7 เอาให้โลกรู้ไปเลย
1128 คำ
“เอ่อ…ให้ผมไปส่งไหมครับ”
เสียงของตี๋ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เท้าเล็กของมีนาที่กำลังก้าวเดินชะงักลงทันที ชุดที่เธอสวมอยู่ เป็นชุดที่เธออ้วกใส่เมื่อคืนทำให้เขารู้ทันทีว่าเป็นผู้หญิงคนพี่เจ้านายของเขาพาขึ้นห้องเมื่อคืน
เธอไม่กล้าที่จะหันไปสบตา เธอเพียงมองเขาด้วยหางตา ก็รู้ได้ชัดเจนว่าเขาคือลูกน้องคนสนิทของสายธาร
“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้”
มีนาพูดเสียงแผ่วพร้อมพยายามรวบรวมความกล้า ก้าวเท้าเดินให้เป็นปกติมากที่สุด มุ่งตรงไปที่วินมอเตอร์ไซค์ที่จอดรออยู่ด้านหน้าคอนโดพอดี
ครึก! ครึก! ครึก!
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขณะที่มีนายังคงหลับตาพริ้ม หลังจากผ่านศึกสงครามเมื่อคืนมาอย่างหนักหน่วง ดวงตาสวยค่อยๆลืมขึ้น มือเล็กคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นชื่อผู้โทรเป็นเพื่อนสนิทของเธอ
“ว่าไงแก”
เสียงงัวเงียของมีนาพูดออกมาแผ่วเบา เธอยังคงปิดตาอยู่ครึ่งหนึ่ง รู้สึกเหนื่อยล้าจนแทบลุกไม่ไหว พร้อมทั้งปวดร้าวไปทั่วทั้งตัว ราวกับคนที่เพิ่งผ่านการปีนเขามาอย่างหนัก
“แกอย่าบอกนะว่าแกยังไม่ตื่น”
เพลงเอ่ยขึ้น น้ำเสียงสดใสเต็มไปด้วยแรงกระตุ้น
“อืม…ฉันเพลียๆอ่ะแก”
“เย็นนี้แกว่างมั้ย ฉันจะชวนแกไปตึดหน่อย แกเพิ่งอกหักมาใช่ไหมละ ฉันจะพาแกไปฉลองความโสด เอาให้โลกรู้ไปเลยว่าแกโสดพร้อมเปิดโอกาสให้กับผู้ใหม่”
น้ำเสียงของเพลงเต็มไปด้วยความสดใส และความตั้งใจที่จะพาเพื่อนรักลืมเรื่องราวแย่ๆ ของผู้ชายเห็นแก่ตัวที่เพิ่งทิ้งเธอไป
“แต่ฉันไปไม่ไหวหรอกแก ฉันเพลียมากจริงๆฉันอยากพักผ่อนอ่ะแก ขอโทษนะ”
มีนาเอ่ยเสียงแผ่วเบาตามความจริง เธอแทบไม่อยากไปสถานที่แบบนั้นอีกแล้ว หลังจากเพิ่งผ่านค่ำคืนอันโหดร้ายเมื่อคืนมาสดๆร้อนๆ
“ได้ไงแก ฉันอุตส่าห์จะพาพี่ชายของฉันไปให้แกได้รู้จักนะ ฉันคุยไว้เยอะแล้วด้วยอ่ะ แกไปหน่อยนะแปบเดียวก็ได้ ฉันไม่ให้แกเมาหรอกสัญญาเลย”
เพลงยังคงตื๊อไม่เลิก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตั้งใจและรอยยิ้มร่าเริง หลังจากที่เธอเพิ่งบอกพี่ชายว่าเพื่อนสนิทของเธอโสด และเธอก็อยากให้มีนาเป็นพี่สะใภ้เอามากๆ
เพลงรู้ดีว่าเพื่อนของเธอสวยกว่าใครๆในบริษัท แต่มีเหตุผลที่ทำให้มีนาเลือกที่จะเก็บตัว ไม่แต่งตัวหรู เพราะต้องประหยัดเพื่อส่งเงินให้พ่อแม่ที่ต่างจังหวัด และเพื่อให้มันตาน้องสาวเพียงคนเดียวของเธอได้เรียนต่อสูงๆ
“แกสวยแบบนี้ฉันไม่อยากให้พี่ชายของฉันพลาดโอกาสดีๆแบบนี้”
เพลงพูดต่อพร้อมยิ้มแบบคนที่ไม่ยอมแพ้
มีนาสูดหายใจลึก พยายามรวบรวมความอดทน แต่หัวใจเธอก็พองโตขึ้นเล็กน้อยกับความจริงใจและความห่วงใยของเพื่อน
"ฉันรู้แล้วฉันก็ขอบใจแกมากแต่วันนี้ฉันขอบายก่อนแล้วกัน"
น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยปฏิเสธขึ้นทันที เพราะวันนี้เธอยังไม่อยากที่จะออกไปเจอผู้คน
"แต่ถ้าแกไม่อยากไปเจอที่บาร์หรือที่ผับ เราก็ไปที่ร้านอาหารก็ได้นี่แกจะได้มากินข้าวด้วยเลย ฉันรู้นะว่าแกยังไม่ได้กินอะไรเลย เพราะงั้นออกมานะมากินข้าวกับฉันและก็พี่ชายของฉันด้วย"
เสียงของเพลงเต็มไปด้วยความห่วงใย ทำให้มีนารู้สึกได้ถึงความอบอุ่น แต่ทว่าแรงแค่จะลุกไปเข้าห้องน้ำยังเดินแทบไม่ไหว
"เอาไว้โอกาสหน้าได้ไหมล่ะแก วันนี้ฉันไม่ไหวจริงๆขอโทษนะแก"
เสียงของเธอยังคงงัวเงียเหมือนไม่ไหวแล้วจริงๆ เพลงที่ได้ยินเสียงของเธอก็พอจะเดาออก ว่าเพื่อนของเธอเหนื่อยมากจริงๆ พลางคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเพิ่งอกหัก จนทำให้มีนาไม่อยากลุกขึ้นมาใช้ชีวิตนั่นแหละ
“อืม…งั้นก็ได้ แต่วันหน้าแกห้ามปฏิเสธแล้วนะ”
เพลงเอ่ยเสียงเศร้าลงเล็กน้อย แอบผิดหวังแทนพี่ชายทั้งที่ยังไม่ทันได้เริ่มจีบ
“โอเคแก แต่ฉันไม่รับปากนะ ว่าฉันจะกล้าเปิดใจให้พี่ชายของแกหรือเปล่า”
มีนาเอ่ยเสียงแผ่วเบา เธอไม่อยากต้องให้ความหวังใครทั้งที่ใจยังเจ็บ ยอมรับว่าการลืมแฟนเก่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ
“ไม่เป็นไรเลยแก ฉันแค่อยากให้แกได้ลองเจอพี่ชายฉันก่อน แกจะชอบหรือไม่ชอบก็ไม่เป็นไร”
เพลงพูดต่อด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เต็มไปด้วยความห่วงใย เธอเองก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องเศร้านาน
มีนาเงียบไปสักครู่ สูดหายใจลึก รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่สะสมมา
“อืม…โอเคแกงั้นฉันขอนอนต่อก่อนนะ”
เธอพูดพร้อมกับวางหัวลงบนหมอน
“โอเค พักผ่อนเยอะๆนะแก แต่ก็อย่าลืมลุกมากินข้าวด้วยล่ะ ฉันเป็นห่วงแกมากรู้ไหม”
เพลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“อืม…ขอบใจแก”
มีนาพูดจบก็วางโทรศัพท์ลงข้างตัว พลิกตัวไปหาผ้าห่มหลับตาลงอย่างคนไร้เรี่ยวแรง
“เศร้าจังเลยวันนี้มีนาไม่สะดวกมาเจอพี่แล้วละพี่พี ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันนะ”
เพลงเอ่ยออกมาพร้อมทำหน้าหม่นๆแอบผิดหวังเล็กๆ เสียงเธอเศร้าลงทันทีที่หันมาบอกพี่ชาย ขณะเพิ่งจะวางสายจากเพื่อนรัก
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เธอเพิ่งอกหักให้โอกาสเธาหน่อยสิ เร่งแบบนี้ใครจะทำใจทันล่ะ”
พีเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น คำพูดนั้นแฝงไปด้วยความเข้าใจ
“แต่หนูกลัวคนอื่นคว้ายัยมีนาไปก่อนนี่คะ ถ้าพลาดครั้งนี้แล้วพี่อดเลยนะบอกไว้ก่อน”
เพลงทำหน้างอนใส่พี่ชาย ราวกับการที่มีนาไม่มาเจอวันนี้เป็นความผิดของพี่ชายเธอซะงั้น
พียิ้มมุมปากแล้วยักไหล่อย่างขำๆ
“พี่เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะสวยขนาดไหน โปรโมทเพื่อนซะขนาดนี้ สงสัยสวยยังกับนางฟ้าเลยมั้ง”
“แน่นอนค่ะ ถ้าพี่พีได้เห็นแล้วพี่จะอยากเห็นบ่อยๆไม่เชื่อคอยดู"
เพลงตอบเสียงเข้ม พร้อมสะบัดหน้าหนี ไม่อยากคุยกับพี่ชายต่อเพราะไม่สบอารมณ์อีกต่อไป
- ผู้เขียน
