จวิ้นอ๋องมองหน้าขาวนวลของนางที่มีรอยแดงจากการถูกตบ เขาส่ายหน้าเล็กน้อย
“จิ้งเอ๋อร์ เป็นอย่างไรบ้าง”
“ข้าไม่เป็นอะไร ข้ายั่วโทสะนางเยอะ ๆ ยั่วโทสะนางมาก ๆ จนนางทนไม่ไหวแล้วท่านพี่”
“แล้วเจ้าจะทำการอันใดต่อ”
“ให้ท่านพี่ไปหานาง” นางเอ่ยเบาๆ
“หืม? ว่าอย่างไรนะ จะให้พี่ไปหานางทำไมเล่า เพียงลี่ลี่ทำร้ายเจ้า พี่ก็อยากจะบีบคอนางให้ตาย” เขาเริ่มโมโห จากที่หลี่เจี๋ยไปรายงานเขาที่ค่ายทัพว่าลี่ลี่คิดร้ายต่อพระชายา ซ่อนบ่าวชายไว้ในป่าไผ่ ล่อพระชายาไปทำร้ายตบตี เขาก็โมโหแทบแย่ อยากจับอนุลี่ลี่ถ่วงน้ำทั้งเป็น
“ท่านพี่ เอายาต้มแก้ช้ำในไปให้นาง ทำทีเป็นห่วงนาง ไปบอกนางว่าจะให้ข้าไปสวดมนต์สำนึกผิดที่อารามจิ้นสือ”
“นี่คือแผนการอันใดอีก” เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ข้าข่วนหน้านางจนเสียโฉม ซ้ำยังทำร้ายตบตีนางอย่างหนัก นางต้องคิดเอาคืนข้าแน่นอน คนเช่นนางต้องเกลียดข้าเพิ่มอีกร้อยเท่า”
“แล้วอย่างไรต่อ นี่เจ้าอ
