ตอนที่ 10 ถอยออกไป นี่ผัวอีนีพิชญ์
กรุงเทพมหานครเป็นเมืองที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหล มีแสงไฟสว่างไสวตลอดทั้งคืน ตอนนี้เป็นเวลาดึกดื่น
เข็มนาฬิกาเดินล่วงเข้าสู่วันใหม่ได้สักพักหนึ่งแล้ว
ในขณะที่ผู้คนส่วนใหญ่กำลังนอนหลับใหลและตกอยู่ในห้วงของความฝัน มีผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งที่กำลังท่องราตรีด้วยความเมามัน เคลิบเคลิ้ม หลงใหลไปกับแสง สี เสียง
พิชญ์ชาพรและกลุ่มเพื่อนรักของเธอกำลังสนุกสุดเหวี่ยงอยู่กับเสียงเพลงและเสียงดนตรีจังหวะอีดีเอ็ม สติและประสาทการรับรู้ถูกเครื่องดื่มสีอำพันเจือจางเลือนหายไปแล้วมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์
เนื่องจากห่างหายจากการดื่มและการเที่ยวกลางคืนมาสักระยะ ทำให้คืนนี้พิชญ์ชาพรปลดปล่อยตัวเองไปกับการดื่มและเสียงเพลง จนถึงขั้นที่เรียกได้ว่า ‘ยับเยิน’
"เพื่อนมาเราดีใจ เพื่อนหลับไป...ใครแบกกลับ" คณาธิปบ่นขึ้นมาพร้อมกับส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจเมื่อเห็นสภ
