พลิกชะตามาป่วนรัก

มีอารมณ์

ผ่านไปวันแล้ว วันเล่า วันหนึ่งหลุนเหอจิ้งก็คิดขึ้นมาได้ว่าควรกลับไปใส่ใจสวามีบ้าง

ปลายยามเซิน ร่างงดงามสะสางบัญชีและจัดการปิดร้านแล้วเสร็จ นางกำลังวางแผนการขยายสาขาร้านหรือเฟรนไชน์ ซึ่งจะขยายไปยังเมืองต่างๆทั่วแคว้นฝู

คงต้องกลับตำหนักจวิ้นอ๋องเสียหน่อย

หลายวันแล้วพี่นางไม่ได้เจอหน้าสวามี บางครั้งเขาแวะมาเยี่ยมที่ร้าน นางก็มัวแต่ยุ่งพูดคุยกันเพียงสองสามคำเท่านั้นแล้วเขาก็กลับไป

นางพร้อมขบวนองครักษ์ควบม้าไปที่ตำหนักจวิ้นอ๋อง

หลุนเหอจิ้งเดินกลับเข้าไปยังเรือนอวี้ฮวาของตน ก่อนเข้าเรือน นางฝากม้วนกระดาษเล็กๆ เขียนข้อความไปให้จวิ้นอ๋อง ก่อนเดินเข้าไปอาบน้ำชำระกายรับสำหรับเย็น ผัดแป้ง แต้มชาดเล็กน้อยให้งดงามแบบดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ นางหวีผมดำขลับนุ่มนวลราวเส้นไหมอยู่ที่หน้ากระจก

ร่างบางเดินไปหยิบชุดนอนบางเบาสีไข่มุกพร้อมกางเกงตัวสั้นเพียงคืบมาสวมใส่ เป็นชุดนอนที่เรียกได้ว่าอย่าสวมซะเลยจะดีกว่า

นางไล่สาวใช้ออกไปด้านนอกให้หมด นั่งจิบชารอผู้เป็นสวามีอย่างสบายอารมณ์

จวิ้นอ๋องกลับมาถึงตำหนักเมื่อต้นยามซวี่ อาบน้ำชำระกายใส่เพียงกางเกงแพรกับเสื้อคลุมบางเบาสีดำ เขามานั่งที่โต๊ะกลางห้อง จิบชาเพื่อผ่อนคลาย

องครักษ์เคาะประตูขออนุญาตเข้ามา

"เรียนจวิ้นอ๋อง พระชายาฝากสาส์นมาถึงท่าน"

ร่างสูงกำยำขมวดคิ้วเล็กน้อย เหตุใดนางจึงต้องฝากสาส์น เรือนนางกับตำหนักเขาก็อยู่ไม่ได้ห่างกัน ใยนางมิเดินมาพูดกันตรง ๆ

เปิดอ่านสาส์นในกระดาษเล็ก ๆ ที่องครักษ์นำมาให้

เขาตกใจ เบิกตาค้างราวกับไข่ห่าน เขารีบเดินไปเช็คความเรียบร้อย เช็คความหล่อเหลาของตัวเองในกระจกทันที แล้วเดินพรวดพราดออกไปยังเรือนของพระชายา

ข้อความบนกระดาษเขียนเพียงสั้นๆ ว่า

'คืนนี้เชิญท่านพี่มาค้างกับข้าที่เรือน ข้ามีอารมณ์'

ร่างสูงสง่ารีบเดินไปยังเรือนของนางอย่างรวดเร็วแทบจะเรียกว่าวิ่งเลยดีกว่า มีที่ไหน ที่คุณหนูผู้อ่อนหวานจะกล้าส่งข้อความสยิวฝากมาให้ ช่างน่าตีนัก!!!

เขาไปถึงหน้าเรือน องครักษ์ค้อมกายคารวะเขา

"พวกเจ้า และสาวใช้ออกไปยืนเฝ้าให้ห่างเรือน" เขาสั่งการ ทำหน้าเขินอายเล็กน้อย

"ขอรับ เจ้าค่ะ " องครักษ์และสาวใช้ต่างก้มหน้าแดง ไม่บอกก็รู้ว่าจวิ้นอ๋องจะมาค้างคืนกับพระชายา

พวกเขาก้าวเท้าห่างออกไปหลายก้าว ยามยืนเฝ้าอารักขาหรือยืนรับใช้ ก็คงไม่มีผู้ใดอยากจะได้ยินเสียงครางสยิวหูหรือเสียงเนื้อกระทบเนื้ออันวาบหวิวนั้น

เขาเคาะประตูที่หน้าเรือนของนาง หัวใจเต้นกระหน่ำ เขาเดินวนไปวนมาอย่างใจจดใจจ่อ ไม่นานเสียงหวานก็เอ่ยขึ้นตอบรับ

"เชิญท่านพี่เพคะ" นางพูดจาไพเราะเสนาะหู ลงท้ายด้วยคำราชาศัพท์น่าแปลกใจเสียจริง

เขาผลักประตูเข้าไปเห็นนางใส่ชุดนอนอันวาบหวิวเย้ายวน นั่งจิบชาอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง เขาลงกลอนล็อคประตูทันที แค่เห็นเพียงเท่านี้มังกรยักษ์ของเขาก็เริ่มจะตื่นตัวแล้ว

เขายืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก เดินไปที่โต๊ะที่นางนั่งอยู่ ร่างสูงนั่งบนเก้าอี้ คว้ามือนุ่มนิ่มของนางมาบีบเล่น

"ข้อความที่เจ้าส่งให้พี่มันหมายความว่าอย่างไร" เขาถามนางด้วยแววตาแพรวพราวระยิบระยับ

"ข้าก็หมายความตามที่เขียนไป ข้อความอันนั้นยังไม่ชัดเจนพออีกรึเพคะ" นางจ้องตาเขาเหมือนเป็นการท้าทาย

เขากระตุกสายรัดเอวปลดออก สาบเสื้อเปิดอ้าเผยให้เห็นแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกับกางเกงแพรสีดำตัวบางเบา

"กายพี่เป็นอย่างไรบ้าง พอจะงดงามยั่วยวนอารมณ์เจ้าได้หรือไม่" เขากระซิบเสียงกระเส่าถามข้างหูนาง

นางไม่ตอบ ใช้สายตาสำรวจโลมเลียมัดกล้ามของสวามี ร่างงดงามลุกขึ้นยืนหันหน้าเข้าหาและนั่งคร่อมทับบนตักเขา นางนั่งทับบางสิ่งที่เริ่มดุนดันสะโพก รู้สึกถึงอะไร ๆ ที่กำลังจะตื่น

"แล้วเรือนกายของข้าเล่า งดงามหรือไม่ พอจะยั่วยวนอารมณ์ของท่านพี่ได้หรือไม่" เสียงหวานกระซิบข้างหู

เขากอดเอวบาง รั้งร่างนางแนบชิดกับแผงอกแกร่ง อกอวบอึ๋มเสียดสีอยู่กับแผงอกกำยำ

"เจ้างามถึงเพียงนี้จะให้พี่ทนได้อย่างไร"

ริมฝีปากหนาบดจุมพิตไปที่ริมฝีปากสีแดงสดของนาง มือหนาใหญ่เคลื่อนลูบไล้ไปที่สะโพกงามกลมกลึง เขาสอดมือเข้าใต้เสื้อนอนบางเบานั้น ลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเรียวของนางอย่างช่ำชอง

มือเล็ก ๆ นุ่มนิ่มของนางเอื้อมไปจับมือเขา ลากมือร้อนของผู้เป็นสวามีมากอบกุมที่ทรวงอกอวบอิ่มของตนเอง เขาบีบที่ทรวงอกนั้น เคล้นคลึงตามอารมณ์ปรารถนา สอดมือเข้าใต้เสื้อนอนบางเบาอีกครั้ง คลึงทรวงอกอวบสัมผัสแผ่วเบาที่ยอดอก ร่างนางสั่นสะท้าน

"ไปที่เตียงดีหรือไม่"

"อื้ม" นางพยักหน้า

เขาอุ้มร่างของชายารักไปยังเตียงกว้าง แปลกใจนักว่าเหตุใดวันนี้นางถึงได้ใจดีกับเขานัก

เขาวางร่างนางลงบนเตียง ทาบทับกายแกร่งไปบนกายนาง เขาสูดดมที่ซอกคอขาวผ่อง กลิ่นกายนางช่างหอมยั่วยวนนัก มิรู้ว่านางใช้เครื่องหอมอันใดเพราะเขาเองก็ไม่เคยเห็นนางพกถุงหอมเลย เป็นกลิ่นติดกายบนผิวนางที่ยั่วเย้าอารมณ์ปรารถนา ยั่วไฟราคะให้ลุกโชน

เขาจูบไปบนซอกคอ ไหล่ เรื่อยไปยังเนินอกอิ่มนั้น นางไม่ได้ขัดขืนหรือปัดป้อง เขาปลดเสื้อนอนชุดบางเบา แล้วปลดกางเกงตัวสั้นของนางออกช้า ๆ

ก่อนที่เขาจะเริ่มลงมือกลืนกินพระชายา เขากระซิบถามนางเบา ๆ ว่า

"เจ้าไม่ได้ทาพิษสลายกำหนัดใช่รึไม่"