บทนำ
2207 คำ
ครีม คีรตาคือชื่อของเธอ คนตัวเล็กรีบก้าวสองเท้าลงจากรถแท็กซี่ด้วยความทุลักทุเล เรียวแรงเหมือนจะโดนสูบไปจนหมดแทบจะพยุงตัวเองให้ยืนอยู่นิ่งๆ ไม่ได้เลย
เธอเมาค้าง... อยากจะอ้วกแต่ก็ต้องข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้ ในตอนนี้เธอต้องรีบไปที่แห่งหนึ่งเพื่อซื้อของสำคัญที่สุดในตอนนี้
คนตัวเล็กยืนมองป้ายหน้าร้านที่มีเครื่องหมาย 'บวก' อยู่ข้างหน้าแต่ไม่ทันที่จะได้เดินไปเปิดประตูร้านเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของเธอก็ดังขัดขึ้นมาก่อน
Rrrrrrrrrrrrrr
คนตัวเล็กใช้มือล้วงเข้าไปดูสายที่เรียกเข้า เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ก็ทำการกดลงบนปุ่มสีเขียวในทันที
"โหล! ยัยครีมอยู่ไหน ตื่นยัง" เสียงของปลายสายดังจนแสบแก้วหู จนคนตัวเล็กที่อยู่ในอาการเมาถึงกับสางไปในชั่วขณะ
คนที่โทรหาเธอคือ 'ยัยนิดา' เพื่อนสนิทของเธอตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งจนตอนนี้พวกเธอเริ่มขึ้นปีสองกันแล้ว
"อือ ตื่นแล้ว" คนตัวเล็กเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงอู้อี้ เพราะอารมณ์ของเธอยังไม่กลับมาร้อยเปอร์เซ็นต์ ในหัวอย่างกับมีใครมาเต้นอยู่ในนั้นสักพันคนสมองเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอกเสียอย่างนั้น
"ฉันแค่โทรมาเช็คว่าแกยังดีอยู่ไหม เมื่อคืนแกบอกว่าอยากฉายเดี่ยวไปเที่ยวนี่นา" เมื่อคืนเธอบอกเพื่อนสาวว่าอยากไปเที่ยวคนเดียว บวกกับเพื่อนของเธอต้องกลับไปทำธุระที่บ้าน เธอจึงได้ฉายเดี่ยวสมใจ
"ดีอยู่ ยังไม่ตาย" เธอเอ่ยบอกพลางนั่งลงบนเก้าอี้หน้าร้าน เพราะเหลือบมองเข้าไปในร้านที่เธอจะเข้ายังมีคนอื่นอยู่ภายในอีกสองสามคน
เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าสิ่งที่เธอจะซื้อมันคือของสิ่งใด
"โอเค เห็นแกยังพูดได้ ฉันก็นึกว่าเมาเละจนหาทางกลับห้องไม่ได้แล้วซะอีก"
เมื่อยัยเพื่อนตัวดีเอ่ยย้ำถึงความเมาเละของเธอคนตัวเล็กถึงกับเบ้หน้าให้เนื่องจากรับสภาพของตัวเองไม่ได้
อีกทั้งเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับมานอนที่ห้องด้วยซ้ำ คิดมาถึงตรงนี้ก็ทำคนตัวเล็กถึงกับกัดปากข่มอารมณ์พุ่งซ่านของตัวเอง เธอไม่เคยปล่อยให้ตัวเองเมาเละขนาดนี้มาก่อน แค่เพราะเธอ 'อกหัก' จากรุ่นพี่คณะวิศวะที่แอบชอบเลยมาย้อมใจที่ร้านเหล้าคนเดียว
ตอนแรกกะจะดื่มเล่นๆ แค่นั้น แต่ก็ไม่คิดว่ารุ่นพี่คนนั้นจะเอาแฟนมาเที่ยวที่เดียวกับเธอ ความโง่เง่าของเธอมันทำให้เผลอกระดกเหล้าเข้าไปจนหมดขวด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่
และความซวยมาจบตรงที่....
พรึบ!
คนตัวเล็กส่ายหน้าให้กับความคิดของตัวเองแรงๆ ไม่อยากนึกไปถึงเหตุการณ์ของเมื่อคืน ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ให้ผ่านไปแล้วกัน ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่พึ่งเจอครั้งแรก...
"อ่าขอบใจนะ ฉันยังดีอยู่เจอกันที่มหาลัยแล้วกัน" คนตัวเล็กเอ่ยบอกเพื่อนสนิทไปอีกครั้งก่อนจะตัดสายไปในที่สุด
สายตาคู่สวยทอดมองเข้าไปในร้านอีกครั้งเมื่อเห็นว่าไม่มีลูกค้าคนอื่นอยู่ในนั้นคนตัวเล็กถึงเปิดประตูเข้าไปข้างในทันที
"สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าต้องการซื้ออะไรคะ สามารถสอบถามได้เลย" เสียงของเภสัชกรที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มสีขาวสะอาดเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม แต่นั่นก็ทำคนตัวเล็กแทบจะเอ่ยพูดในสิ่งที่อยากจะซื้อไม่ออก
"เอ่อ...คือว่า.."
เธอค่อนข้างประหม่าเพราะไม่เคยซื้อของแบบนี้ เธอกลัวว่าจะโดนมองไม่ดีในสายตาของคนอื่น
"คะ? คุณลูกค้าต้องการอะไรคะ" เภสัชกรสาวเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเอาแต่อ้ำอึ้งอยู่อย่างนั้น
สายตาที่อ่อนโยนและพร้อมจะให้คำปรึกษาของเภสัชสาวก็ทำคนตัวเล็กเอ่ยสิ่งที่อยากจะซื้อออกไปในที่สุด
"คือว่าหนู...อยากได้ยาคุมฉุกเฉินน่ะค่ะ"
@หอนอกซอย 8 เวลา 13.00 นาที
"เห้อ.." คนตัวเผลอถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง รู้สึกเหมือนร่างกายโดนดูดวิญญาณจนเหลือแต่ร่างกายโทรมๆ
เมื่อคืนเธอเมามาก ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าได้เอ่ยชวนใครบางคนกลับไปทำเรื่องอย่างว่า เธอเป็นคนชวนเขาอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะในสมองมันประมวลผลเข้ามาในหัวเธออย่างอัตโนมัติ
'นี่... หอเธออยู่ไหนงั้นเหรอเดี๋ยวพี่ไปส่ง' เสียงนุ่มทุ้มสบายหูของเขาเอ่ยขึ้น ในขณะที่คนตัวเล็กนั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับ
และเขาก็เป็นโชเฟอร์ให้กับเธอในคืนนี้ ไม่รู้เพราะอะไรคนตัวเล็กถึงได้ขึ้นรถมากับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก หรือเคยเห็นหน้าเขามาก่อน เขาชวนขึ้น... เธอก็แค่คล้อยตามในความหล่อของเขา
คนคนนี้หล่อจนไม่คิดว่ามีอยู่จริง หล่อว่ารุ่นพี่วิศวะที่เธอแอบชอบคุณสิบเข้าไปด้วยซ้ำ การเจอเขาเหมือนการเยียวยาจากอาการอกหัก? ที่ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร บางทีเธอแค่คิดว่าตัวเธอเองนั่นชอบคนหล่อเท่านั้น...
และใช่คนคนนี้ก็หล่อมากด้วยอีกเช่นกัน
'เราขอค้างห้องนายไม่ได้เหรอ' คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว แต่เพราะอยู่ใกล้กันแค่นี้เขาจึงสามารถได้ยินทุกคำพูดของเธอ
'พี่..' เสียงนุ่มทุ้มนั่นติดจะดุขึ้นมาในขณะที่เอ่ยคำคำนี้
'หือ?' คนตัวเล็กหันไปมองเขาอย่างไม่เข้าใจ จนใบหน้าหล่อของเขาต้องเอ่ยย้ำกับคนเมาอีกครั้ง
'เรียกว่า 'พี่' เพราะพี่แก่กว่าเธอ'
อ่า... เป็นรุ่นพี่งั้นเหรอ
'อืออออ พี่ก็พี่ เราขอค้างห้องพี่ได้ไหม...' ตอนนี้เธอไม่สนว่าเขาจะอายุมากกว่า น้อยกว่า หรือเป็นรุ่นเพื่อน เธอแค่อยากหาใครบางคนมาซุกตัวนอนในคืนนี้
'รู้ไหมว่าพี่เป็นใคร' เสียงทุ้มเอ่ยถามคนตัวเล็กอีกครั้ง ใบหน้าหล่อแสดงสีหน้าที่คนตัวเล็กอ่านไม่ออก
แต่ใบหน้าหล่อๆ ของเขาเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เป็นเพราะความเมาเธอจึงไม่สามารถประมวลผลได้ว่าเคยเห็นหน้าเขาที่ไหนมาก่อน
'เราไม่รู้~... แต่อยากนอนด้วย... ได้ไหมแค่คืนเดียว...' คนตัวเล็กเอ่ยบอกเขาเสียงหวาน เพราะความเมาทำให้คนตัวเล็กเป็นได้ถึงขนาดนี้
แต่เขาก็ผิดเองที่เกิดมาหล่อเกินไป...
'....' หัวคิ้วเขาขมวดขึ้นอย่างคนตำหนิเด็ก แต่คนตัวเล็กก็ไม่หยุดตื้อเขาสักที
'เราแค่เหงา อยากได้เพื่อนนอน... พี่คลายเหงาให้เราได้ไหม... คืนเดียวเองงง เอิ่ก~'
'เราเมานี่นา คนเมาก็พูดไปเรื่อย' เขาเอ่ยอีกครั้งเพื่อย้ำเตือนสติของเธอ แต่คนตัวเล็กกลับไม่เชื่อฟังในสิ่งที่เขาเอ่ยแต่อย่างใด...
'เต็มใจ เราเต็มใจให้พี่เอาเรา..'
"กรี๊ดดดดดดดดดด! ฉันเมาไง คนเมาก็พูดไปเรื่อยจริงๆ นั่นแหละ!!" คนตัวเล็กกรีดร้องพร้อมกับซุกใบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ปลายเท้าเตะลงกับฟูกเตียงดิ้นเร้าอย่างรับตัวเองไม่ได้
ทำไมๆๆ ทำไมเขาถึงไม่เชื่อตัวเองโดยการเอาเธอขึ้นห้องเนี่ย! แล้วตัวเธอเองที่ยอมให้เขาจูงมือลากเข้าไปในห้องของเขา
แล้วปากตัวเองเนี่ยๆ ไปออรัลเซ็กส์ให้เขาด้วยไง มันน่าตบปากตัวเองให้หลาบจำ ToT
เธอไม่เคยจินตนาการการ 'ดูด' ตรงนั้นของบุรุษเพศมาก่อน แต่เมื่อคืนเธอทำให้เขาเสร็จสมด้วยริมฝีปากเธอด้วยซ้ำ นึกมาถึงตรงนี้ก็อยากกัดลิ้นตัวเองให้ขาดเพราะความกระดากอาย
ตอนนั้นเมาความอายมันโดนข่มไปจนหมด แต่เมื่อสร่างมันยิ่งทำให้เธออายคูณสิบเข้าไปอีก
'อา~ พี่ไม่มีถุงยาง พี่ว่าวันหลังดีกว่า..' เขาเอ่ยในตอนที่คนตัวเล็กนั่งลงบนหน้าตักของเขา สะโพกมนถูไถขึ้นลงไปตามแนวความยาวของความแข็งแกร่งของเขา
เธอไม่เคยรุกใครมาก่อน แต่กับเขาเธอกลับมีความกล้ามากขึ้น...
'เราปลอดภัย...' คนตัวเล็กเอ่ยกระซิบชิดใบหูของเขา วงแขนเล็กโอบรอบคอเขาไว้เพื่อทรงตัว
'พี่ก็ไม่ได้พูดว่าเราเป็นโรค' ริมฝีปากเขากดจูบลงบนลาดไหล่ของเธอแผ่วๆ ก่อนจะลากมันลงมายังหน้าอกอวบอิ่มที่ดูใหญ่เกินขนาด
เขาเหมือนจะผละตัวออกอีกครั้งเมื่อคิดว่าไม่มีเครื่องป้องกัน แต่คนตัวเล็กที่มาไกลเกินกว่าจะหยุดยั้งได้แล้ว...
'เราหมายถึงวันนี้วันปลอดภัย เอาสดก็ได้~...'
"อิครีม! แกคิดอะไรอยู่ถึงให้ใครที่ไหนไม่รู้เอาสดเนี่ย!!"
อ๊ากกกกกกกกกก!!
อยากจะเอาหัวตัวเองโขลกกับผนักเตียงให้รู้แล้วรู้รอด นี่เธอให้คนที่พึ่งรู้จักแค่ชั่วโมงเดียวเอาสด อีกทั้งเธอยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของเขาด้วยซ้ำ วันปลอดภัยน่ะจริง แต่เธอก็กลัวพลาดเลยต้องซื้อยาคุมฉุกเฉินมาทานดักไว้
ความเจ็บแสบตรงกลางกายยังเล่นงานคนตัวเล็กไม่เลิก ตอนนี้เธอเหนียวตัวไปหมดกว่าจะลากสังขารออกจากห้องเขามาได้ก็เกือบเที่ยง เธอยังไม่ได้พูดคุยอะไรกับพี่... คนนั้น เพราะเขาเหมือนจะเพลียสุดๆ ไม่ต่างจากเธอ คนนอนเธอไม่อยากกวนจึงตัดสินใจออกมาจากห้องของเขาในเวลาต่อมา
ถึงยังไงมันก็แค่ One night stand เท่านั้น
เป็นครั้งแรกของเธอและมันน่าประทับใจจนไม่คิดว่าการมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้าจะรู้สึกดีขนาดนี้...
แค่ก็เจ็บเอาเรื่อง จุกท้องน้อยจนไม่อยากจะลุกขึ้นจากเตียงด้วยซ้ำ แต่เพราะเธอยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่ออกจากห้องเขา ทำให้คนตัวเล็กต้องฝืนร่างกายตัวเอง ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลในทันที
ทุกการย่างก้าวมีความปวดร้าวเสมอ 'อะแฮ่ม ของเขาไม่ใช่เล็กๆ เธอเอาตัวเองกลับห้องได้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว'
ร่างแบบบางถกเสื้อสีดำตัวใหญ่ออกจากร่างของตัวเองอย่างช้าๆ เธอแอบขโมยเสื้อเขามาใส่เพราะเสื้อของเธอหายไปไหนก็ไม่รู้ ยังดีที่กางเกงของเธอยังอยู่ ไม่อย่างนั้นคงได้แก้ผ้ากลับห้อง
พรึบ!
"ซี๊ดด~" ความปวดร้าวเล็กๆ ทำคนตัวเล็กร้องครางออกมาเสียงแผ่ว แต่เมื่อสายตาทอดมองไปยังกระจกที่สะท้อนเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของเธอก็ถึงกับเบ้หน้าออกจากภาพนั้น
รอยจ้ำแดงมีทั่วทุกพื้นผิวขาวๆ ของเธอ อีกทั้งเธอยังเป็นคนผิวขาวจัด โดนบีบหรือจับแรงๆ พื้นผิวตรงนั้นก็สามารถขึ้นผื่นแดงได้แล้ว
แต่ตอนนี้ผิวของเธอไม่ได้โดนบีบเพียงอย่างเดียวแต่มันมีรอยดูดเป็นจ้ำๆ โดยเฉพาะบริเวณเนินอกอวบอิ่ม หัวนมของเธอแดงก่ำไปหมดไม่ต้องบอกก็คงเดาออกว่าใครบางคนคงดูดดึงมันอย่างรุนแรง
ปลายนิ้วของเธอเตะลงบนใจกลางร่างกายมีเลือดที่แห้งกรังติดอยู่เท่านั้น ไม่ได้พบสิ่งแปลกปลอมอย่าง 'น้ำสีขาวขุ่น' อย่างที่เธอคิด...
'พี่โทรบอกเพื่อนให้ซื้อถุงยางมาแล้ว เราทนหน่อยละกัน อา~ อย่าเอามันมาถูของพี่ก่อน..'
อ่าาา... เพราะความเมาคนตัวเล็กถึงเผลอได้ขนาดนี้ แต่เขาก็ยังป้องกันตัวเธอเอาไว้ ยังดีที่เธอนึกขึ้นได้ ไม่งั้นคงได้รู้สึกผิดกับตัวเองไปมากกว่านี้แน่ๆ เธอไม่ควรให้ใคร 'สด' โดยที่ไม่รู้ว่าเขาคือใครจริงๆ ติดโรคขึ้นมาคงไม่สนุกอย่างที่คิด
"หือ? นี่สร้อยอะไรอ่า.." เมื่อสำรวจรอยบนตัวเองเรียบร้อย ก็ต้องมาสะดุดกับสร้อยที่อยู่บนคอของตัวเอง เธอจำได้ว่าไม่เคยใส่สร้อยมาก่อน
สายตาของเธอลอบมองมันอย่างพิจารณาก็เห็นว่าตรงจี้ของมันเป็นรูปเกียร์ และเกียร์แบบนี้ก็มีเพียงคณะวิศวะเท่านั้นที่มีของแบบนี้
ก่อนไปผับเธอยังไม่มี มันโผล่หลังจากเธอขึ้นห้องไปกับพี่...คนนั้น
นี่พี่คนนั้นใส่ให้เธองั้นเหรอ? พี่เขาเรียนวิศวะอย่างนั้นเหรอ?
คำถามคือ... เขาเป็นใคร!!
- ผู้เขียน
