ทวงรักสามีไร้ใจ

น้ำหยดลงหินยังไงหินก็ไม่กร่อน...1

แต่เธอก็ทำอะไรเขาไม่ได้ นอกจากอยากจะออกไปที่ระเบียงแล้วส่งเสียงกรี๊ดออกมาดังๆ เพื่อระบายความเก็บกดที่มันอยู่ภายในใจ ที่เธอยังอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เงินที่เขาให้เธอหรอกนะ แต่เป็นเพราะเขาต่างหากล่ะเขาที่เธอต้องการ ต่อให้เขาเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่หาเช้ากินค่ำเธอก็ยังต้องการเขา เพราะมันเป็นเขา หากจะด่าตรงๆ ก็กลัวว่าเขาจะบอกเลิกกับตัวเอง เธอก็เลยต้องทนอยู่ตรงนี้ แม้ว่าจะรู้สึกว่าเธอกำลังจะกลายเป็นอีกคนที่ไม่ใช่ตัวเองเลย เล่นกับความรัก วางหัวใจเป็นเดิมพัน มีแค่เขาเท่านั้นที่จะเป็นคนตัดสินว่าจะรับหัวใจดวงนี้ไปดูแล หรือว่าจะโยนมันทิ้งไปเลย

“หมอไม่น่าจะโง่เนอะ เรียนหมอจนจบ แถมต่อศัลยแพทย์เฉพาะทางอีก แล้วยังเป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียงอีก ไม่น่าจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ฟ้าพูดนะ” เพียงฟ้าพึมพำเบาๆ ที่คนที่กำลังตักข้าวเข้าปากก็ได้ยิน แต่ก็ยังวางฟอร์มแบบเดิม ทั้งที่อยากหัวเราะกับคำพูดของเธอ อยากจะด่าเขาก็ไม่กล้าด่าออกมาตรงๆ ได้แต่ด่าอ้อมโลกอยู่นั่นแหล่ะ คนอย่างเขาก็ไม่สำนึกจริงๆ เขาก็อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อ ในเมื่อเขาทำท่าทางเหมือนว่าไม่ได้รับรู้ในคำด่าของเธอเลยสักนิด

“ว่าอะไรนะ ไม่ได้ยินเลย” ธันว์แสร้งเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง แล้วก็ทำท่าทางเหมือนว่าเขาไม่ได้ยินจริงๆ

“เปล่าค่ะ ลืมๆ มันไปเถอะว่าฟ้าพูดอะไร ฟ้าเป็นคนมีกรรม คงไม่มีวันได้รับความรักจากใครหรอก” เพียงฟ้าเอ่ยออกมาเสียงเศร้า ตลอดสามปีกว่าๆ ที่เธออยู่ในความสัมพันธ์นี้กับเขา เธอคิดว่าเธอทำทุกอย่างที่ผู้หญิงคนหนึ่งควรจะทำเพื่อผู้ชายที่เขารักแล้ว แต่ทว่ากลับไม่มีอะไรตอบกลับมา เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ เย็นชาเสมอต้นเสมอปลาย แบบนี้เมื่อไหร่เธอจะทลายภูเขานำแข็งนี้ได้ คิดแล้วก็เหนื่อยจริงๆ

“จะพูดอะไรก็พูดออกมาสิ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นแหล่ะ” ธันว์แกล้งพูดเพื่อให้เพียงฟ้าพูดออกมา เขาอยากรู้ว่าเธอจะกล้าพูดมั้ย ที่ผ่านมาเขารู้ทุกอย่าง รู้ว่าเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขารัก และเขาก็พยายามจะบอกเธอด้วยภาษากายแล้วว่ามันไม่มีวันจริงๆ

ความสัมพันธ์แบบเธอกับเขา มันไม่มีทางไปถึงวันที่เธอต้องการได้จริงๆ แต่ก็เป็นเขาที่เห็นแก่ตัวไม่ยอมปล่อยเธอไปไหน เขายังติดใจในรสสวาทของเธอ ซึ่งไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี มันยังคงสร้างความสุขให้กับเขา เพราะอย่างนี้ไง เขาถึงไม่ยอมจบความสัมพันธ์อันคาราคาซังแบบตอนนี้ บางทีนะเขาอาจจะคบกับเธอนานกว่าคู่สามีภรรยาบางคู่เสียอีก