มันคือสมุดบันทึกเล่มใหญ่ มันคือไดอารี่ มีทั้งภาษาที่เขาอ่านไม่ออก มีภาพวาด มีการบันทึกเรื่องราวตลอดระยะเวลาหลายเดือนของนาง
บันทึกเขียนเป็นช่วงเวลา ไม่ได้เขียนทุกวัน เขาเลือกอ่านเฉพาะข้อความที่อ่านออกเท่านั้น บางข้อความเป็นภาษาประหลาด คือภาษาอังกฤษที่เขาอ่านไม่ออก ไม่เข้าใจความหมาย
'สวัสดีโลกใบใหม่ จากนี้ไปข้าคือหลุนเหอจิ้ง ชายาเอกแห่งจวิ้นอ๋องเหยียนจื่อหยา'
เขาขมวดคิ้วตั้งแต่หน้าแรก เหตุใดนางจึงเขียนข้อความ ลงวันที่ มันคือวันเดียวกับที่นางฟื้นขึ้นมา
'ข้าฟื้นมา สิ่งแรกที่เจอคืออ้อมอกของชายผู้หนึ่ง เขามีศักดิ์เป็นสวามีของข้า ดูสุขุมและอ่อนโยน แฝงด้วยความก้าวร้าวเอาแต่ใจ แถมหล่อมากอีกต่างหาก ดูแล้วนิสัยของชายผู้นี้ก็ไม่ได้เลวร้ายแต่อย่างใด ฟื้นมาข้าก็อยากกินเขาทันที แต่เขาช่างเล่นตัวนัก ไม่ยอมให้ข้าจัดการในอ่างอาบน้ำ'
'ข้าใช้ชีวิตอยู่ในตำหนักของสวามีมาได้พักหนึ่ง จัดการเรื่องต่างๆในตำห
