ตึกบริหาร เวลา 13.00 นาที ห้อง 3301
"ยัยครีมฉันโทรหาแกเกือบร้อยสาย ทำไมแกไม่รับสายฉันฮะ อยากให้ฉันห่วงแกจนเป็นบ้าเหรอ!" เมื่อเห็นเธอโผล่หน้ามาที่โต๊ะประจำบริเวณหลังห้อง นิดาก็รีบบ่นให้เพื่อนสาวทันที
"โทษทีฉันปิดเสียงโทรศัพท์น่ะ" เธอเลี่ยงบอกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอตื่นไม่ทันคลาสเช้าวันนี้
ครีมหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ก่อนจะสยายผมยาวๆ ของตัวเองไปข้างหลัง อากาศช่วงเที่ยงค่อนข้างร้อนกว่าเธอจะเดินขึ้นตึกมาได้ก็ทำเอาเหงื่อไหลไคลย้อยกันเลยทีเดียว
"เรื่องไม่รับโทรศัพท์น่ะไม่เท่าไหร่ แต่ฉันไม่คิดว่าแกจะโดดเรียนคลาสเช้าของอาจารย์จำรูญ แกไปไหนมายัยครีม หรือแกเป็นอะไร" คนตัวเล็กที่กำลังสางผมชะงักไปกับคำพูดของเพื่อน เพราะเธอเองก็ไม่ทันได้หาข้อแก้ตัว แต่ไหวพริบอันน้อยนิดที่มีอยู่ก็ทำให้หาข้อแก้ตัวโง่ๆ แก้ต่างให้ตัวเองได้ในที่สุด
"ฉันไม่สบายนิดหน่อยน่ะ.." เธอบอกไปแบบนั้นแต่ดูจากสีหน้าเพื่อนสาวตัวดี มันไม
