“อารมณ์ไหนวะพ่อคุณ ไหนบอกว่างานยุ่ง ช่วงนี้เคสเยอะไง แล้วชวนมากินเหล้าเนี่ยมันโคตรจะย้อนแย้งเลย” ไตรภพเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความสงสัย ไอ้หมอนี่มันต้องมีอะไรแน่ๆ ไม่อย่างนั้นมันไม่ชวนเขามากินเหล้าหรอก ปกติเป็นเขาที่ชวนเองมากกว่า แล้วกว่าจะลากมันออกมาได้ ก็ไม่เคยง่ายเลยสักครั้ง
“อารมณ์ครึ้มมั้ง นึกอยากกิน อะไรแบบนี้ไม่ได้เหรอ” ธันว์ตอบออกไปอย่างไม่ใส่ใจ
“ไม่มีหรอกอารมณ์นั้น คนอย่างแกมีด้วยเหรอ ครึ้มอยากกิน ถ้าไม่ทุกข์ใจก็ไม่คิดถึงเหล้าหรอก” ไตรภพสวนกลับอย่างรู้ใจ ถ้าธันว์อยากเมา ก็แปลว่าเขาคงจะมีเรื่องคิดไม่ตก ไม่แน่ใจว่าเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว
“ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ” ธันว์ตอบออกมาอย่างมีพิรุธ
“เล่ามา แค่งานแกก็เครียดแล้ว แล้วยังจะมาอมทุกข์ไว้อีก แกก็รู้นี่นาว่าฉันเนี่ยมันนักเก็บความลับชั้นเยี่ยม” ไตรภพเอ่ยอย่างจริงใจ หมอนี่มันปิดเขาไม่ได้หรอก เพราะเขากับธันว์เรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล
