ณ โรงหมอเฉียนเล่อ
ท่านตา ท่านยาย พร้อมแพทย์ประจำโรงหมอเข้ามาตรวจอาการของหลุนเหอจิ้งตั้งแต่ยามเหม่า ตรวจครั้งล่าสุดตั้งแต่นางฟื้นมากลางดึกเมื่อคืน
ผลตรวจร่างกายช่วงเช้ายืนยันได้ว่าร่างของนางไร้พิษเลือนรัก ทุกคนต่างโล่งใจ
องค์ชายเหยียนซั่วหรงรีบไปล้างหน้าแต่งกายอย่างสง่างามมาเฝ้าไข้นางแต่เช้าตรู่ จริงๆ แล้วเขาก็เฝ้าอยู่ตลอดเวลายกเว้นเวลาไปทำธุระส่วนตัวเท่านั้น
องค์ชายสั่งหญิงสาวผู้ดูแลหอประมูลนามว่าหมิงเย่วฉิง ตุ๋นรังนกหม้อใหญ่มาให้แต่เช้า
เขาตักรังนกส่งให้ท่านตา ท่านยายอย่างเอาใจ ตัวเขาเดินมานั่งลงบนเตียง นำถ้วยใส่รังนกมาตักป้อนหลุนเหอจิ้งที่นั่งขมวดคิ้วอยู่
“หม่อมฉันกินเองได้เพคะ องค์ชาย” นางเอื้อมมือมาหมายจะหยิบถ้วยรังนกไปตักกินเอง
“เรียกข้าว่าท่านพี่เช่นเดิม เหตุใดต้องเรียกองค์ชาย ดูห่างเหินยิ่งนัก”
"ท่านก็กินบ้างสิเจ้าคะ ท่านพี่ดูแลข้าจนเหนื่อยมาหลายวัน" นางยิ้มให้เขา
เขาเป่
