เช้าวันใหม่
"มีนา!"
เสียงเรียกดุดันดังขึ้นจากโต๊ะทำงานหรูของประธานใหญ่
“ยัยเลขาฉันไปไหน ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้วทำไมเธอถึงไม่อยู่ที่โต๊ะ”
สายธารเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมเดินออกมายยืนมองที่โต๊ะทำงานของมีนา หน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาจับจ้องไปยังเอกสารบนโต๊ะที่ยังไม่ถูกเตรียมไว้
เพลงตั้งใจจะเดินมาทักทายมีนา แต่ก็ต้องเจอเข้ากับอารมย์ฉุนเฉียวของท่านประทานเข้าพอดี เธอรีบก้มหัวตอบอย่างร้อนรนพร้อมกดโทรศัพท์ทันที
“เอ่อ…สักครู่นะคะท่านประธาน เดี๋ยวดิฉันจะรีบตามให้ค่ะ”
เธอรีบกดเบอร์โทรหามีนา พร้อมพยายามเก็บความกังวลเอาไว้ในใจ
"ไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ ป่านนี้แล้วไม่รู้อยู่ที่ไหน"
สายธารยังคงพึมพำบ่นไม่หยุด ราวกับความไม่พร้อมของเลขาน้อยทำให้เขาแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แม้ว่าการประชุมครั้งนี้จะเป็นแค่การประชุมภายใน แต่สำหรับเขาแล้วเวลาคือสิ่งสำคัญที่สุด
“แฮ่ก!! แฮ่ก!! ขอโทษค่ะดิฉั
