EP:09 รื้อฟื้น
1291 คำ
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
"มาแล้วๆ จะกดกริ่งทำไมล่ะเนี่ยปกติก็เปิดเข้ามาเลยไม่ใช่หรือไง" ฉันเดินออกมาพร้อมกับบ่นไปด้วยเพราะคิดว่าเป็นออสติน รายนี้กดกริ่งในช่วงแรกๆ ที่มาหาฉันที่บ้านแต่พอนานเข้าฉันก็ให้เขาเปิดประตูเข้ามาเลย เพราะขี้เกียจออกไปเปิดประตูให้แค่โทรมาบอกก่อนก็เท่านั้น
"ฉันนึกว่าไม่ใช่เธอก็เลยกดกริ่งเรียกก่อน"
"คุณ..." น่าตกใจที่ตรงหน้าของฉันไม่ใช่ออสตินแต่เป็นอดีตสามีของฉัน "มาทำไม?"
"ไม่คิดว่าเธอจะยังอยู่บ้านหลังนี้นะ"
"มันเรื่องของฉัน ว่าแต่คุณเถอะมีธุระอะไรทำไมถึงมาถึงที่นี่"
"จะไม่เชิญแขกเข้าบ้านหน่อยหรอ?"
"ไม่จำเป็นอ่ะ มีอะไรก็รีบๆ พูดมา จะได้กลับไป"
"แต่ตรงนี้แดดมันร้อนนะ"
"งั้นคุณก็รีบๆ พูดอย่ามามัวเสียเวลาถ้าไม่อยากร้อนไปมากกว่าเดิม"
ด้านนอกอากาศร้อนแต่ฝั่งของฉันมันมีต้นไม้ปกคลุมอยู่เลยไม่ได้ร้อนกับเขาไปด้วย และฉันก็ไม่ได้ซีเรียสหรือต้องรู้สึกอะไรที่เขาจะต้องยืนตากแดดแบบนั้น ทนได้ก็ทนแค่นั้นแหละ
"เธออยู่คนเดียวหรอ?"
"....." ฉันไม่ได้ตอบอะไร แต่ก่อนอยู่กับพ่อแม่ก็จริงแต่ตอนนี้พวกท่านก็เสียไปหมดแล้วฉันก็เลยอยู่คนเดียว
อันที่จริงบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของฉันกับเขานั่นแหละ แต่พอเกิดเรื่องขึ้นฉันก็ขู่เขาว่าจะฟ้องหย่าเรื่องที่เขาไปมีชู้ในบริษัท เขากลัวว่าจะกระทบกับชื่อเสียงของเขาและกลัวว่าฉันจะฟ้องหย่าก็เลยยอมหย่าและออกจากบ้านนี้ไปเอง
"ตอนนั้นเรายังไม่ได้คุยอะไรกันมากมายเลย เธอสบายดีใช่ไหม"
"ก็ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ พอได้ใช้ชีวิตแบบโสดไม่ต้องมีใครบงการชีวิตฉันว่ามันดีขึ้นมากเลยล่ะ"
"ไม่ได้เจอกันนานเธอสวยขึ้นเยอะเลยนะ"
"...." อย่าบอกนะว่าที่มาหาฉันถึงนี่เพียงเพราะว่าเห็นฉันสวยขึ้น บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ได้ลงคารมอะไรง่ายๆ อีกแล้ว
ก่อนหน้านั้นฉันทำหน้าที่เป็นแม่บ้านคอยดูแลบ้านทำความสะอาดและทำอาหารไว้รอเขากลับจากทำงาน ตอนเช้าก็ทำอาหารเตรียมให้เขาไป เรียกว่างานบ้านทุกอย่างฉันเป็นคนทำเองทั้งหมด ใครบอกว่าไม่เหนื่อยไม่หนักฉันไม่เถียงขาดใจเลย
แต่พอได้โสดขึ้นมาเหมือนภาระที่ฉันต้องทำมันลดลงเยอะมาก และก็ได้มีเวลาหันกลับมาดูแลตัวเองมากขึ้น แต่ก่อนฉันก็ไม่ใช่คนที่ไม่ได้ดูแลตัวเองแต่เพราะงานที่ต้องทำมันเยอะรุมเร้าไปหมด ในแต่ละวันของฉันก็เลยไม่ต่างจากอีป้าเลย
"คิดถึงเธอจัง.."
"จะมาพูดทำไม กลับไปหาผู้หญิงของคุณสิ"
"ฉันเลิกไปตั้งนานแล้ว"
"....."
"ตอนที่เราหย่ากันไปฉันเองก็ทำแต่งาน เลยไม่ได้มีเวลาสนใจอะไร คิดว่าเธอจะย้ายออกจากบ้านนี้ไปแล้วซะอีก"
"ก็คิดอยู่เหมือนกันว่ากำลังจะย้าย คงต้องรื้อบ้านทิ้งแล้วขายเป็นที่ดินเปล่าเพราะมันจะขายง่ายกว่า"
"อ๋อ..."
"สรุปแล้วมีธุระอะไรถึงได้มาถึงที่นี่ คงไม่ใช่มาเพื่อพูดรำลึกความหลังหรอกมั้ง"
"ฉันแค่คิดถึงเธอน่ะ"
"ตอแหลไปหรือเปล่า?"
"หะ-ห๊ะ?!"
"หมายถึงคำพูดของคุณน่ะมันตอแหลหรือเปล่า ฉันเองก็ผ่านอะไรมาตั้งเยอะ พอจะรู้อยู่บ้างเหมือนกันว่าคำพูดอันไหนเป็นคำพูดจริงๆ และคำพูดอันไหนเป็นคำพูดของคนตอแหล"
"....." สีหน้าของเขาดูเครียดไปเลยเมื่อฉันพูดแบบนั้นออกไป ก็แหงล่ะฉันเคยพูดแบบนี้ซะเมื่อไหร่ตอนที่อยู่กับเขา ณ ตอนนั้นฉันเรียบร้อยจะตาย เขาพูดอะไรมาออกคำสั่งอะไรไปฉันก็คะขาทุกคำ มันถึงได้กลายเป็นอีโง่ผัวไปมีเมียน้อยแบบนั้นไง
"ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เจ้านายของเธอหรือว่าเป็นคนรู้จักล่ะดูเขาสนิทกับเธอจังเลยนะ"
"ฉันจะทำอะไรสนิทกับใครมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยไม่ทราบ"
"ฉันขอโทษนะสำหรับเรื่องไม่ดีที่ผ่านมาฉันรู้สึกผิดแล้วจริงๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันเครียดมาก ฉันรู้สึกผิดกับเธอมาก เรากลับมาคืนดีกันได้ไหม"
"ไม่มีที่ไปแล้วหรอคะ หรือว่าไม่มีใครเอาแล้วถึงได้วกกลับมาหาเมียเก่าที่คุณเคยบอกว่าเธอเป็นเหมือนป้า ไม่สวย ไม่มีอะไรดี เทียบเท่าคนใหม่ของคุณได้เลย"
"เรื่องนั้นฉันขอโทษ"
"ตอแหล!"
"น้ำผึ้ง..."
"เจ็บหรอคะด่าแค่นี้เอง ก็คุณเป็นแบบนั้นจริงๆ นี่ ถ้าคุณไม่มีเหตุผลบางอย่างที่ต้องการคุณคงไม่แบกหน้ากลับมาหาฉันแบบนี้หรอกใช่ไหมล่ะ"
"....."
เอาจริงๆ ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน เขาเป็นคนที่เห็นประโยชน์ส่วนตนมากกว่าอะไรหลายๆ อย่างและไม่ได้สนใจด้วยว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง
และการที่เขากลับมาหาฉันแบบนี้ก็คงต้องมีเรื่องอะไรสักอย่าง หรือไม่ก็แค่ไม่มีใครเอาแล้วแค่นั้นเอง
แต่เท่าที่เห็นตอนที่อยู่บ้านพักวันก่อน เขาดูดีมีออร่าจนฉันแทบไม่คิดว่าเขาจะต้องมีเรื่องอะไรที่ให้ฉันหรือใครช่วยเลย
"ฉันก็แค่รู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำกับเธอเมื่อก่อนก็เท่านั้นเลยอยากจะแก้ไข"
"แต่ฉันไม่ได้ต้องการนะคะ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป มันจบมาตั้งนานแล้วด้วย"
"....."
"ถ้าคุณอยากจะแก้ไขจริงๆ ก็แค่ต่างคนต่างอยู่ ใช้ชีวิตของตัวเองไป เท่านั้นเองค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นที่ฉันเข้าใจก็คงจะเป็นความจริงสินะ ผู้ชายคนนั้นคงจะเป็นคนใหม่ของเธอจริงๆ"
"ฉันว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันนะ การที่ฉันจะไปมีอะไรกับใครมีคนใหม่ยังไง มันไม่ใช่เรื่องของคุณเลยสักนิดเดียว"
"ผู้ชายคนนั้นมันมีดีอะไรนักหนา"
"ดีหรือไม่ดีมันไม่ใช่สิ่งที่คุณจะพูดถึงเขาแบบนั้น"
"มันจะอะไรนักหนา เผลอๆ หมอนั่นแค่จะเข้ามาหลอกเธอด้วยซ้ำ ดูจากการแต่งตัวจากอะไรหลายๆ อย่างแล้ว"
"เขาจะเป็นยังไงคุณไม่ควรไปดูถูกเขา และคุณก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเลย คุณมั่นใจแล้วหรอคุณถึงได้มาดูถูกคนอื่นแบบนี้"
"ฉันไม่ได้ดูถูก ฉันแค่พูดตามความเป็นจริง"
"กลับไปซะ อย่ามาที่นี่อีกอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก คุณกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว และถ้ายังไม่หยุดวุ่นวายกับฉันเรื่องที่คุณมีชู้เมื่อหลายปีก่อนฉันจะขุดมันขึ้นมาแฉคุณแน่!"
"น้ำผึ้ง!"
"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงโง่ๆ คนเก่าที่ให้คุณหลอกได้ง่ายๆ แล้ว"
"....."
"และฉันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องเสียด้วย จะมีก็แต่คุณห่วงนักไม่ใช่หรอไอ้เรื่องชื่อเสียงน่ะ"
"ระวังไว้ให้ดี ไอ้หมอนั่นแหละมันจะเข้ามาหลอกเธอ!"
"เหอะ!"
- ผู้เขียน
