บทที่ 1 พบเจอ
2161 คำ
วันจันทร์ @มหาวิทยาลัย A เวลา 9.15 น.
เสียงฝีเท้าของคนตัวเล็กก้าวไปข้างหน้าด้วยความรีบเร่ง วันนี้เธอมาสายเนื่องจากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นด้านหน้า และนั่นมันก็ทำให้เธอมาเข้าเรียนสายในคาบแรกของวันจันทร์
ติ่ง!
เสียงข้อความจากแอพพลิเคชั่นแมสเซนเจอร์ดังขึ้น ทำคนตัวเล็กที่ถือโทรศัพท์ไว้อยู่แล้วยกขึ้นมาดูในทันที เป็นนิดาที่ทักเข้ามา
NiiDa : 'อาจารย์จะเข้าสอนแล้วยัยครีม แกไปมุดหัวอยู่ที่ไหน! รีบมาเลยนะ'
อาจเป็นเพราะเธอไม่เคยเข้าคลาสสายมาก่อน นิดาถึงได้ทักหาเธอถี่เสียขนาดนี้ ถ้าเกิดเธอไม่ตอบมีหวังยัยนี่ได้จิกหัวเธอแน่ คนตัวเล็กจึงต้องพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความรวดเร็วสองเท้าก็ก้าวไปข้างหน้า
CCreamii : 'อยู่หน้าตึกรวม กำลังจะขึ้นไปแล้ว'
เพราะวันจันทร์มีเรียนบนตึกรวม ที่รวมหลายวิชาสาขาอยู่ในตึกเดียวกัน อีกทั้งตึกรวมยังเป็นตึกที่มีความสูงมากที่สุดในมหาลัยของเธอ ซึ่งเธอมีเรียนในชั้นที่ 8 ส่วนชั้นสูงสุดคือชั้นที่ 13
คนตัวเล็กหอบหายใจเล็กน้อย เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมบริเวณข้างขมับ ใบหน้าสวยขึ้นซับสีแดงจางๆ อย่างคนสุขภาพดี ในตอนนี้เธอเดินเข้ามาจนเกือบจะเข้าภายในอาคารแล้ว ใบหูเริ่มได้ยินเสียงของเหล่าบรรดานักศึกษาที่พูดคุยกันเสียงดังไปหมด
NiiDa : 'รีบเข้าล่ะ ระวังเด็กวิศวะด้วยพวกเขามีเรียนตึกเดียวกับพวกเรา เดี๋ยวจะโดนแซวเหมือนวันก่อนอีก'
ครีมส่ายหน้าให้กับข้อความของเพื่อนสาวก่อนจะรีบเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋าสะพายของตัวเอง เด็กคณะวิศวะก็แบบนี้แหละชอบแอ๋วหญิงไปทั่วเธอเลิกชอบตั้งแต่โดนหักอก (?) นั่นแหละ ลาขาดกับหนุ่มคณะนี้!! วันนี้เธอสายมากไม่อยากคิดเรื่องอื่นให้ปวดหัว ว่าแล้วก็รีบตรงดิ่งเข้าไปภายในอาคารทันที
แต่...
"น้องครีมมมมมอีมอีมมมมม" เสียงของบุคคลอันคุ้นเคยที่แสนจะน่ารำคาญเป็นอันดับหนึ่งของเธอดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงของพี่คิมที่เดินมาหยุดตรงหน้าของเธอ
"อ่า..." คนตัวเล็กเบ้หน้าอีกครั้ง เพราะเธอไม่อยากจะเสวนากับบุคคลนี้มากที่สุดในโลกยังไงล่ะ บุคคลที่ตามตื๊อเธอมาหนึ่งปีแล้ว
"น้องครีมทำไม่ตอบแชทของพี่คิมครับ" ร่างกำยำเอ่ยพลางส่งสีหน้าดุๆ ให้คนตัวเล็ก แต่มีเหรอว่าเธอจะกลัว หรือแคร์อะไรเขา?
ไม่มีวันเสียล่ะ!!
"เราไม่อยากตอบ.." คนตัวเล็กตอบไปโดยไม่ต้องคิดคำพูดให้ดูหรูหรา ไม่อยากตอบคือไม่อยากตอบ กดอ่านเธอยังไม่ทำเลยเหอะ!
เพราะฉะนั้นหยุดตื๊อเธอได้แล้วไอ้พี่คิมคนหน้าด้าน!! :(
"ที่น้องไม่ตอบเพราะทนที่จะรับรักพี่ไม่ไหวใช่ไหมครับ" ใบหน้าของพี่คิมกระตุกยิ้มทะเล้นมาให้อีกครั้ง แต่มันไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกอะไรไปมากกว่าคำว่า...
'ฝันกลางวันอยู่หรือเปล่าคะพี่คิม' เพราะเขาชอบมโนไปเรื่อย อีกทั้งยังป่าวประกาศไปทั่วว่าเธอคือแฟนของเขาจนคนทั้งมหาลัยไม่มีใครกล้าจีบเธอแล้วเนี่ย!
เป็นเพราะพี่คิมคนเดียวเลยมันน่าโดนทุบเสียให้เข็ด!!
"เราบอกแล้วว่าเราไม่ได้ชอบพี่แบบนั้น" และคำคำนี้ เธอเองก็ย้ำกับเขามาเป็นร้อยรอบ แต่มันคงไม่เข้าสมองของเขาแม้แต่น้อย
เมื่อตอนปีหนึ่งเธอเคยพูดว่า 'ชอบเขา' ที่หมายความว่าชอบแบบพี่ชายที่เทคของให้น้องอย่างเธอ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอชอบเขาในเชิงชู้สาว แล้วชีวิตที่สงบสุขของเธอก็ไม่สงบสุขอีกต่อไปเพราะโดนพี่เทคอย่างพี่คิมตามตื๊อแบบนี้ ตอนนี้เธออยู่ปีสอง คณะบริหารธุรกิจ ส่วนพี่คิมคือพี่เทคที่อยู่ปีสามในปีนี้ แต่ทำตัวอย่างกับเด็กประถม ไม่รู้จักโตสักที!!
มันเหนื่อย!! :(
"น้องครีมจะพูดจาแบบนี้กับพี่คิมอีกสิบครั้งพี่ก็ไม่สนหรอก สักวันพี่ต้องทำให้น้องครีมใจอ่อนให้ได้"
"วันนั้นคงเป็นวันสิ้นโลกค่ะ" เธอไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ หมายถึงเต๊าะหญิงไปทั่ว แล้วเขาก็ไม่ได้เต๊าะเธอเพียงคนเดียว แต่สาวสวยทั้งภาควิชาก็โดนเขาเต๊าะแบบนี้ แต่คนที่โดนหนักสุดกลับเป็นเธอนี่สิ!
เจ้าชู้ไม่ดูสถานการณ์เลยเหอะ! ระวังจะไปเต๊าะคนมีเจ้าของแล้วศพจะไม่สวยนะพี่คิมเอ๊ย!
"วันนี้พี่จะมาเต๊าะเราแค่นี้ ไว้ว่างๆ จะมาเต๊าะเราอีก" พี่คิมก้มดูเวลาก่อนจะโบกไม้โบกมือให้คนตัวเล็กอีกครั้ง เขาก็เป็นเสียแบบนี้ชอบมาทำให้คนอื่นเสียเวลาอยู่เรื่อยเลย
"ไม่ต้องค่ะ"
"ก็บอกอยู่ว่าไม่สนนนน พี่ชอบน้องครีมมมมอีมอีมมมมมม ไอไลค์ยูววววว..." ก่อนจากก็ยังมีหน้ายกขึ้นขึ้นมาทำเครื่องหมายตามที่เขาพูดอีก เธอควรหาทางจัดการกับปัญหาที่ทำให้เธอชวดการมีแฟนแบบไอ้พี่คิมซะ
เพราะเขานั่นแหละที่ทำให้เธอดูเหมือนคนมีแฟน ใครมาจีบเธอก็โดนอิพี่คิมมาดักหน้า งามไส้ไหมล่ะ!
"เห้ออออ~" คนตัวเล็กถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน อิพี่คิมทำเธอไปเรียนสายยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ช่างมันยังไงวันนี้ก็สายอยู่แล้ว ไม่ต้องรีบมันแล้วล่ะ
ว่าแล้วคนตัวเล็กก็สาวเท้าไปยังตัวลิฟต์ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตัวอาคาร และเหมือนว่ามีกลุ่มคนพึ่งจะเดินเข้าไปข้างในทำให้เธอต้องรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นไปอีก
"รอด้วยค่ะ" คนตัวเล็กรีบตะโกนบอกบุคคลที่อยู่ในลิฟต์ทันทีที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดลง เสียงของบุคคลที่อยู่ในลิฟต์คงมีเยอะมากเพราะเหมือนจะได้ยินคนพูดคุยกันเสียงดังไปหมด
และเสียงของคนตัวเล็กก็ทำให้มีใครบางคนในนั้นกดปุ่มเปิดจนประตูลิฟต์อ้ากว้างออกจากกันในวินาทีต่อมา
"ฮ่าๆ กูก็ว่างั้น..."
"เด็กไอ้พายุจะหน้าตาแบบไหนวะ ดูมันนิ่งๆ แบบนี้เด็กมันต้องเรียบร้อยมากแน่ๆ เลยว่ะ หรือบางทีมันอาจชอบผู้หญิงเจนจัด"
"นั่นดิ"
"ไอ้พายุ ไม..ผิวมึงดูใสขึ้นจังวะ ได้น้ำดีเหร..."
กึก!!
เหมือนเสียงที่ดังภายในลิฟต์เมื่อครู่หยุดชะงักไปในทันทีที่พวกเขาหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่บริเวณหน้าลิฟต์ สายตาของพวกเขาทำให้ร่างแบบบางแทบไม่กล้าย่างกรายเข้าไป
ภายในนั้นมีหนุ่มคณะวิศวะยืนอยู่ห้าคน ถามว่าเธอรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ ก็เพราะเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูที่พวกเขาใส่อยู่นั่นแหละ
คนตัวเล็กประหม่าเล็กน้อยเพราะเหมือนโดนมองจากใครหลายคนที่เธอไม่รู้จัก ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้มองแบบคุกคาม แต่มันก็ทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนมองจากหนุ่มหล่อขนาดนี้
และมีอยู่หนึ่งคนในนั้นที่ปิดใบหน้าด้วยแมสสีดำ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่สามารถปกปิดออร่าความหล่อของเขาได้ ร่างสูงประมาณ 187 เซนติเมตร เส้นผมสีคาราเมลที่ลู่ลงมาจนถึงต้นคอ เขาก็ดูโดดเด่นมากกว่าใครในบรรดาเพื่อนของพวกเขาทั้งหมด สายตาคู่คมของเขาคนนั้นทอดมองมายังเธอไม่วางตา...
เธอเองเมื่อโดนมองขนาดนั้นก็ทำเพียงเหลือบสายตาต่ำลงเท่านั้น ในหัวก็เอาแต่คิดว่าทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นตาของเขามาก แต่ก็คิดไม่ออกว่าเคยเห็นดวงตาแบบนี้จากที่ไหน
"เอ่อ ลิฟต์เต็มยังคะ.." คนตัวเล็กเอ่ยถามพวกเขาออกไปเมื่อเห็นว่าภายในลิฟต์ยังคงเงียบอยู่ และเหมือนพวกเขาจะได้สติขึ้นหลังจากที่ได้ยินคนตัวเล็กเอ่ยถามประโยคนั้น
"ได้ครับ ยังไม่เต็ม" หนึ่งในบรรดาหนุ่มวิศวะเอ่ยขึ้น คนตัวเล็กถึงได้เดินเข้าไปภายในนั้น
ถึงแม้จะยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขาโดยที่หันหลังให้ แต่ใบหูก็ยังคงได้ยินคำพูดที่เอื้อนเอ่ยอย่างผละแผ่วจากพวกเขา
"ไอ้เชี่ย.. สวยเหี้ยๆ เลยว่ะคนนี้" หนุ่มๆ ทางข้างหลังสะกิดไหล่กันจ้าล่ะวันกันไปหมด ต่างคนต่างลอบยิ้มส่งให้กันอย่างรู้เชิงชาย
แต่มีใครบางคนที่ไม่ได้เอ็นจอยกับการที่เพื่อนสนิทเอ่ยพูดด้วยสีหน้าระรื่นกันขนาดนี้...
"ไอ้พายุมึงมองกูตาขวางทำเชี่ยไรเนี่ย"
"เสือก...ครับมึง" เขาเอ่ยบอกเพื่อนสนิทพร้อมกับยักคิ้วให้มันอย่างกวนๆ
แต่....
กึก!
น้ำเสียงที่ดูนุ่มทุ้มของเขาเผลอทำคนตัวเล็กหันหน้าขวับไปมองทางต้นเสียงที่ยืนอยู่ข้างหลังของเธอในทันที
ทำไมเสียงของผู้ชายที่ใส่แมสดำถึงได้ดูคุ้นมากขนาดนี้ มันคุ้นจริงๆ นะ เธอไม่ได้โมเมไปเอง
วินาทีที่เธอได้สบตากับเขาเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน ทำคนตัวเล็กร้อนวาบไปทั้งตัว ดวงตาเฉี่ยวคมอย่างกับเหยี่ยว ท่าทางดูเหมือนผู้ชายแบดบอยที่เหมือนจะสุภาพ?
เธอเองก็บรรยายตัวเขาไม่ถูก มันมีเสน่ห์แต่ก็เต็มไปด้วยความมาคุอย่างกับเมฆดำที่พร้อมจะก่อฝน และไม่ทันจะหันหน้ากลับหนึ่งในเพื่อนของเขาก็เอ่ยทักขึ้นมาจนได้
"มองเพื่อนพี่ทำไมครับ" อีกฝ่ายไม่พูดเปล่ายังทำสีหน้ากรุ้มกริ่มใส่เธออีกด้วย และนั่นก็ยิ่งทำให้คนตัวเล็กแทบจะมุดหน้าหนีเอ่ยปฏิเสธไปพัลวัน ถึงแม้จะไม่ทันแล้วก็ตาม...
"ปะ เปล่าค่ะ" คนตัวเล็กเม้มปากเล็กน้อย และเหมือนจะได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วๆ จาก 'เขา' อีกด้วย
คงขำมากสินะ เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจมองสักหน่อยแค่รู้สึก 'คุ้น' น้ำเสียงของเขาเท่านั้น เหมือนจะเห็นเค้ายักคิ้วส่งให้เธออีกด้วย...
ไอ้พี่คนนี้นี่!! : (
"ก็เห็นอยู่ว่าน้องมองเพื่อนพี่ ถ้าน้องชอบก็ขอไลน์แลกเฟสได้นะ คนที่น้องมองชื่อ 'พายุ' เป็นเดือนคณะวิศวะปีสี่ โสดสนิทเลยนะครับ ถึงจะมีสาววอแวบ้างตามประสาคนหล่อ และที่สำคัญคนนี้ของแรว์ไอเทมของคณะพี่ หล่อ รวย นิสัยดี (?) แบบที่พี่พร้อมเอาหัวรับประกัน ถ้าน้องสนใจพี่จะขอ..." ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบคนตัวเล็กก็ชิงเอ่ยพูดตัดประโยคของพวกเขาในทันที และก็เป็นจังหวะเดียวกับลิฟต์ที่เปิดออกในชั้นที่ 8
"ไม่สนค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" เมื่อเอ่ยจบก็รีบสาวเท้าออกจากตัวลิฟต์ในทันที ปล่อยให้หนุ่มๆ ต่างอึ้งกับปฏิกิริยาของคนตัวเล็กที่เป็นไปอย่างรวดเร็วจนพวกเขาตั้งตัวแทบไม่ทัน
"อะ อ้าว..." ลูซหนึ่งในเพื่อนสนิทของพายุ อุทานขึ้นหลังจากนั้น
และมันก็พึ่งชงเขาให้กับคนตัวเล็กเมื่อครู่ แต่ก็โดนคนตัวเล็กเมินแบบไม่แคร์หนังหน้าใดๆ การกระทำของเธอไม่ได้ทำให้เขาโกรธหรือหงุดหงิดอะไร ออกจะเอ็นดูด้วยซ้ำ
"ฮ่าๆๆๆ ไอ้เชี่ยลูซ พึ่งโดนสาวช็อตฟีลครั้งแรก แม่งอึ้งไปเลย กูอย่างขำ" และนี่ก็เป็นเสียงไอ้นิคเพื่อนสนิทอีกคนของเขา
"ผู้หญิงอะไรวะ สวยแต่หน้าโคตรดื้อเลย"
ลูซยังคงอึ้งไม่หาย เขาเองก็ได้แต่หัวเราะในลำคอเสียงแผ่ว สายตาทอดมองคนตัวเล็กที่ก้าวฉับๆ ไปตามทางเดิน จนกระทั่งประตูลิฟต์ปิดสนิทลงในที่สุด...
เราเจอกันอีกแล้วสินะสาวน้อย วันก่อนยังไม่ได้แนะนำตัวหรืออะไรกับเธอเลย ตื่นขึ้นมาคนตัวเล็กก็หายจากห้องเขาไปเสียแล้ว
และนั่นมันชัดเจนว่าเธอแค่ต้องการ One night stand กับเขาแค่นั้น แต่ให้ทำไงได้ก็เขาให้ 'เกียร์' เธอไปแล้วนี่นา อีกทั้งสร้อยที่ให้ไปพร้อมกับจี้เกียร์นั้นยังเป็นสร้อยสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ไม่มีข้อต่อบนตัวสร้อยและมีแค่เขาคนเดียวที่รู้ว่าต้องถอดมันยังไง
เดี๋ยวเราคงได้เจอกันอีก... ตัวเล็กของพี่
- ผู้เขียน
