก็บไว้กินเองล่ะสิ อย่าคิดว่ากูรู้ไม่ทันนะ" "โอ๊ยย อย่าบอกว่ามึงดูไม่ออก ต่อให้กูไม่กันซีน เขาก็ไม่เอามึงค่ะ หัดเจียมตัวซะบ้าง" คณาธิปว่าพร้อมกับใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าผากพิชญ์ชาพร จนผงกไปข้างหลังเล็กน้อย "ก็เผื่อเขาเห็นหน้าสวยๆ หุ่นแซ่บๆ ของกู แล้วเขาอาจจะกลับใจก็ได้นี่ ใครจะไปรู้" ว่าจบเธอก็หันไปมองผู้ชายหุ่นล่ำๆ กล้ามแขนแน่นๆ อีกครั้ง ตรงสเปกผู้ชายในฝันของพิชญ์ชาพรทุกอย่าง ทว่าวินาทีต่อมาเธอก็มองผู้ชายคนนั้นด้วยใจที่ห่อเหี่ยวลง เสียดายนิดๆ ทำไมสุดหล่อของเธอถึงได้ชอบไม้ป่าเดียวกันด้วยล่ะเนี่ย "มึงฝันอยู่เหรอ ฮัลโหล ตื่นค่ะ!" คณาธิปดีดนิ้วเสียงดังเป๊าะตรงหน้าพิชญ์ชาพรเพื่อเรียกสติ เป็นเกย์นะคะไม่ได้เป็นไข้หวัด ที่จะเป็นแล้วหายกันได้ง่ายๆ ไม่รู้ว่ายายชะนีน้อยคิดอะไรอยู่ "ถ้ามึงจะมาหาผัวในนี้ กูบอกเลยค่ะว่ายาก เลิกคิดไปซะ!" ตอนนี้พิชญ์ชาพรกับคณาธิปอยู่ในคลับแห่งหนึ่งในย่านรัชดา คลับที่ทุกคนต่างขนานนามว่ามันคือ ‘บาร์เกย์’ เพราะคนที่มาเที่ยวที่คลับแห่งนี้ส่วนมากจะเป็นผู้ชายที่ชอบเพศเดียวกันซะส่วนใหญ่ เทียบได้ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของประชากรทั้งหมด ส่วนอีกสิบเก้าเปอร์เซ็นต์จะเป็นชะนีอย่างพิชญ์ชาพรที่ติดสอยห้อยมากับกลุ่มเพื่อนเกย์ของเธอ และอีกหนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่เหลือก็คือผู้ชายแท้ๆ ที่หลุดหรือหลงผิดเข้ามานั่นเอง ซึ่งพอเข้ามาแล้วก็จะกลมกลืนจนแยกไม่ออกว่าเป็นชายแท้หรือชายเทียม คลับแห่งนี้เรียกได้ว่าเป็นคลับประจำของพิชญ์ชาพรและเพื่อนเกย์ของเธอ ด้วยเพราะพิชญ์ชาพรไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง ถึงมีก็จะเป็นจำพวกเด็กเรียน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม วันๆ เอาแต่จำศีลอ่านหนังสืออยู่ในห้อง ซึ่งไม่ใช่ทางของเธอสักเท่าไหร่ แต่โชคดีที่เธอได้รู้จักกับคณาธิปที่เข้ากันได้ดีในทุกๆ เรื่อง คณาธิปแนะนำให้เธอได้รู้กับเพื่อนเพศทางเลือกอีกหลายคน เลยทำให้ชีวิตพิชญ์ชาพรมีสีสันมากขึ้น และทำให้เธอรู้ว่าเพศทางเลือกไม่ได้แย่อย่างที่คิด เพราะพวกเขาจะเต็มที่กับทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการทำกิจกรรมที่มหา’ลัย ช่วยกันติวหนังสือ เที่ยวต่างจังหวัด รวมไปถึงเที่ยวดื่มด้วยก็สนุกสุดเหวี่ยงกันสุดๆ ถึงขั้นเมาเรื้อนเป็นหมากันเลยทีเดียว "เอาไว้เดี๋ยวกูพาไปเที่ยวแถวทองหล่อ แล้วมึงค่อยหาผู้ชายแถวๆ นั้นแล้วกัน" คณาธิปว่าอย่างปลอบใจพิชญ์ชาพรที่ทำหน้างอง้ำ "จริงนะ" "จริงสิ แถวนั้นผู้ชายแซ่บๆ ก็เยอะเหมือนกัน กูไม่เคยพูดเล่นนะเรื่องนี้ แต่เขาจะเอามึงไหมก็อีกเรื่อง" แล้วคณาธิปก็หัวเราะร่า เพราะรู้ดีว่าพิชญ์ชาพรนั้นเป็นเบอร์หนึ่งแห่งวงการ ‘นก’ เพราะไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหน หรือเล็งผู้ชายคนไหนไว้ก็จะนกตลอด "โธ่เอ๊ย! อย่าให้กูมีแล้วกัน" พิชญ์ชาพรมองเพื่อนด้วยสายตาเคืองๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกจนหมด "แล้วนี่อีสองตัวนั้นเมื่อไหร่จะมา เดี๋ยวห้าทุ่มกูก็กลับแล้วนะโว้ย" พิชญ์ชาพรหมายถึงคมสันและมนัสเพื่อนเกย์อีกสองคน ที่นัดกันออกมาดื่มคืนนี้ ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว ถ้าเป็นวันปกติพิชญ์ชาพรจะไม่ห่วงเรื่องเวลาเลย เพราะเธอจะเต็มที่กับเพื่อนจนคลับปิดหรือไปต่อที่ไหนสักที่แน่นอน แต่ด้วยพรุ่งนี้เธอมีสัมภาษณ์งานครั้งแรกในชีวิต ซึ่งเธอคาดหวังกับงานนี้มากๆ คืนนี้เธอจึงจะอยู่ถึงแค่ห้าทุ่มเท่านั้น "กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่พวกมันบอกจะถึงนานแล้วนะ ทำไมยังไม่โผล่มาอีก" คณาธิปวางแก้วในมือลง พลางชะโงกหน้ามองหาเพื่อน "ช่างหัวพวกมันเถอะ สายตลอดอยู่แล้ว ยังไงกูก็กลับห้าทุ่มเหมือนเดิม" "มึงกลับคนเดียวได้ใช่ไหม" คณาธิปถามด้วยความเป็นห่วง ปกติทุกครั้งที่ออกไปเที่ยวกัน พอถึงตอนแยกย้ายกันกลับคณาธิปจะเป็นคนเก็บร่างพิชญ์ชาพรที่เมาเรื้อนกลับทุกครั้ง "ได้สิ วันนี้ไม่ได้เมาสักหน่อย นี่แค่จิบๆ ค่ะ" "ว่าแต่พรุ่งนี้มึงจะไปสัมภาษณ์งานตำแหน่งอะไรแล้วนะ ลืม" "เลขานุการค่า โคตรตื่นเต้น บอกเลย" "งานเลขาฯ เหรอ เออๆ ก็เหมาะกับมึงดีนะ" คณาธิปพยักหน้าเห็นด้วย "เหรอวะ กูยังไม่มั่นใจเลยว่าจะทำได้ มันแบบไม่ค่อยมั่นใจอะ" ด้วยเพราะเธอยังไม่เคยมีประสบการณ์ในการทำงานด้านไหนเลย จึงทำให้เธอรู้สึกประหม่าอยู่มาก "มึงว่ากูจะสัมภาษณ์ผ่านไหมวะ" "ผ่านอยู่แล้ว เชื่อกู มึงเก่ง" คณาธิปให้กำลังเพื่อน ด้วยการชมเยอะๆ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เพื่อนจะเจอกับอะไรบ้าง แต่ก็ต้องบอกผ่านไว้ก่อน กำลังใจดีมีชัยไปมากกว่าครึ่ง "แต่คนสัมภาษณ์เกือบสามสิบคนเลยนะเว้ย รับแค่สองคนเอง" "มึงต้องได้ เชื่อกู เราต้องมั่น ชนค่ะ" พูดจบคณาธิปก็ยกแก้วเครื่องดื่มของตัวเองขึ้น ก่อนจะพูดปลุกใจเพื่อนสาวต่อ พิชญ์ชาพรเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง เธอเรียนเก่ง มีไหวพริบดีและมีพรสวรรค์ในเรื่องต่างๆ ก็เลยทำให้คณาธิปค่อนข้างมั่นใจว่าพรุ่งนี้เพื่อนต้องผ่านการสัมภาษณ์งานแน่ๆ "ฮาย เบบี๋ รอนานไหมคะ" ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ในระหว่างที่คณาธิปกับพิชญ์ชาพรกำลังดื่มและเต้นกันอยู่ดีๆ เสียงของคมสันดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาที่โต๊ะ พร้อมกับมนัสที่เดินตามเข้ามาติดๆ "ไม่น่าถาม กูรอจนอีพิชญ์จะมีผัวแล้วเนี่ย" คณาธิปหันไปแว้ดใส่คมสันกับมนัสทันที "คุณพระ!" คมสันกับมนัสยกมือทาบอกด้วยท่าทีตกใจ ก่อนที่มนัสจะถามต่อ "พญาอินทรีย์เราจะโบยบินแล้วหรือ" "มาช้าแล้วยังปากดีอีก" พิชญ์ชาพรว่าพร้อมมองค้อนใส่เพื่อนที่มาใหม่ทั้งสอง "ขอโทษค่า ที่พวกกูช้าก็เพราะว่านี่ไงคะ ป๊ากูพึ่งกลับมาจากอิตาลี กูเลยรอเอามาให้พวกมึงได้ลองกัน" ว่าจบมนัสก็วางขวดวิสกี้ลงกลางโต๊ะทันที ทำให้ทุกคนตาลุกวาว ด้วยเพราะวิสกี้ยี่ห้อนี้ราคาแพงมากและหาได้ยากในไทย ทุกคนในโต๊ะตื่นเต้นกับวิสกี้ที่อิมพอร์ตมาจากอิตาลีเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าวิสกี้ที่กำลังดื่มๆ กันอยู่ตกกระป๋องไปเลยทันที จากตอนแรกที่พิชญ์ชาพรตั้งใจจะกลับตอนห้าทุ่ม แต่พอเพื่อนๆ มากันครบ ความสนุกเริ่มมีมากขึ้น ทำให้เธอติดลม จนเวลาล่วงเลยผ่านไปทีละนิด ทีละนิด จากห้าทุ่มกลายเป็นเที่ยงคืน จากเที่ยงคืนกลายเป็นตีหนึ่ง ตีสอง ตีสาม จนกระทั่งถึงตีสี่ในที่สุด...