9 ยืนบื้ออยู่ได้

1784 คำ

“ท่านประธานคะ” เสียงหวานของมีนาดังขึ้นแผ่วเบา แต่เร่งพอให้ชายหนุ่มที่ก้าวนำอยู่หันกลับมามอง “หือ...ว่าไง” สายธารเลิกคิ้วถามน้ำเสียงเรียบ “เอ่อ เน็กไทของท่านประธานเบี้ยวค่ะ” ดวงตากลมโตกวาดมองไปที่คอเสื้อสูท ก่อนมือเล็กเผลอยกขึ้นแตะคอเสื้อของตัวเองราวกับจะชี้ให้เขาเข้าใจ ความหมายที่เธอกำลังสื่อ ชายหนุ่มเหลือบมองเน็กไทตัวเองแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยน้ำเสียงหงุดหงิดอย่างไรเหตุผล “ก็ขยับให้ฉันสิจะยืนบื้อทำไมเล่า” มีนาชะงักไปใจเต้นระส่ำยิ่งกว่าเดิม เธอไม่เคยทำแบบนั้นให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน ถึงแม้ว่าเธอจะมีแฟนแต่ก็ไม่เคยได้อยู่ด้วยกัน เธอจึงไม่เคยได้นอนแลอะไรแบบนี้ "ค่ะ" แต่เพราะไม่มีทางเลือกและนั่นเป็นคำสั่งของท่านประธาน เธอจึงค่อยๆยกมือขึ้นไปจัดเน็กไทให้เขาอย่างเบามือ กลิ่นกายและความอบอุ่นจากร่างสูงใหญ่ที่อยู่ใกล้เกินไป ทำให้เธอเผลอเงยหน้าสบตาคมเข้มของเขาโดยไม่ตั้งใจ สายธารขมวดคิ้วทันที ความรู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม