ทวงรักสามีไร้ใจ

แพทย์สนาม

หลังจากจัดการเคลียร์ครัวที่รกเมื่อเช้านี้เสร็จแล้ว เพียงฟ้าก็ลงจากคอนโดหรูที่เธออาศัยอยู่ ที่เธออยู่ที่นี่ได้ ไม่ใช่เพราะเธอทำงานหาเงินเองแล้วมีเงินซื้อคอนโดระดับไฮเอ็นหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะเขาไม่ต้องการไปอยู่ห้องเช่ารูหนูของเธอ เขาก็เลยซื้อที่นี่ให้เธอตั้งแต่ปีแรกๆ ที่เธอเป็นผู้หญิงของเขาด้วยซ้ำ และที่นี่ก็กลายเป็นรังรักของเขาและเธอตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา เธอไม่ได้ขอ แต่เขาให้เธอ เธอก็รับเอาไว้ เผื่อว่าวันหนึ่งข้างหน้าเธออาจจะมีโอกาสได้ใช้มันเพื่อทำอะไรสักอย่าง

เพียงฟ้าออกมารอรถเมล์เพื่อไปทำงานที่ร้านกาแฟ ซึ่งออกแบบตกแต่งสไตล์คาเฟ่ทั่วไป แม้ว่าเมื่อคืนเธอจะผ่านศึกรักมาหนักแค่ไหน แต่เธอก็เป็นคนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่เป็นอย่างมาก หากไม่ใช่วันที่เธอลางานไว้แล้ว เธอจะไม่มีทางหยุดอย่างเด็ดขาด เรียกว่าต่อให้ป่วยแค่ไหนก็จะลากสังขารไปทำงาน เดอะโชว์มัสโกออน คำนี้ใช้ได้กับผู้หญิงอย่างเพียงฟ้าจริง

“มาแล้วๆ” เพียงฟ้าวิ่งเข้ามาในร้าน ด้วยเพราะว่ากลัวจะสาย เมื่อเช้ารถติดมาก จนคนที่เผื่อเวลามาอย่างเพียงฟ้า ก็มาถึงหน้าร้านก่อนเวลาเริ่มงานแค่ห้านาทีเท่านั้น ซึ่งปกติแล้วเธอมาถึงก่อนร่วมครึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว

“มาเกือบสายนะ เมื่อคืนพี่หมอของแกมาค้างที่คอนโดเหรอ ถึงได้มาทำงานสายแบบนี้” ยี่หวาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เพียงฟ้ามีเอ่ยถามด้วยความหมั่นไส้ ใบหน้าอิ่มเต็มด้วยความสุขแบบนี้ มันต้องใช่แบบที่เธอคิดแน่ๆ เธอน่ะซื้อไม่ถูกก็แค่หวยเท่านั้นแหล่ะ

“จริงครึ่งไม่จริงครึ่งน่ะนะ” เพียงฟ้าตอบออกไป ใบหน้ายิ้มๆ พร้อมทั้งวางกระเป๋าใบเล็กของตนเอง แล้วก็หยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมใส่อย่างคล่องแคล่ว

“อะไรคือจริงครึ่งไม่จริงครึ่งวะ” ยี่หวาเอ่ยถามออกไปอย่างงงๆ เช้าๆ แบบนี้สมองเธอยังไม่ค่อยทำงาน การประมวลผลอาจจะช้าไปนิด แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ยี่หวาตื่นแล้ว มันสมองของเธอก็ระดับด๊อกเตอร์เลยแหล่ะ

“จริงที่ว่าหมอมา แต่ไม่จริงที่ว่ามาทำงานสายเพราะเขา รถติดน่ะรู้มั้ยรถติด” เพียงฟ้าตอบแบบกระแทกเสียง ด้วยเพราะกลัวว่าเพื่อนจะตำหนิตนเองที่มาสายเพราะมั่วแต่ไปออกลีลาอยู่กับเขา

“ปกป้อง กลัวแต่ฉันว่าคุณหมอของแก” ยี่หวาสวนกลับอย่างไม่เชื่อว่ารถติด พวกคงมัวโอ้เอ้เอาใจเขาใจเขาอยู่น่ะสิ ไม่รู้ว่าจะหลงอะไรนักหนา นอกจากจะหล่อแล้วไม่มีอะไรให้น่าจดจำเลย มองอยู่ห่างๆ เธอก็สงสารเพื่อนของเธอเหมือนกัน เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้หมอธันว์รัก แต่เพื่อนก็ได้เพียงความเฉยชาจากเขา