EP:08 อดีตสามี
1277 คำ
หลังจากที่ฉันกับออสตินร่วมรักกันแทบทั้งคืนวันนี้ฉันก็ตื่นสายอีกตามเคยและตื่นขึ้นมาพร้อมกับอยู่ในอ้อมกอดของเขา
"อยู่นิ่งๆ สิครับ"
"นะ นายตื่นนานแล้วหรอ?" ฉันตกใจเมื่อจู่ๆ เจ้าเด็กบ้ามันก็พูดขึ้นมา
"ตื่นได้สักพักแล้วล่ะครับแต่เห็นว่าพี่ยังไม่ตื่นก็เลยไม่อยากปลุก"
"ปล่อยฉันได้แล้ว"
"สายป่านนี้แล้วพนักงานคงเก็บอาหารเช้ากันหมดแล้วเราสองคนคงต้องไปซื้อกันเอาเอง"
"อืม..."
"นอนต่ออีกหน่อยไหมครับดูพี่ยังเหนื่อยๆ นะ"
ออสตินลุกขึ้นมาแล้วกอดฉันจากด้านหลัง ขณะที่ฉันกำลังจัดแจงผ้าขนหนูเพื่อที่จะออกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องของตัวเอง
"ฉันไม่ใช่พวกขี้เซา ตื่นแล้วก็คือตื่นเลยไม่มีนอนต่อ"
"อ่าครับผม"
"นายเองก็อาบน้ำแต่งตัวซะจะได้ออกไป จะมาหวังให้ฉันรอ ฉันไม่รอให้เสียเวลาหรอกนะ"
"ครับ"
หลังจากนั้นฉันก็แยกย้ายกลับเข้าบ้านพักของตัวเอง ไม่นานก็ออกไปหาของกินที่ร้านอาหารข้างนอกด้วยกัน
"วันนี้ไม่ใช่วันหยุดทำไมคนเยอะจัง" ออสตินบ่นพึมพำขณะที่เราสองคนกำลังเดินกลับเข้าไปในตัวของห้องต้อนรับ ที่ฉันเข้ามาเช็คอินก่อนจะเข้าพัก ซึ่งมันมีอะไรหลายๆ อย่างรวมกันอยู่ตรงนี้
จะว่าไปคนก็เยอะจนดูพลุกพล่านอย่างที่ออสตินว่าจริงๆ
"อ๋อ..." จู่ๆ ฉันก็นึกบางอย่างออก
"มีอะไรหรือเปล่าพี่?"
"เมื่อวานฉันคุยกับพนักงานโรงแรมน่ะเขาบอกว่าวันนี้จะมีพนักงานบริษัทใหญ่มากินเลี้ยงกันที่นี่ สงสัยจะเป็นพนักงานของบริษัทที่ว่ามั้ง"
"ถ้างั้นเราเดินเลี่ยงไปทางนั้นกันเถอะนะครับ"
"อื้ม..."
ออสตินจับมือของฉันแล้วพาฉันเดินเลี่ยงไปอีกทางนึง เพราะด้านในคนค่อนข้างเยอะและดูวุ่นวายมาก
ขณะที่กำลังเดินไปพร้อมกับออสติน สายตาของฉันก็ไปสะดุดเข้ากับบางอย่าง และบางอย่างที่ว่านั้นก็ทำเอาหัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก
ผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ท่ามกลางพนักงาน คืออดีตสามีของฉันเอง หลังจากที่หย่าร้างและแยกย้ายกันไปฉันก็ไม่ได้เจอกับเขาอีกเลย
"มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ เห็นมองไปตรงนั้นตั้งนานแล้ว"
"อ๋อ เปล่าๆ เราไปกันเถอะ"
"ครับ"
จังหวะที่ฉันหันไปเห็นและมองเขามันเป็นช่วงจังหวะเดียวกันกับที่เขามองมาที่ฉันพอดี เขามองฉันแล้วยิ้มราวกับว่าเขาจำฉันได้
ทำไมต้องมาเจอกันที่นี่ด้วยนะ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฉันจะได้เจอกับเขาอีก เพราะฉันสาบานกับตัวเองเอาไว้ว่าฉันจะไม่ขอเจอหน้ากับผู้ชายคนนั้นอีก ถึงตายก็จะไม่มีทางได้เผาผีกัน เพราะฉันเกลียดมาก ต่อให้ก่อนหน้านั้นเราจะรักกันมากแค่ไหนแต่ถ้ามาทำให้ฉันเกลียดได้ฉันก็เกลียดขั้นสุดๆ เลยเหมือนกัน
"ตอนเย็นเรากินอะไรกันดีครับ"
"นายจะมาถามฉันทำไม นายอยากกินอะไรนายก็สั่งมาสิ"
"ก็ผมอยากให้พี่กินด้วยนี่ครับ ผมก็อยากจะตามใจพี่นี่นาถ้าสั่งเฉพาะแค่ของตัวเองกิน แล้วพี่กินไม่ได้ขึ้นมาจะทำยังไง"
"....."
"เป็นอะไรไปครับนั่งเงียบอีกแล้ว"
"ทำไมนายถึงได้ดีกับฉันนัก ตัวฉันมันมีอะไรให้นายน่าสนใจขนาดนั้นเลยหรือไง"
"มีสิครับ มีเยอะเลยด้วย"
"เหรอ..."
"อย่างน้อยพี่ก็ไม่ได้รังเกียจผม"
"ทำไมฉันต้องไปรังเกียจนายด้วย จะมีก็แต่ฉันจะเหม็นขี้หน้านายเนี่ยแหละมาให้เจอได้ทุกวี่ทุกวัน"
"แหะๆ ก็อยู่กับพี่แล้วมันทำให้ผมรู้สึกดีนี่ครับ"
"....." ฉันหันไปแล้วเบะปากใส่เขา เด็กนี่ตามตื๊อฉันจนฉันไม่รู้จะห้ามยังไงแล้ว จากที่เจอกันตอนที่ฉันออกไปซื้อก๋วยเตี๋ยวในวันนั้นเขาก็ตามฉันมาโดยตลอด โดยเฉพาะไอ้เรื่องที่มาที่บ้านเนี่ยแหละ
ตกเย็น
"ออสตินฉันไปเดินเล่นนะ"
"อ๋อครับๆ"
ที่ต้องบอกเอาไว้ก็เพราะไม่อยากให้ออสตินเดินตามหา อีกอย่างถ้าเขาจะตามให้ฉันกลับเขาก็จะได้รู้ว่าฉันไปอยู่ตรงไหน
แต่ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องบอกก่อนทั้งๆ ที่ฉันก็สามารถไปได้เลย
ในบรรดาการเที่ยวของฉันในรอบหลายปีที่ผ่านมาฉันชอบมากที่สุดคือภูเขา เพราะฉันชอบสีเขียวชอบความเป็นธรรมชาติ แต่ที่มาทะเลในครั้งนี้ก็เพราะว่ามันอยู่ใกล้ที่สุดแล้ว ถ้าจะไปเที่ยวบนดอยเหมือนกับครั้งก่อนอีกจริงๆ คงต้องหาเวลาว่างและจัดการเรื่องสถานที่ให้ดีๆ
"แฮ่ม!"
"....." ฉันหันกลับไปในทันทีเพราะมีเสียงไอกระแอมดังขึ้น และเจ้าของเสียงก็คืออดีตสามีของฉันนั่นเอง
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเธอสบายดีไหม"
"สบายดีมาก"
"อ๋อ แล้วนี่มาคนเดียวหรอ?"
"มันไม่ใช่เรื่องของคุณ ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถาม"
"อ้อ ก็แค่อยากรู้เฉยๆ น่ะ"
"....."
ฉันไม่ได้พูดอะไรกับเขาเพราะไม่อยากสนทนาด้วย แม้จะเดินหนีออกไปแต่เขาก็ยังเดินตามหลังมาอยู่ ยังต้องการอะไรจากฉันอีกล่ะเนี่ย เลิกกันไปแล้วก็เลิกกันไปให้สุดสิ ฉันไม่ได้หวังจะเอาคนเก่ากลับมาหรอกนะเพราะฉันไม่เน้นรับรีเทิร์นไม่เน้นกินของเก่า
"เธอมีคนใหม่แล้วหรือยัง"
"มันเรื่องของฉัน"
"ขอโทษนะ เรื่องตอนนั้นน่ะ"
"....."
"พี่ครับ..."
"ออสติน!"
"มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมเห็นพี่ออกมานานก็เลยมาตาม"
"ไม่มีอะไรหรอกกลับกันเถอะแดดมันร้อน"
"ครับๆ"
ฉันรู้สึกโล่งใจสุดๆ ไปเลยเมื่อเห็นออสตินเดินเข้ามา ถึงจะรู้สึกรำคาญเด็กนี่อยู่บ้างเพราะเขาพูดมากแต่ก็ช่วยอะไรหลายๆ อย่างได้เยอะเลย ถึงจะรู้สึกรำคาญเด็กนี่อยู่บ้างเพราะเขาพูดมาก
"ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นใครหรอครับ"
"นายจะอยากรู้ไปทำไมล่ะเนี่ย"
"ตอนที่พี่เดินออกไป ผมเห็นเขาเดินตามพี่ออกไปด้วยก็เลยรีบตามออกมา"
"ไม่มีอะไรหรอกก็แค่เรื่องเก่าๆ ที่ฉันไม่อยากเก็บมาพูด"
"ถ้าเขาทำอะไรพี่มาบอกผมได้เลยนะครับ"
"เขาไม่ทำอะไรฉันหรอก เพราะจากนี้ไปเราก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว"
"ครับ"
"พรุ่งนี้เช็คเอาท์ออกกันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วอ่ะ เจอเรื่องที่ทำให้ฉันเครียดจนฉันไม่อยากอยู่ต่อแล้ว"
"ได้สิครับพี่"
"ว่าแต่นายไม่ได้ยินอะไรก่อนหน้านั้นใช่ไหม"
"ไม่นะครับ"
"ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องเก่าๆ ที่มันผ่านมาแล้ว นายเข้าใจใช่ไหม"
"ครับเข้าใจครับผม"
"เพราะฉะนั้นไม่ต้องถามนะ"
"ครับ ผมจะไม่ถามอีกแล้ว"
"เด็กดีจริงๆ"
"ก็เป็นเด็กดีเฉพาะของพี่แค่คนเดียวแหละครับ"
"หือ...?"
"ผมเป็นของพี่แค่คนเดียว"
"....."
- ผู้เขียน
