รุ่งเช้าวันที่ 3
ไป๋เจียเจียก็ปรุงโอสถสำเร็จ นางยกขวดโอสถมองดูมันด้วยความปลื้มยินดีกับความสำเร็จของตนเอง วางใจได้ระดับหนึ่งเสียที
“พี่ชาย โอสถตัวนี้สามารถขจัดพิษในกายของแม่ทัพกัวได้จนเกือบหมด หลังจากนี้จะไม่อันตรายถึงชีวิตแล้วหลังจากนี้เพียงดูแลสุขภาพให้ดีก็ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วเจ้าค่ะ”
จิงจวินบอกดูใบหน้าดอกไม้งามของหญิงสาวที่ค่อนข้างจะซีดขาวอยู่บ้างเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยน
“ข้าจะให้คนรีบนำกลับไปส่งเมืองหลวง” ชายหนุ่มยื่นมือไปรับยาโอสถจากมือของหญิงสาวด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อย ไม่น่าเชื่อว่าจะได้โอสถมาอย่างดายเพียงนี้และยังเป็นไป๋เจียเจียที่มอบให้เขา
“หลายวันมานี้ลำบากเจ้าแล้ว เจ้ารีบไปพักผ่อนเสียเถอะ”
ชายหนุ่มเอามือลูบศีรษะหญิงสาวเบา ๆ
“ข้าขอนอนพักเพียงสักครู่ หลายวันมานี้อยู่เพียงในห้องรู้สึกเบื่อยิ่งนัก อยากออกไปข้างนอกบ้าง”
“องค์หญิงเมื่อวานต้าไฉเล่าให้หม่อมฉันฟังว่ามีทุ่งดอกไม้แถบช
